Αντώνης Πανούτσος

Για να έχει τη χαρά να ακούει τον εαυτό του ο Βενιζέλος είναι πρόθυμος και να πάει φυλακή. Η ομολογία ότι φεύγοντας από το υπουργείο Αμυνας πήρε αντίγραφα των αμυντικών σχεδίων της χώρας, σε συνδυασμό με το πόσο προσεκτικά φύλαγε τη λίστα Λαγκάρντ, σε διαβεβαιώνει ότι αυτή τη στιγμή αντίγραφα των σχεδίων έχει και η καθαρίστρια του ΝΑΤΟ. Εκτός αν στην Ελλάδα ό,τι ανήκει στο υπουργείο ανήκει και στον υπουργό, θέση που ενισχύεται από την πληροφορία ότι στην τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν έφυγαν από το υπουργείο Οικονομικών, πήραν και τις γλάστρες με τους φίκους.

Το πόσο σοβαρά παίρνουν στις αποφάσεις τους την πληροφόρηση οι αρχηγοί των κομμάτων φάνηκε από το ότι πρώτα τοποθετήθηκαν και μετά πήραν στα χέρια τους τις 120 σελίδες με τα πορίσματα των οικονομικών εισαγγελέων για την υπόθεση επί της οποίας είχαν τοποθετηθεί. Κανένας αρχηγός δεν ζήτησε να επανατοποθετηθεί λόγω των νέων στοιχείων και κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε - εκτός από την Παπαρήγα. Ο μόνος που αναφέρθηκε στα πορίσματα ήταν ο Πάνος Καμμένος. Πετυχαίνοντας νέο ρεκόρ ταχείας ανάγνωσης και διαβάζοντας 120 σελίδες σε σκάρτη μισή ώρα, ο Πάνος Καμμένος αναφώνησε σε tweet «Τα νέα στοιχεία ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ. Ο Σαμαράς που γιόρταζε την Πέμπτη πρέπει να είχε κόσμο σπίτι. Εμφανίστηκε κάπου στις 12, ψήφισε στα όρθια και αμέσως μετά έφυγε να κάνει κάτι πιο της προκοπής». Και μετά το ξέχασε.

Ο Παπακωνσταντίνου, όπως αναμενόταν, πήγε καλοτάξιδος για παραπομπή. Ο Βενιζέλος, παρά την ικανότητά του να γίνεται αντιπαθής στον μεγαλύτερο αριθμό ακροατών στο μικρότερο δυνατό διάστημα και με τον ελάχιστο δυνατό κόπο, δεν έκανε την έκπληξη επειδή μαζί με τον Μπένι θα πήγαινε άκλαυτη και η κυβέρνηση και οι εποχές δεν είναι για τέτοια. Το αποτέλεσμα ήταν οι βουλευτές να ξεχαρμανιάσουν στον Γιώργο Παπανδρέου, που μαζί με τους 37 που ζητούσαν την παραπομπή του εμφανίστηκαν και άλλοι 43 να συμφωνούν, ενώ ο Λουκάς Παπαδήμος, που δεν είχε καμία σχέση με τη λίστα, εκτός από τους 37, μάζεψε και άλλες 26 ψήφους υπέρ της παραπομπής του, έτσι, για το γαμώτο.

Η λίστα

H Λαγκάρντ έδωσε τη λίστα ώστε να ελέγξει το κράτος αν κάποιος από τους καταθέτες σε τράπεζα εξωτερικού φοροδιέφευγε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι είχε γίνει, για παράδειγμα, και με τη Γερμανία, της οποίας η κυβέρνηση χρησιμοποίησε ανάλογη λίστα για να εισπράξει πάνω από 2 δισ. φόρους από άτομα που παρουσιάστηκαν αυτοβούλως για να μην τους κυνηγάνε. Η λίστα, λοιπόν, έρχεται στην Ελλάδα, κάνει βόλτες από γραφείο σε γραφείο, περνάει από τον Παπακωνσταντίνου, τον Διώτη, τον Βενιζέλο, τον Γιώργο ή όποιον άλλο, μέχρι που καταχωνιάζεται και ξεχνιέται. Σαν το κακό χρέος εμφανίζεται ξανά τώρα και κάτι πλέον πρέπει να γίνει. Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα αυτό που θα γινόταν ήταν να τσεκάρουν τους λογαριασμούς για να δουν αν οι καταθέσεις δικαιολογούνται και, αν δεν δικαιολογούνται, να ζητήσουν από τους καταθέτες να πληρώσουν τον αναλογούντα φόρο. Οχι φυσικά στην Ελλάδα. Τα 2.059 ονόματα της λίστας έπαψαν να υπάρχουν και έμειναν μόνο οι ξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου και αν ο Βενιζέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Παπαδήμος ήξεραν για τη λίστα, έπρεπε να έχουν τη λίστα ή είχαν συγγενείς τους στη λίστα. Μια καθαρή φορολογική ιστορία με πολιτικές προεκτάσεις είχε γίνει πολιτική χωρίς φορολογικό νόημα. Η γελοιότητα φάνηκε την περασμένη Πέμπτη στη συνεδρίαση της Βουλής.

Οι γελοιότητες

Εκείνη τη μέρα η Ελληνική Βουλή ασχολήθηκε με τα καυτά προβλήματα του έθνους. Σε πόσες κάλπες πρέπει να ψηφιστούν οι παραπομπές. Αν τα κοπανάει προτού πάει στη Βουλή η Πιπιλή. Αν πρέπει να πηγαίνουν σε όλες τις κάλπες οι βουλευτές, ακόμα και αν δεν θέλουν να ψηφίσουν. Ποιος μπορεί να τους υποχρεώσει να πηγαίνουν σε όλες τις κάλπες. Πόσο άδικα καταδιώκεται ο Βενιζέλος. Πόσο δίκαια καταδιώκεται ο Βενιζέλος. Από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα να διαβάσεις 120 σελίδες νέων στοιχείων που έστειλαν οι εισαγγελείς μισή ώρα πριν από την ψηφοφορία. Το ποιοι πηγαίνουν σε όλες τις κάλπες, οπότε μπορεί να έχουν ψηφίσει την παραπομπή και των τεσσάρων. Ποιοι πηγαίνουν επιδεικτικά μόνο στη μία κάλπη, οπότε αποκλείεται να έχουν ψηφίσει παραπομπή συναδέλφου τους στο κόμμα. Και πάει λέγοντας. Η συνεδρίαση ήταν ο θρίαμβος της διαδικασίας απέναντι στην ουσία, που είναι και ο ορισμός της γραφειοκρατίας. Μια κίνηση που είχε ξεκινήσει ως προσπάθεια είσπραξης χρημάτων από τη φοροδιαφυγή είχε γίνει θέμα παραπομπής του ενός ή του άλλου και συζήτησης για το τι επιτρέπει ο εσωτερικός κανονισμός της Βουλής.

Η συμπεριφορά

Τη στιγμή που οι ξένοι δανειστές περίμεναν αποφάσεις που θα πατάσσουν τη φοροδιαφυγή και οι Ελληνες πολίτες δικαιοσύνη και προοπτική, οι πολιτικοί αποδείχθηκαν λίγοι. Με τη συνηθισμένη τους εσωστρέφεια έδειξαν ότι πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να ασχολείται με αυτούς και όχι αυτοί με την Ελλάδα. Στο παρελθόν τέτοια συμπεριφορά θα ήταν διασκεδαστική. Στις σημερινές συνθήκες είναι περισσότερο και από ανησυχητική.