Βασίλης Στεφανακίδης

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός παραλογισμού που έχει διαποτίσει τους περισσότερους από εμάς είτε ως δρώντες  είτε ως μη αντιδρώντες.

Άβουλοι θεατές οι πολλοί ,στα καμώματα των ολίγων μέχρι να έρθει η σειρά κάποιων άλλων ολίγων για τη δική τους παράσταση-πρόκληση.

 Φθάνουμε έτσι στα Χριστούγεννα και τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά επειδή  1200 διοικητικοί υπάλληλοι με την αποφασιστική στήριξη του ερασιτέχνη ηθοποιού και πρύτανη του ΕΚΠ, αρνούνται να επιστρέψουν στη δουλειά τους παρ΄ ότι ο αρμόδιος υπουργός πήρε πίσω όσα είχε  αποφασίσει με τις μετακινήσεις προσωπικού.

Οι  διοικητικοί λοιπόν υπάλληλοι του Καποδιστριακού και του Μετσοβείου με ομάδες περιφρούρησης μερικών δεκάδων ατόμων κρατούν σε  τρίμηνη ομηρεία δεκάδες χιλιάδες φοιτητές. Άραγε αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των φοιτητών που για άλλα  ήσσονος σημασίας θέματα διοργανώνουν ογκώδη συλλαλητήρια, τους είναι τόσο δύσκολο να μαζευτούν όλοι μαζί έξω από του γραφείο του κάθε Πελεγρίνη και να αξιώσουν εδώ και τώρα άνοιγμα των σχολών τους;

Τους αρέσει που έχασαν το εξάμηνο τους και φόρτωσαν κι άλλα οικονομικά βάρη στους αδύναμους ώμους των οικογενειών τους;

Κι άραγε το κράτος και οι θεσμοί του, είναι τόσο αδύναμοι που μπορεί να το ταπεινώνει και να το εξευτελίζει η οιαδήποτε ομάδα ατόμων που θεωρεί ότι θίγονται τα συμφέροντα της;
Κάτι ανάλογο  αλλά με σαφώς  πιο επώδυνες επιπτώσεις  μήπως δεν γίνεται και με την απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ;

Αφήνουν στο έλεος της μοίρας τους τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων και ανήμπορων  συμπολιτών μας με τη συνεχιζόμενη αποχή από τα καθήκοντα τους ,αλλά το απόγευμα δουλεύουν κανονικά στα ιατρεία τους.

 Χώρια που είναι εντελώς παράλογο, να τους επιτρέπεται να είναι και υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες παράλληλα, κάτι που απαγορεύεται στους συναδέλφους τους του ΕΣΥ. Ο καβγάς όλος γίνεται για να μη  μετακινηθούν κάποιοι σε μονάδες που το σύστημα έχει μεγαλύτερες ανάγκες και να  αντικατασταθούν κάποιες ειδικότητες γιατρών που είναι πλεονασματικές με άλλες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη οι ασφαλισμένοι.

 Ευτυχώς που δεν  έκλεισαν τα σχολεία και οι σχολικοί φύλακες και αρκούνται σε εφόδους  κατάληψης υπουργείων!

 Κι αυτά τα παραδείγματα αφορούν  την παρούσα συγκυρία γιατί αν πάμε λίγο πίσω τα παραδείγματα των ολίγων που κρατούν  ομήρους  τους περισσότερους και εκβιάζουν, δεν έχουν τελειωμό.

Χωρίς να μπαίνω στην ουσία των διεκδικήσεων των διαφόρων επαγγελματικών τάξεων γιατί δεν είμαι αυτός που θα κρίνει τι είναι δίκαιο και τι άδικο( άλλωστε στις μέρες μας αυτές οι έννοιες έχουν  απαξιωθεί εντελώς στην πράξη) στέκομαι στις επιπτώσεις των ενεργειών τους, δηλαδή στις παράπλευρες απώλειες ενός ακήρυχτου πολέμου που ενώ φαίνεται να έχει στόχο το κράτος την κυβέρνηση, την τρόικα και τα μνημόνια, στην πράξη τους μόνους που πλήττει είναι τους συμπολίτες της διπλανής πόρτας οι οποίοι δεν έχουν και λίγα βάσανα στο κεφάλι τους.
Μετά ταύτα ,πολύ φοβούμαι πως ακόμα κι αν τα καταφέρουμε κάποια στιγμή να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και τις τρόικες, αυτοί που θα έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα, θα είναι πανέτοιμοι να την ξαναφέρουν στη χρεοκοπία σε χρόνο dt . Κι αυτό γιατί απλούστατα, η κρίση δεν μας έκανε  σοφότερους, δεν μας άλλαξε  ως ανθρώπους, απλά διόγκωσε  μέσα μας την οργή  για εκδίκηση και επανάκτηση των χαμένων προνομίων. Κάτι μάλιστα που υπόσχεται από τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση.

Μόνο που υπάρχει μια λεπτομέρεια. Το ΑΕΠ της χώρας από 230 δισ. μειώθηκε στα 190 δισ. Και για να επανέλθει στα παλιά  επίπεδα με κατεστραμμένες τις υποδομές της χώρας, με μέτριους υπολογισμούς θα απαιτηθούν μερικές δεκαετίες. Επομένως όσο πιο γρήγορα συνέλθουμε και κατανοήσουμε τη δεινή θέση  στην οποία έχουμε περιέλθει, τόσο πιο εύκολη θα είναι και η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Όπως κάναμε και στις μαθηματικές ασκήσεις του σχολείου. Βάζαμε κάτω τα δεδομένα του προβλήματος και με γνώμονα αυτά  αναζητούσαμε τη λύση και τον άγνωστο χ!