Αντώνης Πανούτσος

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο ΣΥΡΙΖΑ ευτυχώς δεν έχει ακόμα δημοσιοποιήσει τις «επικαιροποιημένες» θέσεις του για την οικονομία. Ευτυχώς, γιατί χωρίς την «επικαιροποίηση» η Ελλάδα είχε τη χαρά να ακούει τον Λαφαζάνη να λέει το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ότι θα σκίσει το μνημόνιο και τον Παπαδημούλη το πρωί της Πέμπτης ότι θα το επαναδιαπραγματευτεί. Αντίθετα, στον χώρο του πραγματικού, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε τα 18 σημεία που θα συζητήσει στην επαναδιαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους (και εταίρες). Μερικές εκτιμήσεις:

Ναι σε οτιδήποτε έχει σχέση με την κοινωνική ειρήνη, όπως την επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε δύο χρόνια, ειδικά αν συνοδεύεται με κάποιο σοβαρό πρόγραμμα επανεκπαίδευσης. Οι Ευρωπαίοι ξέρουν τι ζημιά μπορεί να κάνει σε μια χώρα ένα αποκομμένο από την παραγωγή κομμάτι του πληθυσμού, όπως και ότι η μακρόχρονη παραμονή στην ανεργία δημιουργεί αίσθημα αποτυχίας και αντικοινωνικότητα. Νομίζω πως ο Σαμαράς έχει ελπίδα να το περάσει.

Επίσης ο Σαμαράς θα τραβήξει ζόρια, αλλά έχει την ελπίδα να περάσει αιτήματα που αφορούν στον ιδιωτικό τομέα. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της Ευρώπης και του ΔΝΤ μπορεί να προτιμούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα να είναι χαμηλά, αλλά αυτό δεν είναι το πρωτεύον, ούτε φυσικά αν ο ΦΠΑ στην εστίαση είναι 5% ή 25%. Το θέμα είναι να υπάρχουν έσοδα - κι ας είναι κι από το τρενάκι στο Allou Fun Park!

Αυτό που είναι απίθανο είναι να κάνει κάτι ο Σαμαράς σχετικά με το ζήτημα της φορολογίας. Η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό επαιτών ιατρών και επαιτών δικηγόρων, που δηλώνουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ τον χρόνο. Παρά την ανέχεια των δύο κλάδων, οι Ευρωπαίοι έχουν την αίσθηση ότι τους δουλεύουμε και φοβάμαι ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν πρόκειται να τους την αλλάξει. Επίσης είναι απίθανο να περάσει μέτρα για την αποκατάσταση της ζημιάς από το «κούρεμα» σε Ελληνες ομολογιούχους και Ταμεία. Ο τελευταίος που το δοκίμασε ήταν ο Βενιζέλος, ανακοίνωσε ότι κάθε Ελληνας ομολογιούχος θα πάρει 100.000 και μετά άρχισε να λέει κάτι περίεργα - επειδή πιθανόν κάποιος άρχισε να τον βαράει.

Το σημείο όπου είναι αδύνατον να κάνει κάτι ο Σαμαράς είναι ο περιορισμός του Δημοσίου. Χωρίς περιορισμό του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, όμως, η Ελλάδα αποκλείεται να κλείσει την ψαλίδα του ελλείμματός της. Πιο πρακτικό θα είναι ο Σαμαράς να γίνει Λαφαζάνης και να σκίσει το μνημόνιο, παρά να ζητήσει διατήρηση του μεγέθους του Ελληνικού Δημοσίου. Το μόνο που θα μπορούσε να ζητήσει είναι προγράμματα ένταξης των δημοσίων υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα, τονίζοντας το κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί.

Τέλος, στα σημεία του Σαμαρά υπάρχουν και αυτά που μπήκαν για μπούγιο. Προφανώς, κανένας δεν θα μας πει να μην πάρουμε μέτρα για τη λαθρομετανάστευση, την εγκληματικότητα, τους κουκουλοφόρους, το παραεμπόριο, τις αποκρατικοποιήσεις και την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Εκτός αν τα πει και προσθέσει ότι ζητάμε την άδειά τους για να τρώμε, να βουρτσίζουμε τα δόντια μας και αν πρέπει να κλοτσάμε μικρά μαλλιαρά ζώα.