Βασίλης Στεφανακίδης

Φιλότιμες δε λέω οι προσπάθειες, πλην όμως πρώτα  πρέπει να πείσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους γιατί αυτά τα λόγια παρηγοριάς σε  μια προσπάθεια να τονώσουν το ψυχολογικά κλίμα, μόνο πικρό μειδίαμα προκαλούν.

 Αλήθεια ποια έξοδος από την κρίση, ποια ανάκαμψη, ποια ελάφρυνση από τα φορολογικά βάρη,ποιος εξορθολογισμός στο μοίρασμα των βαρών, ποιες επενδύσεις και θέσεις εργασίας και ποια ενισχυμένη από την κρίση Ελλάδα;
 Γιατί εμείς βλέπουμε πως τα χειρότερα  είναι τώρα; Γιατί εμείς βλέπουμε πως ακόμα κι εκείνες οι επιχειρήσεις που το πάλεψαν με νύχια και με δόντια όλα τα προηγούμενα χρόνια τώρα  φθάνουν στο μη περαιτέρω και φλερτάρουν με τα λουκέτα  και μάλιστα ,στην εποχή των... πρωτογενών πλεονασμάτων; 

Είναι μήπως ιδέα μας πως τους τελευταίους 2-3 μήνες οι μόνοι που απόμειναν να πληρώνονται στην ώρα τους είναι οι Δημόσιοι υπάλληλοι και οι τραπεζικοί ενώ στον ιδιωτικό τομέα αυτοί που καταφέρνουν να εισπράττουν στην ώρα του τον γλίσχρο  μισθό τους είναι η εξαίρεση;
 Όλοι μιλούν για την ανάγκη της ενίσχυσης της ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις. Ας ρωτήσει όμως κάποιον επιχειρηματία τι του απαντούν στις τράπεζες ακόμα κι όταν προσκομίζει κλεισμένα συμβόλαια εξαγωγών και πωλήσεων; Ας ρωτήσουν κάποιον επιχειρηματία, τώρα που στην πράξη καταργήθηκαν και οι μεταχρονολογημένες επιταγές που ήταν μια κάποια λύση, που και πως μπορούν να βρουν ρευστό για τα στοιχειώδη της λειτουργίας της κάθε επιχείρησης;
Μας λένε ακόμα υπουργοί, γραμματείς , φαρισαίοι και τροικανοί πως οι προσπάθειες τους είναι να επανεκκινήσουν την οικονομία. Αλήθεια, με ποιο ακριβώς τρόπο θα το κάνουν; Με την μη έκδοση φορολογικών ενημεροτήτων αν έχει γίνει ρύθμιση και άσχετα αν οι δόσεις πληρώνονται κανονικά; ' ΄Η με τη δέσμευση οιουδήποτε ποσού πέφτει στον τραπεζικό λογαριασμό του ιδιώτη ή του επιχειρηματία, προληπτικά και για το ενδεχόμενο μελλοντικά ο  φορολογούμενος να μην μπορέσει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του στην εφορία;

 Είναι ρύθμιση χρεών αυτή ή απορρύθμιση οιασδήποτε προσπάθειας επανεκκίνησης της αγοράς;
Ναι ,να δεχθούμε ότι χρονικά είμαστε κοντά σε μια  νέα ρύθμιση του εξωτερικού χρέους( αν και μεταξύ μας, πιστεύω ότι θα μας βγάλουν το λάδι και θα απαιτήσουν  για άλλη μια φορά τη μάνα τους και τον πατέρα τους για να μας επιμηκύνουν την αποπληρωμή του χρέους) αλλά αυτό από μόνο δεν λέει τίποτα. 
Είναι σαν το ποτήρι με το νερό που απέχει λίγα εκατοστά από τα διψασμένα χείλη. Αν δεν έρθουν σε επαφή, κάλλιστα το νερό μπορεί να χυθεί στο κενό και τα χείλη να μείνουν ξεραμένα.

 Και να πεις πως είχαμε μια κυβέρνηση σταθερή που στηρίζεται σε ισχυρή πλειοψηφία η οποία δεν χρειάζεται να δοκιμάζεται καθημερινά με πάσης φύσεως νομοθετήματα  που απορρέουν από προηγούμενες δεσμεύσεις, πάει κι έρχεται. 

Όμως εδώ μιλάμε για μια ισχνή και λίαν εύθραυστη πλειοψηφία και μια αντιπολίτευση που οξύνει συνεχώς  τη δράση της μέσα και έξω από τη Βουλή για να αναλάβει μια ώρα αρχύτερα . 
Τι όμως ακριβώς θέλει να αναλάβει;  Γιατί τόση βιασύνη να πάρουν στα χέρια τους τα αναμμένα κάρβουνα και δεν αφήνουν αυτούς που ούτως ή άλλως είναι  καμένοι για καμένοι μήπως στη συνέχεια  μπορέσουν με μεγαλύτερη άνεση να το παίξουν σωτήρες;
Στο δια ταύτα , φρονώ πως οι επόμενοι μήνες θα είναι  για την πλειονότητα των πολιτών, ότι και ο ο χειμώνας του 41-42 για το λαό της Αθήνας και μακάρι να διαψευσθώ. 
Δεν θα αργήσει δε η στιγμή που θα είναι για έπαινο  από την εφορία αυτοί οι φορολογούμενοι που απόμειναν συνεπείς!

Κι ας μην παρασυρόμαστε από, το ελληνικό καλοκαίρι και τους ανοήτως αισιόδοξους που όλο βλέπουν τα πράγματα να καλυτερεύουν προσεχώς. Αυτό το προσεχώς είναι πολύ μακρινό  και αλίμονο  σ' αυτούς που τα καλύτερα χρόνια τους ,τα άφησαν πίσω!