Αντώνης Πανούτσος

Κατόρθωσε να ενώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜ.ΑΡ., με τον Παπαδημούλη και τον Ανδρέα Παπαδόπουλο να λένε ότι πρέπει να σχηματιστεί αντιφασιστικό μέτωπο. Εκανε τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νίκο Αλιβιζάτο να πει ότι «ο μόνος τρόπος να εκπέσουν οι βουλευτές και να μην μπορούν ο κ. Μιχαλολιάκος ή ο κ. Κασιδιάρης να είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές είναι να καταδικαστούν ποινικά και να τους αφαιρεθούν τα πολιτικά τους δικαιώματα». Από τον Δένδια μέχρι τον Βενιζέλο, οι Ελληνες πολιτικοί προβληματίζονται πώς θα αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή, χωρίς να σκέφτονται ότι η εναντίωση είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχύσεις ένα κόμμα.

Μεγάλωσα στην εποχή που έπρεπε «να αντιμετωπιστεί ο κομμουνισμός». Το ΚΚΕ ήταν παράνομο, τα στελέχη του βρίσκονταν στο εξωτερικό, ο «Ριζοσπάστης» ήταν απαγορευμένος, οι αναγνώστες της «Αυγής» την έκρυβαν μέσα στην «Ακρόπολη» και από το πρωί μέχρι το βράδυ ο ελληνικός λαός άκουγε και έβλεπε εκπομπές και ταινίες για τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Ο κομμουνιστής δεν μπορούσε να βγάλει διαβατήριο ή άδεια οδήγησης, δεν μπορούσε να μπει στο Δημόσιο και τράβαγε των παθών του τον τάραχο στον Στρατό. Εγινε τίποτα; Τίποτα. Μέχρι που έγινε η Μεταπολίτευση και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Κι ενώ όλοι οι εθνικόφρονες πολίτες φώναζαν «προδοσία» και «τώρα θα βγουν κυβέρνηση οι κομμουνιστές και για να μας εκδικηθούν θα μας σφάξουν όλους», το ΚΚΕ έπειτα από ένα αρχικό εκλογικό «μπαμ» περιορίστηκε σε μονοψήφια νούμερα για να γίνει αυτό που είναι σήμερα, ένα κόμμα του 5%, οι πιθανότητες του οποίου να κάνει κυβέρνηση είναι όσες η Αννίτα Πάνια να πάρει το Grammy.

«Τα πολιτικά κόμματα δεν διώκονται ποινικά», που θα έλεγε και ο Καραμανλής. Ακόμα και να διωχθούν, οι λόγοι που τα δημιούργησαν θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα υπάρχουν μέχρι οι ανάγκες των ψηφοφόρων τους να έχουν καλυφθεί από αλλού. Το ΚΚΕ έχασε τη δύναμή του όχι επειδή ήταν παράνομο, αλλά επειδή δεν μπορούσε να αντέξει την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα ήταν ότι ο κόσμος ζούσε καλύτερα στη Δύση παρά στην Ανατολή και ότι το προλεταριάτο δεν θα επαναστατούσε επειδή στο μέλλον δεν είχε να χάσει τίποτα περισσότερο από τα δεσμά του. Το προλεταριάτο είχε να χάσει και ένα αυθαίρετο στην Κερατέα με τσιμεντόβεργες στη σκεπή για να πέσει η πλάκα όταν θα παντρευτεί η μεγάλη κόρη. Το ΚΚΕ του προλεταριάτου του αυθαίρετου ήταν πια το ΠΑΣΟΚ.

Τα περί ποινικοποιήσεων είναι σαν να βγάζεις στην παρανομία το 7% του πληθυσμού, που ύστερα από δύο εκλογές και κάποιες ώρες τηλεπροβολής των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής ξέρει ακριβώς τι ψηφίζει. Η ποινικοποίηση δεν θα καλύψει τις ανάγκες του 7%, αλλά θα είναι σαν μήνυμα «σκάστε και ψηφίστε αυτούς που θέλουμε». Τέτοια μηνύματα δεν πιάνουν και εντυπωσιάζει το ότι δεν το καταλαβαίνουν αυτοί που τα αγνόησαν τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.