Αντώνης Πανούτσος

«Σιγά την πόλη που είναι η Αθήνα», όπως έγραψε και κάποιος στο Ιντερνετ. Οπότε η δήλωση του Πέτρου Τατσόπουλου ότι έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα μπορούμε να πούμε ότι δεν προκάλεσε και μεγάλη εντύπωση. Οχι ότι βέβαια βλέπουμε πρώτη φορά πολιτικούς που βρίζουνε. Ο Γιώργος Ράλλης μπορούσε να κατεβάσει μισή μητρόπολη καντήλια, ενώ την αποκαθήλωση των υπολοίπων την αναλάμβανε ο Κουτσόγιωργας. Και στις μέρες μας, όμως, όταν ο Αντώνης Σαμαράς παίρνει ανάποδες, ακούγεται από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι το Ευγενίδειο. Ούτε ο κόσμος έχει πρόβλημα με τους πολιτικούς που βρίζουν. Τη δεκαετία του ’50, όταν ο Καραμανλής λεγόταν όχι Κωνσταντίνος αλλά Κώτσος, ο κόσμος λάτρευε να ψιθυρίζει ότι έμπαινε στο παλάτι και έλεγε «πουτάνα» τη Φρειδερίκη. Ο κόσμος θέλει μάγκες τους πολιτικούς του. Αν, όμως, έχεις πηδήξει τη μισή Αθήνα και για να το μάθει η άλλη μισή χρειάζεται να το φωνάξεις, τζάμπα πήγε τόσο πήδημα.

Ωστόσο, η περίπτωση του Πέτρου Τατσόπουλου έχει και κάποια ενδιαφέροντα πολιτικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε συντηρητικό κόμμα. Μέχρι πριν από έναν χρόνο η δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ότι προσβλήθηκε επειδή τον είπαν αδελφή θα ήταν λόγος διαγραφής με την κατηγορία του ομοφοβικού. Σήμερα ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ προσβάλλεται όχι μόνο επειδή τον είπαν αδελφή αλλά επειδή τον είπαν βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Και για να αποδείξει ότι είναι δύο φορές πιο αντρούκλα από τους Χρυσαυγίτες δηλώνει πόσες έχει πηδήξει.
Δεύτερον, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή έχουν ομοιότητες στον λόγο τους. Μια εβδομάδα πέρασε με τον Κασιδιάρη να λέει τον Τατσόπουλο «Τσατσόπουλο» και ο Τατσόπουλος να απαντάει: «Διάβασε την ταυτότητά σου να δεις αν γράφει στο επώνυμο μαλάκας». Επίπεδο Γυμνασίου.

Τρίτον, ψηφίστηκαν για να ασχολούνται με τον κόσμο και όχι ο κόσμος μαζί τους. Και αντί να το κάνουν με τους γυμνασιακούς τσακωμούς του Τατσόπουλου με τον Κασιδιάρη, τις προτάσεις για πίπες του Μεϊμαράκη στον Προκόπη Παυλόπουλο και το πώς ένιωσε η Κανέλλη μετά το χαστούκι από τον Κασιδιάρη, φτάσαμε να έχουμε μια Βουλή πρωινάδικου.

Τέταρτον, ο κόσμος θέλει πολιτικούς που να συμπεριφέρονται και να μιλάνε σαν πολιτικοί. Αυτό φαίνεται από τα γκάλοπ, όπου πάντα ο Φώτης Κουβέλης έρχεται ψηλά στις προτιμήσεις των πολιτών, όχι επειδή λέει κάτι φοβερό, αλλά επειδή μιλάει σοβαρά, με επιχειρήματα, με αρχή, μέση και τέλος. Μιλάει δηλαδή σαν σχεδόν κανονικός Ευρωπαίος πολιτικός. Μπορούν να βρεθούν άλλοι δύο, τρεις τέτοιοι στα δεξιά, στο κέντρο και στα αριστερά και να κρατάνε τους δικούς τους σε ένα επίπεδο; Θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Και ας μας μείνει η περιέργεια ποιος την έχει πιο μεγάλη. Στο κάτω-κάτω στην περίπτωση του Τατσόπουλου το ξέρει η μισή Αθήνα.