Βασ. Αναστασόπουλος

Στην παρέλαση πήγες, να τιμήσεις το αίμα που έχυσαν οι πρόγονοί σου, για να μπορείς εσύ σήμερα να στοχάζεσαι και να εκφράζεσαι ελεύθερα; Στάθηκες στωικά πίσω από μια κορδέλα με το σημαιάκι στο χέρι και 500 αστυνομικούς να σου κόβουν τη θέα, για να χειροκροτήσεις τη μαθητιώσα νεολαία, τη μία μέρα, και τις τιμημένες μας Ένοπλες Δυνάμεις, την επόμενη, βλέποντάς τες να περνούν με το κεφάλι ψηλά, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη; Αυτά είναι μεγαλεία...

Μπράβο... Το έκανες πάλι το «χρέος» σου προς την πατρίδα. Μπορείς απόψε να κοιμηθείς ήσυχος και από αύριο πάλι, ξέρεις εσύ... Κλέψε τη σειρά του μπροστινού σου στην ουρά της τράπεζας, βρες έναν τρόπο με το λογιστή σου να ξεφύγεις από την «τσιμπίδα» της εφορίας, άσε τις δόσεις του δανείου σου να «τρέχουν», πάρκαρε το αυτοκίνητό σου στη θέση στάθμευσης για αναπήρους, κάνε τα ψώνια σου δίχως να πάρεις απόδειξη, πέτα τα σκουπίδια σου στο δρόμο, βρίσε το γείτονα που ακούει μουσική στη διαπασών κι έπειτα άραξε να πιεις το καφεδάκι σου... χαλαρά. Διάβασε την εφημερίδα σου και «χώστα» στους δημοσιογράφους για «τα ψέματα που γράφουν», βάλτα μεγαλοφώνως με όσους μπήκαν στο Δημόσιο, γιατί είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη», ρίξε το ανάθεμά σου στους ξένους που «μας παίρνουν τις δουλειές», κατάγγειλε για ακόμα μια φορά τη «λαμογιά» και «πούλα» και λίγο νταηλίκι σε όποιον σε κοιτάξει στραβά...

Αυτός είσαι, παιχταρά μου... Την έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου... Τι να την κάνεις τη σημαία στο μπαλκόνι, να την «μαγαρίζει» ο αναποφάσιστος καιρός; Ξεκρέμασέ την από τον ιστό, δίπλωσέ τη, προσέχοντας μην τσαλακωθεί και φύλαξε την κάπου να την έχεις πρόχειρη, γιατί θα την ξαναχρειαστείς την 28η Οκτωβρίου.

Αν και, εδώ που τα λέμε, τι να σου πουν εσένα και η σημαία και η παρέλαση... Δεν τα 'χεις ανάγκη όλα αυτά. Αφού είσαι Έλληνας 365 μέρες το χρόνο... Γιατί να το «γιορτάσεις» μια μέρα μόνο, όταν το «αποθεώνεις» καθημερινά;