Αντώνης Ν. Βγόντζας

Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη χάραξε μερικές από τις κόκκινες γραμμές. Η χώρα και οι πόλεις μας δεν είναι ανοχύρωτες. Οπως σε κάθε σύγχρονη χώρα, ο πολίτης δικαιούται να είναι και να νιώθει ασφαλής. Η εθνική ασφάλεια και η κυριαρχία διασφαλίζονται από αστυνόμευση στο πλαίσιο του κράτους δικαίου, που δεν ανέχεται και δεν επιτρέπει σε κουκουλοφόρους να καίνε όργανα της τάξης ή και απλούς και «αθώους» πολίτες. Οι ανεξάρτητοι δικαστές απονέμουν το δίκαιο και τιμωρούν τους εγκληματίες για τα εγκλήματά τους. Μέσα από ανοιχτές και πειθαρχημένες διαδικασίες μιας δίκαιης δίκης. Και οι αποφάσεις τους εκτελούνται με δικαστικά μετρημένη επιείκεια. Η ελεύθερη και δημοκρατική Παιδεία μας δεν είναι ανομική.

Ολες οι προηγούμενες θέσεις δεν ανήκουν, δυστυχώς, στον χώρο του αυτονόητου. Δεν χρειάζεται ξεχωριστή πνευματική προσπάθεια για να αποδειχθεί αυτό. Αλλωστε, πολιτική δεν είναι μόνο οι υλικές ενέργειες. Ισως-ίσως οι ιδεολογικοί μηχανισμοί της πολιτικής καταλαμβάνουν τον σκληρό πυρήνα της.

Συνιστά πρόκληση η άνεση μειοψηφικών ομάδων μειοψηφικής εμβέλειας να καταστρέφουν δημόσια αγαθά. Να διακόπτουν αυθαίρετα τη λειτουργία κοινωφελών δραστηριοτήτων. Να καταλαμβάνουν σχολεία και πανεπιστήμια χωρίς να έχουν καμία σχέση με αυτά. Να εμπαίζουν κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς με τα καμώματά τους. Να καρφώνουν στον ναό της Δημοκρατίας δικές τους εντολές για την απελευθέρωση ανθρώπων που έχουν διαπράξει πολλαπλούς φόνους. Να βεβηλώνουν διακεκριμένα σύμβολα εθνικών θυσιών, συνέχειας και ενότητας. Ετσι ξενίζει και εξοργίζει η αντιφατική προσέγγιση τέτοιων φαινομένων από τον κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό λόγο.

Δεν συνιστούν όλα αυτά εκδηλώσεις «ειρηνικής» διαμαρτυρίας. Οπως δεν πρέπει να θεωρείται ειρηνικός διαδηλωτής εκείνος που θα επιχειρήσει να εμπήξει στην κεντρική θύρα (και εικόνα!) του Μεγάρου Μαξίμου πανό με το ίδιο περιεχόμενο. Προφανώς εκείνος που διατυπώνει τέτοιους θεσμικά απίστευτους ισχυρισμούς είτε αγνοεί την κεντρική σημασία των συμβολισμών στην πολιτική, είτε δεν έχει τραβήξει τις δικές του «κόκκινες γραμμές» απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα.

Ολες οι επόμενες μέρες είναι προκαθορισμένες θρησκευτικά στη μετάληψή μας στην αγωνία του Ιερού Πάθους. Τα πάθη της χώρας μας έχουν διαρκέσει πολύ περισσότερο. Μερτικό σ’ αυτή την ευθύνη έχουν οι προηγούμενοι. Μερτικό σ’ αυτή την ευθύνη έχουν και οι πιο προηγούμενοι. Μερτικό όμως έχουν και οι σημερινοί. Με τα ιδεολογήματά τους και την έλλειψη πείρας και γνώσεων. Δεν έχουν καν ελαφρυντικά. Εβδομήντα ημέρες είναι αρκετές για να κατανοήσουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη δύναμη των θεμελιωδών κανόνων που συμπροσδιορίζουν τη διεθνή κοινότητα.

Και το χειρότερο. Δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει σ’ αυτές τις αναμφισβήτητα επίπονες για εμάς «διαπραγματεύσεις». Τα αναρίθμητα email του Γιάνη Βαρουφάκη τα πληροφορούμαστε επιλεκτικά από τον ξένο Τύπο. Και με κανέναν τρόπο δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό και το περιεχόμενο των επόμενων. Οι αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών δεν είναι διαφωτιστικές. Ο μικρομεγαλισμός ορισμένων είναι γραφικός και καθόλου πολιτικός. Δεν πρόκειται να καταρρεύσει η παγκόσμια οικονομία αν εμείς αποφασίσουμε να αυτοκαταστραφούμε. Δεν πρόκειται να καταρρεύσουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες επειδή εμείς θα επιχειρήσουμε να αποσταθεροποιήσουμε τη Βαλκανική.

Ούτε πρόκειται να καταστραφεί το ευρώ επειδή εμείς αξιώνουμε πρόσθετα δανεικά χωρίς να έχουμε δώσει εξηγήσεις για όσα έχουμε εισπράξει μέχρι σήμερα. Και φυσικά δεν θα μας βοηθήσει στην κατανόηση της πολιτικής συγκυρίας ο όποιος υπουργός θελήσει να εκβιάσει τη συμπεριφορά μη αιρετών στελεχών του δημόσιου τομέα με την παράνομη απειλή αποστολής ελεγκτικών μηχανισμών.

Δυστυχώς, προσφέρει κακές υπηρεσίες ο πρόεδρος της Κύπρου όταν δημόσια εξομολογείται πως το αδελφό κράτος προετοιμάζεται για την αντιμετώπιση ενός Grexit. Οσοι θέλουμε να διαβάζουμε την πραγματικότητα πίσω από τις λέξεις έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλη η Ευρώπη, για λόγους πρόνοιας, συζητά παρόμοια επικίνδυνα σενάρια. Είναι κακή, κάκιστη, η δήλωσή του διότι δεν διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις που διεξάγει η ελληνική κυβέρνηση. Και περιορίζει τον μόνο και αληθινό στόχο αυτών των διαπραγματεύσεων. Την παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση.