Βασίλης Στεφανακίδης

Μπορεί η  διαφορετική θεματολογία  της επικαιρότητας για λίγο, να επισκιάζει τα θέματα της οικονομικής  εξαθλίωσης της ελληνικής  κοινωνίας, δυστυχώς όμως δεν μπορεί να τα εξαλείψει. Παραμένουν εκεί ακλόνητα και μας θυμίζουν κάθε στιγμή τους πολλούς δύσκολους μήνες και χρόνια που έχουμε μπροστά μας.

Επιμονή στο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και σταθεροποίησης της οικονομίας το λέει η Μέρκελ και οι δανειστές αλλά πρακτικά ως πρόγραμμα φτωχοποίησης όλων των Ελλήνων το βιώνουμε όλοι μας.

 Η τρόικα στην πρώτη γύρα σε υπουργεία και οργανισμούς, ακούει και καταγράφει τα πεπραγμένα  από τους προηγούμενους ελέγχους. Ακόμα δεν μίλησε. Δεν έβγαλε ακόμα τις διαταγές. Όχι πως δεν θα το κάνει ή πως έγινε αρνάκι η στρίγγλα. Θέμα ημερών είναι και αφού κάνει τους λογαριασμούς της .να βγάλει τον νέο φετφά.

 Άλλωστε όπως έχουμε πει κι άλλες φορές, αυτός ο έλεγχος είναι από τους τελευταίους και οι απαιτήσεις θα είναι αυξημένες εν όψει και του δύσκολου 2014 που έρχεται αλλά και των προδιαγεγραμμένων κενών στη χρηματοδότηση που θα απαιτηθούν στο δεύτερο εξάμηνο.

Ας μην τρέφουμε επομένως  ψευδαισθήσεις καθώς η Γερμανική ρητορική τόσο την προεκλογική περίοδο όσο και την μετεκλογική, συνοψίζεται στη φράση “λιτότητα και σε όποιον  αρέσει”.

 Αυτή  δε τη σιδερένια πυγμή της φράου Μέρκελ είναι που επιδοκίμασαν και οι Γερμανοί ψηφοφόροι.

 Όσο για τους υπόλοιπους γερμανοφοβικούς  Ευρωπαίους, καλύτερα να τους αγνοήσουμε γιατί πλειστάκις απέδειξαν ότι δεν έχουν το σθένος να αντιπαρατεθούν με το δόγμα Μέρκελ. Μόνο  για φιλοσοφικές συζητήσεις σε ομίλους προβληματισμού, είναι ικανοί να ψελλίσουν πως η συνεχής λιτότητα είναι αδιέξοδη και απάνθρωπη για τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Επομένως , ας ξεχάσουμε το ενδεχόμενο διαγραφής χρέους, ας αποδεχθούμε από τώρα το επόμενο μνημόνιο και ας θεωρήσουμε  ως μόνο ρεαλιστικό στόχο την επιμήκυνση του χρέους με παράλληλη μείωση των επιτοκίων. Αυτό άλλωστε είναι και το μόνο που θα μπορούσε να δεχθεί ως παραχώρηση η Μέρκελ και γι αυτό υπάρχει σχετική αναφορά με πολλά “εφόσον και εάν” στο περσινό μνημόνιο.

 Στο μεταξύ τα πράγματα δίπλα μας αγριεύουν μέρα με τη μέρα. Δεν μας έφταναν οι παντοειδείς απαιτήσεις της εφορίας, δεν μας έφτανε η απάνθρωπη μείωση των εισοδημάτων μας, δεν μας έφτανε η χρεοκοπία των ταμείων μας τα οποία και πληρώναμε   μια ολόκληρη ζωή, δεν μας φτάνει που αναγκαζόμαστε να ζήσουμε με εισοδήματα προ 20ετίας αλλά με κόστος σημερινό, μπήκαν στο χορό των απαιτήσεων ακόμα και οι Δήμοι ακόμα και οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας.

Οι οποίοι, κάνοντας χρήση ενός από τους δεκάδες νόμους που επέβαλλε η τρόικα ,θυμήθηκαν και απαιτούν ξεχασμένα χρέη από το παρελθόν. Κι αν δεν έχεις( που δεν έχεις) να τα πληρώσεις κάνουν χρήση του νέου νόμου και στέλνουν το όνομα σου στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών οι οποία καλείται να ψάξει και να βρει αν διαθέτεις κάποιο λογαριασμό σε τράπεζα κι αν αυτός  έχει τίποτα υπόλοιπα,  να σου τα κατάσχουν!

 Όμως  αυτό που δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί που ψηφίζουν αυτούς τους επαίσχυντους νόμους αλλά κι αυτοί που καλούνται τώρα να τους εφαρμόσουν, πως όταν ο φιλήσυχος και πειθήνιος πολίτης, στην απελπισία του πάνω εκραγεί, καλό είναι να μη βρίσκονται κοντά γιατί οι μολότοφ των αριστεριστών και τα  στειλιάρια των χρυσαυγιτών θα μοιάζουν με παιδικά παιγνίδια μπροστά στην οργή του!