Βασίλης Στεφανακίδης

Αναφέρομαι καταρχάς στην πορεία των δημοσίων εσόδων που απειλούν να εκτροχιάσουν όλους τους σχεδιασμούς για πρωτογενή πλεονάσματα, που είναι και η βάση της όλης διαπραγματευτικής προσπάθειας. Ηδη καταγράφονται απώλειες 1 δισ. μηνιαίως, καθώς ακόμα και οι φορολογούμενοι που -έστω με δυσκολία- ανταποκρίνονταν μέχρι τώρα στις υποχρεώσεις τους, τώρα κάνουν στάση πληρωμών ποντάροντας στην ευκολία με την οποία η νέα κυβέρνηση ρυθμίζει τους ασυνεπείς (ανεξαρτήτως των πραγματικών λόγων και αν όντως υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες) και τιμωρεί εμμέσως τους συνεπείς φορολογούμενους.

Ναι, να βοηθηθούν αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να πληρώσουν έστω και τα ελάχιστα και σε μακρύ χρόνο με το σβήσιμο ακόμα και των προσαυξήσεων. Αυτό όμως δεν είναι διακριτική μεταχείριση εις βάρος αυτών που ενδεχομένως με τεράστιες προσωπικές στερήσεις επιλέγουν να πληρώνουν στην ώρα τους;

Τέτοιες ενέργειες παρουσιάζουν τα ίδια σχεδόν χαρακτηριστικά με τις πάμπολλες περαιώσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες και πίσω από τις οποίες έβρισκαν πεδίον δόξης λαμπρό οι πάσης φύσεως και εκ συστήματος μπαταξήδες του Δημοσίου. Επομένως, αν δεν μπουν κριτήρια που θα φιλτράρουν τους οφειλέτες, υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθούν περαιτέρω αυτοί που δεν πληρώνουν, αναμένοντας με τη σειρά τους να λάβουν μέρισμα από την ευαισθησία της κυβέρνησης!

Ενας δεύτερος σκόπελος για τη νέα κυβέρνηση είναι οι υπερφιλόδοξοι στόχοι για αύξηση εσόδων από τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων, καθώς το κεφάλαιο αυτό είναι και το βασικό επιχείρημα των μεταρρυθμιστικών στόχων της. Επειδή όμως η βούληση από μόνη της δεν αρκεί και επειδή χρειάζονται εξειδικευμένος φορολογικός μηχανισμός, έμπειροι επικεφαλής και ο απαιτούμενος αριθμός ελεγκτών, καλό είναι πρώτα να φτιαχτούν οι υποδομές, να αρχίσουν οι έλεγχοι και οι καταλογισμοί και μετά να γίνει λόγος για τους εισπρακτικούς στόχους. Διαφορετικά, μπορούμε να παίξουμε με επιτυχία την κολοκυθιά.

Γιατί μόνο 1 δισ. από το λαθρεμπόριο και όχι 2 δισ. ευρώ κ.ο.κ. Σημαντική παράλειψη -ελπίζω όχι εσκεμμένα- διαπιστώνεται επίσης στον τομέα της πραγματικής οικονομίας και της αγοράς, όπου στηρίζονται πολλές ελπίδες για την πολυπόθητη ανάπτυξη. Μάλιστα δεν ακούσαμε τίποτα για ανάπτυξη - ούτε καν στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, εκτός από κάποιες ανάκατες σκέψεις δύο-τριών υπουργών, κι αυτές χωρίς περιεχόμενο. Την ίδια ώρα, μονόπλευρα και χωρίς να ακουστούν οι απόψεις όλων των ενδιαφερόμενων μερών η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προτίθεται να καταργήσει το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων αγνοώντας πόσο τζίρο αφαιρεί από την κατανάλωση αυτή η απόφαση.

Παρέλκει να αναφέρουμε ότι ουδείς ασχολείται με τα προβλήματα που προστέθηκαν στις επιχειρήσεις τους δύο τελευταίους μήνες - και κυρίως αυτές που εισάγουν είτε πρώτες ύλες είτε έτοιμα προϊόντα. Ακόμα και χρόνιες σχέσεις συνεργασιών θρυμματίζονται τώρα, καθώς οι ξένοι ζητούν προκαταβολή τα λεφτά της κάθε παραγγελίας, τους αντιμετωπίζουν ωσάν να ανήκουν σε χώρα που καταρρέει και δεν θέλουν να διατηρούν κανέναν λογαριασμό ανοιχτό με Ελληνες επιχειρηματίες! Οσο για τη ρευστότητα και τις χρηματοδοτικές γραμμές των ελληνικών επιχειρήσεων και πώς καταφέρνουν να στέκονται όρθιες, είναι ένα κεφάλαιο που καλύτερα να μην ανοίξουμε.

Αυτό που έχει πρώτιστη σημασία είναι να κλείσει το θέμα της διαπραγμάτευσης και να ασχοληθούν με τα πραγματικά επείγοντα και σημαντικά για το σύνολο των πολιτών και μετά με τους αδικημένους πελάτες του κόμματος.