Mια μαύρη κωμωδία που ανέβηκε σε αθηναϊκό θέατρο κυκλοφορεί τώρα και σε βιβλίο. Είναι «Τα ραδίκια ανάποδα» , του ηθοποιού και συγγραφέα Γιώργου Γαλίτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon . gr.
Πρόκειται για 13 επικήδειους που έκαναν το κοινό «να πεθαίνειστα γέλια», αποδεικνύοντας ότι η δύναμη του διαβρωτικού χιούμορ περνάει εξίσου στο χαρτί, όπως και στη σκηνή.
Το έργο ξεκινά με τον αποχαιρετισμό ενός σύγχρονου δημοσίου υπαλλήλου: «Ηθικός, αξιοπρεπής, τυπικός, εργατικός και νομοταγής. Αυτός ήσουν Χαρίλαε! Άδειο το γραφείο σου, η καρέκλα σου κενή, κλειστός ο υπολογιστής σου, οι σφραγίδες βουβές, τα συρτάρια κλειδωμένα και βαριά, ο χαρτοκόπτης σου άναυδος, σοκαρισμένο το συρραπτικό, το περφορατέρ ένα ράκος, τα ντοσιέ περίλυπα και οι φάκελοι ενεοί, στέκουν εκεί και σε περιμένουν ,ματαίως. Ήταν ένα μελαγχολικό πρωινό πριν δώδεκα μήνες όταν ήρθε ο Χάροντας ο δρεπανηφόρος να σε πάρει».
Και ακολουθεί η αφήγηση της φοβερής ταλαιπωρίας στην οποία υπέβαλε ο κρατικός υπάλληλος τον Θάνατο μέχρι να του προσκομίσει ΑΦΜ, χαρτόσημα, φορολογική ενημερότητα, αριθμό πρωτοκόλλου και όλα αυτά τα χαρτιά που σε κάνουν να λες «γιατί Θεέ μου;». Το κείμενο τελειώνει με ένα αλληγορικό αιφνιδιασμό. Ο Χάρος, αφού κατόρθωσε επί ένα χρόνο να μαζέψει όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, υποχρέωσε τον γραφειοκράτη υπάλληλο να του βάλει- με βαριά καρδιά- τη σφραγίδα και την υπογραφή . Δεν πήρε μόνο τη ψυχή του, αλλά και τη θέση του! Έκανε τα χαρτιά του και διορίσθηκε- λόγω υψηλών γνωριμιών- στο δημόσιο… «Είναι και αυτός τώρα πια όπως όλοι μας! Ένας δημόσιος υπάλληλος . Ένας υπάλληλος αργός. Ένας Θάνατος αργός…».
Ακολουθούν οι επικήδειοι για έναν Ρωμαίο συγκλητικό με το όνομα… Καίσαρας Ιούλιος Τιβέριος Πιλάτος Μαικήνας Οκτώβριος Σεπτέμβριος Δεκαπενταύγουστος Απρίλιος Αυρήλιος Καλιγούλας Αναγούλας. Για ένα διχασμένο ψυχίατρο, έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο με συνεχείς διακοπές την ώρα της κηδείας « για να συνδεθούμε με την αίθουσα σύνταξης», ένα «σιγανοπαπαδίτσα δικαστικό», έναν chef , ένα κομματόσκυλο και διάφορους άλλους χαρακτήρες που βλέπουμε ολοζώντανους μπροστά μας κάθε μέρα…
