Βασ. Αναστασόπουλος

Πήγανε, λέει, μόλις την περασμένη Πέμπτη, στη Βουλή, δύο άτομα που είχαν ραντεβού με πολιτικά πρόσωπα -με βουλευτές, για να τα λέμε... λαϊκά- αλλά, τελικά, αντί για τα γραφεία των κομμάτων στα οποία κατευθύνονταν, βρέθηκαν στον... εισαγγελέα! 

Τι είχε συμβεί; Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, τα ειδικά μηχανήματα, που τοποθετήθηκαν από την Τετάρτη στην πύλη του ελληνικού Κοινοβουλίου επί της Βασιλίσσης Σοφίας, «σκάναραν» τις ταυτότητές τους κι έτσι διαπιστώθηκε ότι «απασχολούσαν» τις Αρχές. Όπως ήταν επόμενο, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη. Πρόκειται, να σημειωθεί εδώ, για «high-tech» συστήματα, τα οποία είναι συνδεδεμένα «online» με τα τερματικά της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και τη βάση δεδομένων της Interpol, έτσι ώστε να εντοπίζουν οποιαδήποτε εκκρεμότητα με το νόμο υπάρχει σε ελληνικό ή διεθνές επίπεδο και να οδηγούν τους «καταζητούμενους» στη Δικαιοσύνη. Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ του protothema.gr, εις βάρος του ενός επισκέπτη εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις για απάτη και πλαστογραφία, ενώ του δεύτερου για χρέη. 

Φοβερό, έτσι; Πρόσωπα, εις βάρος των οποίων εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις, είχαν ραντεβού με βουλευτές, εντός του κτιρίου της Βουλής -η απάντηση στην ερώτηση «με βουλευτές ποιων κομμάτων είχαν ραντεβού οι δύο συλληφθέντες;» προφανώς και περνάει εδώ σε δεύτερη μοίρα, αν και αυτό είναι ένα στοιχείο, το οποίο μπορείτε εύκολα να το φανταστείτε. Η πραγματική είδηση είναι ότι, την ώρα που η υπόθεση Novartis «ταλανίζει» την πολιτική ζωή του τόπου, υπάρχουν μέλη της ελληνικής Βουλής, που συναντούν υπόπτους για τέλεση αξιόποινων πράξεων. Μάλλον εν αγνοία τους θα έγινε κάτι τέτοιο. Λογικά, θα συνέβη για πρώτη φορά...

Αλήθεια, τι μπορεί να θέλει ένας καταδικασμένος για απάτη και πλαστογραφία από έναν βουλευτή; Παρέμβαση στη Δικαιοσύνη; Νομικές συμβουλές; Νομική κάλυψη; Απλά ερωτήματα, τα οποία υποθέτω θα έθετε ο καθένας, ειδικά σε μια τόσο «ευαίσθητη», πολιτικά και χρονικά, συγκυρία. Αλλά, όσο απλά και αν είναι, άλλο τόσο δεν «βλέπω» να παίρνουν απάντηση...

Πέφτετε από τα σύννεφα, έτσι; Όπως, προφανώς, πέσατε και με τη φερόμενη εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην υπόθεση της Novartis. Όπως ίσως σας... αιφνιδίασε η προφανής επιχείρηση της κυβέρνησης να αλλάξει την πολιτική ατζέντα μετά τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα -αλίμονο, και μικρό παιδί το έβλεπε να... έρχεται. 

Έστω κι έτσι, όμως, έχουμε μπροστά μας μια υπόθεση που θα πρέπει να διερευνηθεί και η αθωότητα όσων διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους να αποδειχθεί -εάν αυτό συμβεί, τότε θα δικαιωθούν όσοι μιλάνε για «σκευωρία» -ασφαλώς και το τεκμήριο της αθωότητας, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ισχύει.

Αυτό το οποίο δεν δικαιούται, ωστόσο, να καταγγέλλει κανένας πολιτικός σε αυτόν τον τόπο, είναι η απόπειρα «σπίλωσης» του ονόματός του. Για να «σπιλώσεις» κάποιον, θα πρέπει πρώτα η υπόληψή του να είναι ακέραια και άθικτη. Αν είναι έτσι, όμως, και αν δεν υπήρξαν ποτέ σκάνδαλα με εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην Ελλάδα, αν δεν υπήρξαν η διαπλοκή, η διαφθορά και οι «μίζες», τότε πώς στην ευχή έφτασε η χώρα μας στη χρεοκοπία; Εάν κανένας δεν τα... πήρε από κανέναν, τότε πώς έφτασε το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη; Και το κυριότερο: εάν τα «φάγαμε μαζί», ποιοι ήταν εκείνοι που... έφαγαν κάτι παραπάνω;

Αν ήταν, ακόμη, όλοι οι πολιτικοί μας έντιμοι μέχρι... κεραίας, τότε γιατί ψηφίστηκε και παραμένει μέχρι τις μέρες μας σε ισχύ ο νόμος περί ευθύνης υπουργών; Πιθανότατα, για... προληπτικούς λόγους, αφού έχουν όλοι «χέρια καθαρά»... 

Δυστυχώς και ατυχώς, το μόνο σκάνδαλο, για το οποίο δεν θα καθίσει κανείς στο εδώλιο του κατηγορουμένου, είναι η χρεοκοπία της χώρας. Σαν να μην συνέβη ποτέ, σαν να μην ευθύνεται κανένας, σαν να αποτελεί ένα καθημερινό, συνηθισμένο φαινόμενο, για το οποίο ουδείς θα κληθεί να λογοδοτήσει. 

Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι. Για τη χρεοκοπία της Ελλάδας φταίει ο τυροπιτάς, που δεν «έκοβε» απόδειξη...