Ο Τσίπρας αποκαλύπτει διάλογο με τη Γεννηματά το 2015: «Μας κορόιδεψες» – «Τι περίμενες; Να σου πω ότι πάω σε εκλογές;»

Στην τελετή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που τον Ιούλιο του 2015 είχε αλλάξει χαρακτήρα λόγω των συνθηκών, αναφέρεται στην Ιθάκη ο πρώην Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αποκαλύπτοντας έναν άγνωστο διάλογό του με την εκλιπούσα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά.

«Στις 24 Ιουλίου, με αφορμή την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς σε ένα λιτό γεύμα στο Προεδρικό Μέγαρο, αντί της καθιερωμένης δεξίωσης, την οποία παρέλειψε, ως ένδειξη σεβασμού στις δυσκολίες που βίωνε η ελληνική κοινωνία. Θυμάμαι καθαρά την ατμόσφαιρα. Παρά την ευγένεια, υπήρχε έντονη πολιτική φόρτιση. Οι ερωτήσεις αναφορικά με τις προθέσεις μου ήταν επίμονες, σχεδόν ασφυκτικές. Η Γεννηματά και ο Θεοδωράκης με ρωτούσαν ξανά και ξανά αν σκόπευα να προχωρήσω σε πρόωρες εκλογές» αναφέρει ο κ. Τσίπρας.

Όπως εξηγεί, «ήταν προφανές πως δεν μπορούσα να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά τους για το αν σκόπευα να προσφύγω σε πρόωρες εκλογές. Πρώτα απ’ όλα, γιατί δεν είχα ακόμη πάρει την απόφαση. Αλλά και γιατί, όπως όλοι γνωρίζουν, οι εκλογές δεν προαναγγέλλονται» σημειώνει, αποτυπώνοντας την εκδοχή του και το σχετικό διάλογο με την αείμνηστη Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

«Θυμάμαι πως, αργότερα, η Φώφη μου το «φύλαγε». Μου είπε, με παράπονο αλλά και με μια δόση χιούμορ: «Μας κορόιδεψες στο Προεδρικό».

Της απάντησα γελώντας: «Δηλαδή τι περίμενες; Να σου ανακοινώσω ότι θα πάω σε εκλογές; Δύο πράγματα δεν προαναγγέλλονται ποτέ: οι πρόωρες εκλογές και οι νομισματικές υποτιμήσεις. Εμένα, ευτυχώς, μόνο το πρώτο είναι στην ευχέρειά μου».

«Η αλήθεια είναι πως, τότε, δεν είχα καταλήξει ότι η προσφυγή στις κάλπες ήταν μονόδρομος. Άκουγα με προσοχή όλες τις απόψεις, και όχι μόνο όσες εξέφραζαν τα άλλα κόμματα. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε ένταση και ανασφάλεια», καταλήγει ο κ. Τσίπρας.

Το βασικό σκεπτικό όσων διαφωνούσαν ήταν πως έπρεπε να δοθεί χρόνος για αποκλιμάκωση. Ναπεράσουν μερικοί μήνεςηρε- μίας, μετά τους έξι μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης και εσωκομ­ματικής κρίσης, και στο μεταξύ να διαμορφωθεί μια νέα κυβερ­νητική πλειοψηφία, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, που θα υλοποιούσε το τρίτο πρόγραμμα.

Αυτό ήταν το σκεπτικό τους. Προβληματιζόμουν, αλλά έβλε­πα ότι η άποψη να αποφύγουμε την περιπέτεια των πρόωρων εκλο­γών και να διαμορφώσουμε μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τη στήριξη των προοδευτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης είχε δύο σοβαρές αδυναμίες.

Πρώτον, θα οδηγούσε σε μια Κυβέρνηση με πολιτικά απο­δυναμωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα διέθετε μετά βίας 100-105 Βου­λευτές.

Στα διπλανά έδρανα, εντωμεταξύ, θα κάθονταν περίπου 40 πρώην σύντροφοί μας, που είχαν αποχωρήσει από την Κοινο­βουλευτική Ομάδα και είχαν μετατραπεί σε ισχυρό φορέα αντι­πολίτευσης.

Δεν θα ήταν μια συνηθισμένη Αντιπολίτευση, αλλά μια Αντι­πολίτευση με βαριά πολιτική σημειολογία, που θα μας κουνούσε διαρκώς το δάχτυλο και ασφαλώς θα ήταν καλοδεχούμενη από τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ.

Κάθε δύσκολο νομοσχέδιο, κάθε εφαρ- μοστικός νόμος του τρίτου προγράμματος θα συνοδευόταν από ηθικά διλήμματα, επικοινωνιακό βομβαρδισμό και εντέλει θεσμι­κό τριγμό.