Βασίλης Στεφανακίδης

Ξέραμε για παράδειγμα μέχρι τώρα, ότι στην προεκλογική περίοδο του Σεπτέμβρη του 2009  η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Γιώργος Προβόπουλος, είχε ενημερώσει τόσο τον τότε πρωθυπουργό όσο και τον Γ. Παπανδρέου για τον εκτροχιασμό  του ελλείμματος που είχε ξεπεράσει το 10%. Ζήσαμε μάλιστα όλοι στην πράξη, πως ο νικητής των τότε εκλογών Παπανδρέου, έγραψε στα παλιά του παπούτσια τις αγωνιώδεις επισημάνσεις  του Προβόπουλου και το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να δώσει επίδομα αλληλεγγύης ίσο με 500 εκατομμύρια στους συνταξιούχους του ΟΓΑ και σε άλλες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Αγνοώντας επιδεικτικά τα νούμερα της Τράπεζας της Ελλάδος, αυτός πίστευε ακόμα  ότι λεφτά υπάρχουν!

Χθες στον απολογισμό του ο Γ. Προβόπουλος με τακτ κεντρικοτραπεζίτη είναι αλήθεια, μας παρουσίασε και την υπόλοιπη αλήθεια. Ότι δηλαδή από το 2008, είχε κτυπήσει καμπάνες στον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου. “Οι προειδοποιήσεις της ΤτΕ από το 2008 για την επερχόμενη κρίση και το γεγονός ότι ζούσαμε με δανεικά δεν εισακούστηκαν από τους πολιτικούς” είπε χαρακτηριστικά  ο απερχόμενος Διοικητής. Αντ' αυτού όπως θυμόμαστε, εν όψει των ευρωεκλογών τον Μάιο του 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή δια του  τότε υπουργού Δημόσιας Διοίκησης  Προκ. Παυλόπουλου, επιδόθηκε σ' ένα απίστευτο ράλι προσλήψεων και μονιμοποιήσεων, προσθέτοντας ούτε λίγο ούτε πολύ μαζί με τους stagier( τους θυμάστε;) πάνω από 200.000 άτομα  στο ήδη υπερφορτωμένο δημόσιο.

Και τα αποτελέσματα αυτής της άφρονης πελατειακής πολιτικής τα πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Το οξύμωρο δε ότι ενώ έκτοτε δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα, η γενεσιουργός αιτία της κρίσης, ο δημόσιος τομέας, συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του, με ελαφρές μόνο αμυχές, όταν ο ιδιωτικός τομέας έχει βρεθεί στην εντατική!

 Βλέπετε όμως ο ρόλος του κεντρικού τραπεζίτη, είναι συμβουλευτικός προς την κυβέρνηση, δεν  αποφασίζει. Αυτό είναι  αποκλειστικό προνόμιο των πολιτικών οι οποίοι τις περισσότερες  φορές  στηρίζουν την ύπαρξη τους σ΄ αυτό το διαρκές αλισβερίσι με τους πολίτες και τις...ανάγκες τους. Οι τεχνοκράτες όπως απαξιωτικά  χαρακτηρίζονται οι ειδικοί ανά τομέα, δεν  είναι πολιτικοί που ξέρουν να ζυγιάζουν τα πράγματα  με άλλο τρόπο και έχουν ...αναπτυγμένες κοινωνικές ευαισθησίες και κριτήρια.

 Άλλο θέμα αν κάποιοι “τεχνοκράτες” τύπου Προβόπουλου έδωσαν τις μάχες και έσωσαν τις τιμή της χώρας και κτύπησαν και το χέρι στο τραπέζι στον Τόμσεν όταν αυτός ανέβαζε αρκετά δισεκατομμύρια πάνω τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών για να μην υπάρχει απόθεμα στο ταμείο του ΤΧΣ και το επιβουλεύεται η κυβέρνηση σε περίπτωση χρηματοδοτικού κενού.

Και φυσικά ο “τεχνοκράτης” Προβόπουλος ήταν αυτός που μεθόδευσε επιτυχώς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ανοίξει ρουθούνι και να σταθούν όρθιες. Όπως και στην ανασυγκρότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, δηλαδή στην προστασία των καταθέσεων και των προοπτικών χρηματοδότησης της ελληνικής πραγματικής οικονομίας.

Εκ των υστέρων μάθαμε επίσης  πως ήταν αυτός που απέτρεψε τον Μάιο του 2012 ένα bank run  που θα ήταν η χαριστική βολή στην παραπαίουσα τότε οικονομία και την άτακτη χρεοκοπία, φέρνοντας αεροπλάνα με δισ. Ευρώ στην Ελευσίνα από Αυστρία και Ιταλία για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις αθρόες αναλήψεις των πολιτών από τις τράπεζες.

Η μοίρα όμως των τεχνοκρατών δεν είναι κοινή με αυτή των πολιτικών. Γι αυτούς στην καλύτερη περίπτωση, “η πατρίς ευγνωμονούσα τους ευχαριστεί και τους εύχεται καλή  τύχη”.

Όταν τελειώνουν  ή νομίζουν ότι τελειώνουν τα δύσκολα,  οι πολιτικοί τους αποστρατεύουν, για να βγάλουν... υποχρεώσεις.