Αντώνης Πανούτσος

Υπάρχει σαν έκφραση. «Πόσοι άγγελοι μπορούν να χωρέσουν στο κεφάλι μιας καρφίτσας ;». Η σωστή απόδοση της έκφρασης είναι «πόσοι άγγελοι μπορούν να χορέψουν στη μύτη μιας καρφίτσας χωρίς να σπρώχνονται». Το ερώτημα έχει καταγραφεί από τον Θωμά τον Ακινάτη τον 13ο αιώνα και πέρασε στη γλώσσα σαν άσκηση σε κάτι περιττό, στη λογική «άλλο δεν είχαμε να κάνουμε και ασχολιόμαστε με το τίποτα», όπως έκαναν οι θεολόγοι του Μεσαίωνα ασχολούμενοι με τους χώρους που χρειάζονται οι άγγελοι ή αν υπάρχουν περιττώματα στον παράδεισο και όπως κάνουν τώρα ο αγλαός Δημήτρης Ρέππας και ο γίγαντας Γιάννης Ραγκούσης για τη δημοσιοποίηση της απόφασης του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα της διατήρησης των κλειστών επαγγελμάτων.

Στις 17 Ιουνίου ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε ότι ο Γιάννης Ραγκούσης πρέπει να είναι υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Μπορεί να ήταν καλός στις υποδομές, στις μεταφορές ή τα δίκτυα, μπορεί να τα είχε κάνει ρόιδο στο Εσωτερικών ή μπορεί η απόφαση του πρωθυπουργού να υπαγορεύτηκε από την αποτελεσματικότητα του Δημήτρη Ρέππα στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, που αντί να ανοίγει  κατάφερνε να κλείνει και τα ανοιχτά. Τέλος πάντων, ο Ραγκούσης πήρε το υπουργείο και βρέθηκε αντιμέτωπος με την απεργία των ταξιτζήδων και καλώς ή κακώς προχωρούσε στο έργο που του είχε ανατεθεί. Μέχρι να δημοσιοποιηθεί η απόφαση του ΣτΕ που έβγαζε συνταγματικό το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ο Ρέππας αντιδρούσε θεωρώντας ότι ο Ραγκούσης προσπαθεί να τον εκθέσει και έτσι είχαμε μια κυβερνητική κόντρα στην αρχή μιας περιόδου που με τον νέο νόμο περί Παιδείας προβλέπεται επεισοδιακή. Το ερώτημα λοιπόν είναι: από τη στιγμή που η κυβέρνηση ζητάει από τον κάθε πολίτη θυσίες και πειθαρχία, πώς είναι δυνατόν να μην μπορεί να πείσει τα στελέχη της να πειθαρχούν; Ιδιαίτερα όταν η σύγκρουση δίνει ελπίδες σε κάθε κλάδο που θίγεται να απεργεί ακόμα πιο δυναμικά, αφού «στην κυβέρνηση υπάρχει ο Ραγκούσης που μας κάνει ζημιά αλλά και το καλό παλικάρι ο Ρέππας, που όσο ήταν υπουργός δεν άκουγε κανένα ΣτΕ και δεν είχαμε πρόβλημα». Αν, όμως, η κόντρα τους δεν είναι ουσιαστική αλλά προσωπική, είναι ακόμα πιο εξοργιστική και ανάλογη της κόντρας Ρένενκαμφ - Σαμσόνοφ, των δύο στρατηγών που διέλυσαν τον Ρωσικό Αυτοκρατορικό Στρατό στο Τάνεμπεργκ επειδή είχαν τσακωθεί πριν από 12 χρόνια.

Επειδή λοιπόν η ήττα του Τάνεμπεργκ ήταν και το τέλος της ρωσικής αυτοκρατορίας και επειδή το να αφήνεις τα στελέχη σου να σκοτώνονται είναι μια σίγουρη συνταγή καταστροφής, είναι η στιγμή για τον Γιώργο Παπανδρέου να αποφασίσει. Εχει κυβέρνηση για να συνεχίσει; Αν δεν έχει -αν εκτός του Ρέππα με τον Ραγκούση, υπάρχουν η Ξενογιαννακοπούλου με τον Λοβέρδο και ο Βενιζέλος με τον Παπακωνσταντίνου-, μάλλον έφτασε η ώρα να κατέβει σε εκλογές και να επιστρέψει με κάτι που να μοιάζει με κυβέρνηση ή το καθήκον να αναλάβει ο επόμενος.