Αλέξανδρος Κασιμάτης

Η διαπραγμάτευση κυβέρνησης –θεσμών- τραπεζών για το νέο καθεστώς έγινε κάτω από μεγάλη πίεση λόγω της προεκλογικής περιόδου. Κρίσιμα σημεία του νέου πλαισίου δεν έχουν προσδιοριστεί επαρκώς, ενώ η εφαρμογή κρίσιμων πτυχών βασίζεται σε προφορικές και μόνο δεσμεύσεις.

Είναι γεγονός ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει κάποιο καθεστώς προστασίας για την πρώτη κατοικία. Ωστόσο, για την Ελλάδα η υιοθέτηση ενός τέτοιο πλαισίου είναι αναγκαία γιατί η χώρα πέρασε μια πρωτοφανή κρίση που κατέστρεψε το ¼ της οικονομίας.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, αντιμετώπισαν το πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας όχι σαν μια αναγκαιότητα που θα διαφυλάξει τους πραγματικά αδύνατους οικονομικά πολίτες, αλλά σαν ομπρέλα που μπορεί μαζί με τους πιο ευάλωτους να προστατέψει και τη δυνητική εκλογική πελατεία. Η ανάγκη θεσμοθέτησης ενός συστήματος προστασίας των ανθρώπων που βρίσκονται οικονομικά σε δεινή θέση, μπλέχτηκε με την κομματική σκοπιμότητα και τη διεκδίκηση πολιτικού οφέλους με αποτέλεσμα να χαθεί το μέτρο και η κοινή λογική.

Είναι δίκαιο έναντι όλων αυτών που δυσκολεύονται αλλά εξακολουθούν να πληρώνουν με συνέπεια τα δάνεια τους, η Κυβέρνηση να «ξεχειλώνει» τα κριτήρια, ώστε να εντάξει στο μέτρο περισσότερους δανειολήπτες; Πως αισθάνεται ο συνεπής δανειολήπτης όταν επιδοτείται η δόση ενός κόκκινου δανειολήπτη χωρίς περιουσιακά κριτήρια; Είναι δίκαιο ένας άνθρωπος που ανέλαβε επιχειρηματικό ρίσκο και υποθήκευσε την πρώτη κατοικία του, να έχει την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν που αγόρασε ένα σπίτι για να στεγάσει την οικογένεια του;

Κανένας δεν χαίρεται να παρακολουθεί ανθρώπους να χάνουν τα σπίτια τους, αλλά δεν πρέπει σε αυτήν τη χώρα να συντηρείται η εντύπωση ότι όποιος πληρώνει τις υποχρεώσεις του είναι κορόιδο. Και εν πάση περιπτώσει, μπορεί να συμφωνήσουμε ότι κανένα σπίτι δεν θα πάει στα χέρια τραπεζίτη, αρκεί να έχουμε υπόψη πως για όλα τα σπίτια που δεν θα πάρουν οι τραπεζίτες θα πρέπει όλοι εμείς να πληρώσουμε.

Η χώρα δεν θα μπορέσει να επανεκκινήσει αν οι συνεπείς φορολογούμενοι, οι συνεπείς δανειολήπτες και γενικώς όσοι πολίτες προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις κάθε είδους υποχρεώσεις τους αντιμετωπίζονται ως κορόιδα στο όνομα κομματικών σκοπιμοτήτων.