Βασίλης Στεφανακίδης

Κάποια πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους γιατί οι παρερμηνείες και οι υψηλές προσδοκίες φέρνουν και τις μεγάλες απογοητεύσεις. Κατ’ αρχάς, πρέπει να θριαμβολογεί κανείς επειδή μετά τη λήψη των βαρύτατων μέτρων για τον λαό θα πάρουμε προς το τέλος του μήνα τη συμπεφωνημένη δόση των 31,5 δισ. ευρώ;

Ούτε θριαμβολογίες, ούτε μεμψιμοιρίες, γιατί το απόλυτο κακό θα το γνωρίσουμε αν παρ’ ελπίδα δεν την πάρουμε.

Ούτε θα μας κάνουν χάρη να μας δώσουν καθυστερημένα τη δόση του Σεπτεμβρίου μαζί με αυτή του Δεκεμβρίου, γιατί έχουν συνομολογηθεί από τον περασμένο Φεβρουάριο ότι αυτή θα είναι η ροή των δόσεων προς τη χώρα μας, εάν και εφόσον εφαρμόσει μια δέσμη μέτρων, την οποία, παραφουσκωμένη, ψήφισε την περασμένη εβδομάδα η Βουλή.
 
Επί του πρακτέου, τώρα, γιατί ακούω διάφορα καλαμπούρια. Τα λεφτά δεν πρόκειται άμεσα να σημάνουν τίποτα για την καθημερινότητα του απλού πολίτη. Αντίθετα θα νιώσει για τα καλά τις επιπτώσεις των πρόσφατων μέτρων, καθώς άρχισαν να μπαίνουν σε εφαρμογή.

 Και τούτο γιατί από τα 44 δισ. ευρώ τα 25 δισ. θα πάνε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, χωρίς αυτό επ’ ουδενί να σηματοδοτεί ότι οι τράπεζες την επομένη το πρωί θα ανοίξουν τα γκισέ να μοιράζουν λεφτά.

Απλώς τα 25 δισ. λείπουν από τα υποχρεωτικά κεφάλαιά τους ένεκα του «κουρέματος» που υπέστησαν για τα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους και τα λεφτά αυτά το μόνο που θα καλύψουν είναι η θωράκισή τους ώστε να είναι ασφαλείς οι καταθέσεις μας σε αυτές και να πληρούν τα διεθνή τραπεζικά στάνταρ λειτουργίας τους.

Ενα κομμάτι κοντά στα 8 δισ. θα μοιραστεί στους προμηθευτές του Δημοσίου οι οποίοι είναι απλήρωτοι εδώ και τρία χρόνια ώστε να  συνεχίσουν να προμηθεύουν το Δημόσιο με τα απαραίτητα.

 Τα υπόλοιπα θα πάνε για λήξεις ομολόγων αλλά και εντόκων που ήταν υποχρεωμένο το κράτος να εκδίδει όλο αυτό το διάστημα που τα ταμεία είχαν στεγνώσει, καθώς και μισθούς του Δημοσίου.

 Επομένως, στην πραγματική οικονομία δεν πρόκειται να πέσει ούτε δεκάρα κι ας μη βαυκαλιζόμαστε.

 Είναι όμως σημαντικό από ψυχολογικής απόψεως να απομακρυνθεί η δραχμοφοβία και να μπει πάτος στο βαρέλι για να αρχίσει η κοινωνία να εξισορροπεί στα νέα επίπεδα και να δημιουργεί πάνω στα συντρίμμια.

Οσον αφορά την περίφημη και πολυπόθητη ανάπτυξη, αυτή πλέον στηρίζεται στις δυνατότητες που μπορεί επιδείξει η κυβέρνηση στην άντληση κεφαλαίων από  ευρωπαϊκά προγράμματα όπως, για παράδειγμα, το ΕΣΠΑ, που σέρνεται χρόνια τώρα χωρίς απορροφητικότητα.
Κατά τ’ άλλα ο καθείς και τα όπλα του…