Αντώνης Ν. Βγόντζας

Το πιο αισχρό και χυδαίο νομοθετικό εργαλείο που σχεδίασε ποτέ υπουργός στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση είχε σχεδιάσει την πλήρη χειραγώγηση της ενημέρωσης. Την καθυπόταξη των Ανεξάρτητων Αρχών. Και ακόμα παραπάνω. Τον ευτελισμό της Δικαιοσύνης!
Ολα αυτά τα σχέδια έπεσαν στο κενό. Εξαερώθηκαν!

Η προσπάθεια χειραγώγησης των Μέσων Ενημέρωσης, μέσα από τη δημιουργία ολιγοπωλιακών καταστάσεων, κατέρρευσε. Οριστικά. Δεν θα πέσει «μαύρο» στα κανάλια και στην ενημέρωση. Και δεν θα καθορίζει την ειδησεογραφία η κυρία Γεροβασίλη ως κυβερνητική εκπρόσωπος, ούτε ο κ. Παππάς ως υπερκαναλάρχης.

Δεν υπάρχει πια δυνατότητα ανασυγκρότησης του θεσμικά παρανοϊκού σχεδίου κατάργησης της πολυφωνίας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ούτε κίνδυνος ουσιαστικού περιορισμού της κυκλοφορίας ειδήσεων, ιδεών, προτάσεων. Ούτε ευκαιρίες και άλλοθι για τη φίμωση των ανεξάρτητων και μη διατεταγμένων φωνών. Η ελευθερία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης τους επιβλήθηκε. Και επιβεβαιώθηκε αυτή η νίκη, αυτός ο θρίαμβος, και δικαστικά. Δεν κατάφεραν να υπονομεύσουν τις Ανεξάρτητες Αρχές. Και ειδικά αυτή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Δεν κατόρθωσαν να τις εντάξουν στην πιο σκληρή κυβερνητική ατζέντα. Οπου δεν μπόρεσαν να τις ελέγξουν από την αρχή, επινόησαν τη μέθοδο αυξήσεως των μελών των Ανεξαρτήτων Αρχών. Ή της εξαγγελίας αυξήσεως των μισθών τους. Αλλωστε, πρόθυμα πρόσωπα για να υπηρετήσουν, χωρίς αρχές, την εκάστοτε εξουσία, υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Πολιτικούς, ιδεολογικούς και κοινωνικούς. 

Απέτυχε παταγωδώς η προσπάθεια ένταξης του Συμβουλίου της Επικρατείας σε μια υπηρεσία του πρωθυπουργικού γραφείου. Οιονεί κλητήρας υλοποίησης πρωθυπουργικών επιθυμιών. Ξύνοντας, έτσι, παλιές ιστορικές πληγές. Και από την ελληνική ιστορία. Και από την ευρωπαϊκή. Με λύσσα επεδίωξαν έναν ταπεινό στόχο. Να μην ασχοληθεί και να μην αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας για το καυτό ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών. Προς στιγμήν πίστεψαν ότι στο μέλλον θα συναντούσαν καλύτερες συνθήκες και περιστάσεις. Οταν οι προοπτικές αυτές χαλάρωσαν και ατόνησαν, επιδόθηκαν σε εκβιασμούς και χυδαιότητες. Κατ’ εξακολούθηση! Με τη συμμετοχή και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η δικανική συνείδηση 25 εντίμων συμπολιτών μας απέτρεψε τις ανίερες προσπάθειες συγγραφής και υπογραφής της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Του κορυφαίου θεσμού της ελληνικής Δημοκρατίας. Που εγγυάται τόσο δραστικά μία σειρά δικαιωμάτων του πολίτη έναντι του κράτους. 

Αποδείχθηκε πόσο κούφια ήταν και είναι τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος του Δεκαπενταμελούς των καταλήψεων δεν φανταζόταν ποτέ ότι κάποιοι απλοί πολίτες θα του έφραζαν τον δρόμο στον άκρατο απολυταρχισμό και στον άκριτο καθεστωτισμό. Μόνο με τη λιτή και δωρική αίσθηση του καθήκοντος. Κατέρρευσε και το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που ασκεί την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Συνετρίβη το ιδεολόγημα της «διαπλοκής». Ενα ασυνάρτητο πολιτικά και ιστορικά αίτημα-σύνθημα. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται διαπλοκή ο Αλαφούζος, ο Κυριακού, ο Βαρδινογιάννης και ο Κοντομηνάς. Και, δήθεν, να μην είναι διαπλοκή πάλι ο Αλαφούζος, πάλι ο Κυριακού, ο Μαρινάκης και στη θέση του Καλογρίτσα, ο Ιβάν Σαββίδης.  Και φυσικά... γελοιοποιήθηκαν όλοι οι παλιοί και όψιμοι υπερασπιστές της πιο ανήθικης Αριστεράς. Σωστά ο Νίκος Φίλης είχε προλάβει τους περισσότερους σχολιαστές και αναλυτές. Η δικαστική επιβεβαίωση της αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά συνιστά σημαντική στρατηγική ήττα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Και έπονται και τόσες άλλες. 

Και αποδείχθηκε πόσο ελάχιστα γενναίοι είναι οι σημερινοί κυβερνώντες. Δεν άντεξαν να διαχειριστούν την ήττα τους. Με στοιχεία, έστω, πολιτικής καρτερικότητας. Οι πιο πολλοί, μάλιστα, θρασύδειλοι όντες, επιτέθηκαν φραστικά κατά των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας. Για να επιβεβαιώσουν ότι οι εκβιασμοί και οι άλλες χυδαιότητες των προηγούμενων ημερών αποτελούν κεντρική τους επιλογή. Τόλμησαν να εντάξουν ξεδιάντροπα το Συμβούλιο της Επικρατείας στο «παρακράτος». Αυτοί που το χτίζουν μεθοδικά. Για την ικανοποίηση των ιδεοληψιών τους, που δεν τις εγκατέλειψαν ιστορικά και συναισθηματικά. Πρόκειται για πολύ μεγάλη νίκη. Δεν νίκησαν οι καναλάρχες. Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει αυτό. Θριάμβευσαν οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Και αυτό το τελευταίο μετράει για όλα.