Αντώνης Πανούτσος

Τις περισσότερες φορές λέγεται πρoτού καν μπει ο Αύγουστος. Λέγεται στους τόνους του «όλοι εκεί θα πάμε», που λένε οι φαρμακονάντς γριές στις κηδείες, εμπεριέχοντας το νόημα του «νόμιζες ότι θα τη γλιτώσεις, αλλά από τον χρόνο κανείς δεν γλίτωσε». Ανεξάρτητα, όμως, από ποιον και με τι συγκεκριμένο τρόπο έχει λεχθεί, το «Αϊντε και καλό χειμώνα» είναι η πιο κακόβουλη ευχή στην ελληνική γλώσσα. Το νόημά της ποτέ δεν είναι να έχεις καλό χειμώνα, αλλά όσο πιο κακό γίνεται και να σε κάνει να σκεφτείς ότι όσα Σαββατοκύριακα και αν δραπετεύσεις από την πόλη, οι μέρες θα μικραίνουν, η θερμοκρασία θα πέφτει και οι φίλοιστα καλοκαιρινά μπαρ θα λιγοστεύουν.

Αν στις αρχές του Αυγούστου το «καλό χειμώνα» μπορεί να αγνοηθεί, στις αρχές του Σεπτέμβρη δεν γίνεται. Θα σου το θυμίσουν τα σχολεία που αρχίζουν, οι άνω και κάτω Συνταγματιώτες που θα ξαναγανακτήσουν μέχρι και την 28η Οκτωβρίου, που είναι η επίσημη πρεμιέρα της σεζόν. Οπως η μουσική της «Αθλητικής Κυριακής» ήταν η πιο πένθιμη των παιδικών χρόνων, αφού σήμαινε ότι η επομένη είναι Δευτέρα και έχει σχολείο, το ίδιο και η 1η Σεπτεμβρίου είναι ο θάνατος του καλοκαιριού. Το ζητούμενο είναι να μην αφήσετε τα φαρμακοκάντ και τους φαρμακοντίκ να σας πάρουν από κάτω.

Σκεφτείτε, πρώτον, ποιοι είναι αυτοί που λένε το «καλό χειμώνα»; Σας το έχει πει ο Ματ Ντέιμον ή η Κιμ Καρντάσιαν; Οχι. Και μη νομίζετε ότι ο λόγος είναι ότι δεν έχετε μιλήσει με τον Ματ ή την Κιμ, αλλά επειδή το «καλό χειμώνα» λέγεται μόνο από εξ αγχιστείας θείες, ταμίες των σούπερ μάρκετ και συναδέλφους που έρχονται στη δουλειά με ταπεράκι. Σκεφτείτε, επίσης, αν το πρόσωπο που σας το εύχεται σας έχει ευχηθεί «καλό…» κάτι άλλο. Ας πούμε να σας έχει ευχηθεί «καλή άνοιξη» ή «καλή επανένταξη». Αυτοί που εύχονται «καλό χειμώνα» είναι οι ίδιοι που εύχονται «καλή λευτεριά» στις γκαστρωμένες και «καλούς απογόνους» σε άνδρες άνω των 50 που πέρασαν πρόσφατα μαγουλάδες. Είναι άνθρωποι που γουστάρουν να υπενθυμίζουν στον άλλον το πρόβλημά του. Μετά θυμηθείτε πώς τελειώνει το «καλό χειμώνα»: με το «πάει λοιπόν κι αυτό το καλοκαιράκι». Με τον τονισμό στο «κι αυτό». Ετσι, για να σας υπενθυμίσουν ότι ακόμα ένα τέταρτο της επίγειας ζωής σας τελείωσε φέρνοντάς σας κοντά στο μεγάλο πουθενά.

Οπότε αγνοήστε τους φαρμακοτέτοιους και φαρμακοτέτοιες που δεν περιμένουν τη στιγμή για να σας κατεβάσουν ή, ακόμα καλύτερα, αντεπιτεθείτε. Πείτε τους ότι κι εσείς θα λατρεύατε να περάσετε τον χειμώνα στον Παγκράτι, αλλά φέτος θα πρέπει να τον περάσετε στις Μπαχάμες. Και όταν τίποτα δεν σας βοηθάει, θυμηθείτε ότι στα παιδικά σας χρόνια η μουσική της «Αθλητικής Κυριακής» έμοιαζε το τέλος του κόσμου, αλλά μέχρι να πείτε «Γιάννης Διακογιάννης» η επόμενη αγωνιστική και το επόμενο Σαββατοκύριακο ήταν εδώ.