Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτό ήτανε; Τόσο λίγο κράτησε το περίφημο success story; Μια έκθεση των τροϊκανών ήταν αρκετή να γκρεμίσει το όνειρο και να αλλάξουν πάλι στάση οι δανειστές;  Μερικές χιλιάδες υπάλληλοι που δεν μετακινήθηκαν στην ώρα τους -που ακόμα κι αν γινότανε το δημοσιονομικό όφελος είναι ελάχιστο σε σχέση με τις μυριάδες υποχρεώσεις της χώρας-, άλλαξαν τη διάθεση των Ευρωπαίων απέναντι μας;

 Όχι πως μας την έπεσαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όπως στο παρελθόν(προς το παρόν συγκρατήθηκαν ή μάλλον σεβάστηκαν τον εαυτό τους γιατί μόλις μερικές εβδομάδες πριν, μέλι έσταζε το στόμα τους όταν μιλούσαν για τις προσπάθειες των Ελλήνων) αλλά στην πράξη έδειξαν και μάλιστα παραδειγματικά την ενόχληση τους. Με δόσεις οι δόσεις και περικομμένες και με πολλά “αν “ και “εφόσον”.

Μετά  ταύτα, για άλλη μια φορά τρέχουμε και δεν φτάνουμε . Άλλο ένα πολυνομοσχέδιο που έρχεται άρον-άρον στη Βουλή για να ψηφιστεί σε χρόνο ρεκόρ μη επιτρέποντας χρονικά  σε πολλούς βουλευτές να το διαβάσουν, απλά να το ψηφίσουν γιατί κινδυνεύει για άλλη μια φορά η πατρίς κλπ κλπ( Τα επιχειρήματα είναι τα ίδια  εδώ και τέσσερα χρόνια και με όλες τις κυβερνήσεις)

 Το ερώτημα όμως  όχι μόνο των βουλευτών αλλά όλης της κοινωνίας είναι αν η υπόσχεση τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της ψήφισης του προηγούμενου πολυνομοσχεδίου ότι εκείνα τα μέτρα ήταν τα τελευταία  και ,πως τούτη η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πάρει άλλα  μέτρα γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο, ισχύει ή όχι;

 Εκτός αν δεν θεωρείται νέο μέτρο ο αναδρομικός φόρος πολυτελείας για τα αυτοκίνητα άνω των 1900 κ.ε. , ότι θα πληρώνουν φόρο και οι άνεργοι για το επίδομα ανεργίας,ότι δεν εκπίπτουν οι τόκοι των δανείων, ότι θα πρέπει να δηλωθούν οι (φορολογημένοι) τόκοι από καταθέσεις αλλά ακόμα  και τα τιμαλφή του  καθενός( από λίρες ως τα χρυσαφικά και τους πίνακες).

Δεν αναφέρομαι στις μετακινήσεις,διαθεσιμότητες και απολύσεις στον δημόσιο και  ευρύτερο δημόσιο τομέα που προαναγγέλθηκαν  μόλις τώρα, γιατί  αν το πελατειακό πολιτικό σύστημα ξεκινούσε το νοικοκύρεμα του κράτους πριν 4 χρόνια από αυτόν τον τομέα, τότε μάλλον θα είχαμε ήδη βγει από αυτό τον φαύλο κύκλο στον οποίο περιδινιζόμαστε όλοι, κι αυτοί που έφταιξαν αλλά κυρίως αυτοί που δεν έφταιξαν.

 Αυτό όμως που επιτέλους πρέπει να καταλάβουν Σαμαράς,Βενιζέλος και Στουρνάρας, είναι πως δεν πάει άλλο. Έχουμε ξεπεράσει όλοι κατά πολύ τα όρια μας.

Βάλτε  μια κόκκινη γραμμή στους  δανειστές γιατί απλά έχουν να χάσουν κι αυτοί πολλά εδώ που  φθάσαμε, αν γίνει η στραβή και  ο λαός πει  το άι σιχτίρ στην Ευρώπη τους και τα μνημόνια τους.

Την άλλη εβδομάδα που καλέσατε τον  Σόιμπλε στην Αθήνα ( άραγε γιατί;) δεν τον πάτε μια βόλτα σε 5-6  σπίτια πρώην νοικοκύρηδων και νυν  πενήτων  μήπως και καταλάβει  τι έχει κάνει με την επιμονή του σε λιτότητα μέχρι αποδημίας;

Γιατί αν τον υποδεχθείτε  μετά βαΐων και κλάδων  και αλληλοευλογήσετε τα γένια σας ,για να το πουλήσει  στη συνέχεια αυτός στην κοινή γνώμη της πατρίδας  του, τότε μάλλον το παιγνίδι είναι τελειωμένο.

Καταστήστε κατανοητό  στον καλεσμένο σας , ότι η επιδιωκόμενη ευημερία των αριθμών, έχει γεμίσει με πόνο και δυστυχία όλη την κοινωνία και καταδίκασε σε ανέχεια ένα υπερήφανο και αξιοπρεπή λαό.

Οι λόγοι συμπάθειας δεν αρκούν πια γιατί χορτάσαμε από δαύτους.

Απαιτούμε πια ανάσες και μέτρα ανακούφισης τώρα. Μην ξεχνάμε  ότι κι οι Γερμανοί έχουν τα ζόρια τους εν όψει εκλογών και δεν θα ήθελαν επ' ουδενί  να γίνει μπουρλότο η Ελλάδα λόγω της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής τους.