Βασίλης Στεφανακίδης

Το φετινό όμως, δεν μοιάζει με κανένα κι αυτή η παράξενη ηρεμία με αβάσιμες προσδοκίες πως στο τέλος η ζημιά δεν θα είναι και πολύ μεγάλη, μοιάζει με την ηρεμία πριν την καταιγίδα.

Και δεν είναι μόνο οι οικονομικές υποχρεώσεις που επί του παρόντος έχουν παραπεμφθεί για το Φθινόπωρο, είναι και τα προβλήματα με την Τουρκία που έχουν κτυπήσει κόκκινο και πλέον οι φόβοι για τα χειρότερα είναι ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.

Ασχολούμαστε όλοι με το άνοιγμα των συνόρων, την απελευθέρωση των πτήσεων, μετρούμε κάθε μέρα πόσοι τουρίστες ήρθαν και πόσες πτήσεις είναι προγραμματισμένες για αύριο, πόσα ξενοδοχεία άνοιξαν και τι πληρότητες έχουν, αρνούμενοι να αποδεχθούμε ότι το φετινό καλοκαίρι δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που ξέραμε. Είναι ένα χαμένο καλοκαίρι που δεν σώζεται ούτε με τις κρατήσεις της τελευταίας στιγμής ούτε με τον λεγόμενο εσωτερικό τουρισμό που ανακυκλώνει ένα μικρό ποσό σε σχέση με το σύνολο των τουριστικών εσόδων.

Φυσικά και η κυβέρνηση οφείλει και πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της να περιορίσει όσο γίνεται τη ζημιά στον τουρισμό και να στηρίξει επιχειρήσεις και εργαζομένους σ' αυτόν τον τομέα.

Όμως πέραν από τον τουρισμό, υπάρχουν και οι άλλοι τομείς οικονομικής δραστηριότητας που συνεισφέρουν περίπου το 80% στο ΑΕΠ της χώρας.

Κι αυτοί οι τομείς οι οποίοι μπορεί να πλήττονται σε μικρότερο βαθμό, εν τούτοις έχουν προβλήματα και με τα οποία πρέπει να καταπιαστεί η κυβέρνηση. Είναι ο πρωτογενής τομέας, είναι η βιοτεχνία και η βιομηχανία, είναι οι υπηρεσίες εν τη ευρεία εννοία, είναι οι αυταπασχολούμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, η οικοδομή και οι κατασκευές, η λεγόμενη πράσινη οικονομία και οι νέες τεχνολογίες, τα εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα κλπ.

Κι όλοι αυτοί από τους οποίους προσδοκά έσοδα το κράτος για να σταθεί, έχουν την ελάχιστη απαίτηση από το κράτος να μην τους θεωρεί αποπαίδια γιατί η ύφεση τους πλήττει και θα τους επιβαρύνει όλους.

Η μέριμνα του κράτους στους δύσκολους μήνες που έρχονται από το Φθινόπωρο και μετά, δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στα τουριστικά επαγγέλματα.

Κατανοητό πως οι αντοχές της οικονομίας είναι περιορισμένες αλλά το θέμα είναι πως αν, εν ονόματι να πείσουμε 4-5 εκατομμύρια τουρίστες να μας επισκεφτούν και οι οποίοι μπορείνα μας γεμίσουν με κορωνοϊό που στη συνέχεια θα πληρώσουμε όλοι, όχι μόνο σε ζωές αλλά και με νέο κλείσιμο της οικονομίας, έ τότε να μας λείπει το βύσσινο.

Μια χρονιά είναι θα περάσει και μετά βλέπουμε. Δεν θα είναι όμως κρίμα εκεί που είμασταν το θετικό παράδειγμα αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης να δούμε ξαφνικά να γεμίσουν οι εντατικές και να μετράμε καθημερινά χαμένες ζωές, θυσία στο βωμό του τουριστικού συναλλάγματος;

Και μαζί με τις τουριστικές επιχειρήσεις να πληγούν ανεπανόρθωτα και οι υπόλοιποι κλάδοι της οικονομίας που αγωνίζονται να σταθούν όρθιοι στη νέο κύμα οικονομικής κρίσης;

Ελπίζουμε η κυβέρνηση να είναι αρκούντως προνοητική και να προετοιμάζεται για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται για την οικονομία γιατί τα λεφτά από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης που αναμένουμε για την επανεκκίνηση, όσα κι αν είναι τελικά, ούτως ή άλλως θα αφορούν σε βάθος τουλάχιστον τετραετίας.