Βασίλης Στεφανακίδης

Τα εκκαθαριστικά που προκύπτουν από την κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων μοιράζουν εγκεφαλικά στους ανυποψίαστους που απέφευγαν μέχρι τώρα να ακούνε και να διαβάζουν όλα αυτά που αποφάσισε η κυβέρνηση μετά τις... σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. 
Αυτός ο στρουθοκαμηλισμός, όμως, δυστυχώς δεν αλλάζει το μοιραίο. Ετσι γίνεται πάντα.

Οι «κακοί δημοσιογράφοι» στην καλύτερη περίπτωση υπερβάλλουν και στη χειρότερη είναι τρομοκράτες της κοινής γνώμης και ξενόδουλα αντιδραστικά παπαγαλάκια όταν εξειδικεύουν και κάνουν λιανά τα εκάστοτε μέτρα που ψηφίζει η Βουλή. Τώρα όμως που έρχεται ο λογαριασμός κανείς δεν θα πει «είχαν δίκιο που μας τα έλεγαν». Αυτό βέβαια είναι ασήμαντο μπροστά στην εικόνα ολέθρου που βρίσκονται εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Και επιπλέον το πληροφοριακό σύστημα της Εφορίας, έχει αχρωματοψία και δεν ξεχωρίζει τους μπλε από τους κόκκινους, τους πλούσιους από τους φτωχούς, τους άνεργους από τους καλοπληρωμένους και τους ανήμπορους συνταξιούχους. Το λειτουργικό πρόγραμμα βλέπει μόνο νούμερα, συντελεστές και τεκμήρια διαβίωσης και αυτόματα βγάζει το χρέος για τον καθένα ξεχωριστά. Χωρίς πρόνοιες για απελπισμένους, ανέργους, πένητες. Χωρίς συναισθηματισμούς και συμπόνιες. Εχεις μηδενικά εισοδήματα, αλλά ένα δυαράκι για να μένεις; Ε, πέραν του ΕΝΦΙΑ, πρέπει να πληρώσεις και κανένα χιλιάρικο για τεκμήρια διαβίωσης χωρίς κανείς να νοιάζεται πώς διαβιοίς. Είσαι επαγγελματίας με αποδεδειγμένες ζημίες; Αυτό δεν έχει καμία σημασία για την Εφορία. Τεκμήρια διαβίωσης, τέλος επιτηδεύματος, προκαταβολή φόρου επόμενου έτους και πάρ’ το το έμφραγμα. Είσαι από τους λίγους τυχερούς και κατάφερες μέσα στην κρίση να βγάλεις 80.000 ευρώ; Φέρε τις 60.000 και πλήρωσε με τις υπόλοιπες 20.000 τις ασφαλιστικές εισφορές, τον ΕΝΦΙΑ και τις λοιπές δαπάνες επιβίωσης της οικογένειάς σου.

Ετσι, με αυτό το «ευφυέστατο» σχέδιο, η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνησή μας πέτυχε την... έξοδο από την κατηγορία των χωρών με υπερβολικά ελλείμματα. Ομως για μια τέτοια δουλειά δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολυσπουδαγμένος οικονομολόγος. Από τον δρόμο να πάρεις έναν τυχαίο πολίτη και να τον καθίσεις στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών, θα τα καταφέρει μια χαρά κι αν είναι λίγο πιο αναίσθητος από αυτούς που μας κυβερνούν, κάλλιστα μπορεί να διπλασιάσει τα έσοδα (και να εξαφανίσει τους Ελληνες). Το ζητούμενο και αυτό που θα κάνει τη διαφορά είναι να καταφέρει κανείς να αυξήσει την πίτα του ΑΕΠ της χώρας, να συλλάβει τη φοροδιαφυγή και να φορολογεί δίκαια και ανάλογα με τη φοροδοτική του δυνατότητα καθέναν από εμάς.

Οι οριζόντιες λύσεις και όποιον πάρει ο χάρος δεν είναι για ευνομούμενες δυτικές δημοκρατίες, αλλά για σοβιετικού τύπου καθεστώτα. Λύση δεν είναι «τόσα μας λείπουν τόσα θα εισπράξουμε». Λύση δεν είναι όταν μειώνεται το συνολικό εισόδημα, να αυξάνουμε τους συντελεστές και τα τέλη ώστε να προκύπτει ισοδύναμο εισπρακτικό αποτέλεσμα. Οπως δεν είναι λύση να πέφτουν στα τάρταρα οι αξίες των σπιτιών, αλλά ο στόχος είσπραξης του ΕΝΦΙΑ να παραμένει σταθερός εις το διηνεκές με μπαλαντέρ τους συντελεστές. Οταν όμως σε μια χώρα δεν αξίζει κανείς να έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο, δεν συμφέρει να έχει οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα και σχεδόν όλοι οι πολίτες μισούν το κράτος και τους πολιτικούς που διαχειρίζονται με αυτό τον κυνικό τρόπο τις ζωές τους, λυπάμαι που θα το πω αλλά αυτή η χώρα δεν έχει κανένα μα κανένα μέλλον και όποιος λέει το αντίθετο απλώς μας κοροϊδεύει ή είναι βλαξ.