Εργκίν Αταμάν: Ο Τούρκος «σουλτάνος» της Euroleague

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα, έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι ο σόουμαν των πάγκων θα κάνει τη ζωή μας πολύ πιο... έντονη.

Ο Εργκίν Αταμάν δεν είναι απλά ένας προπονητής μπάσκετ που έχει να επιδείξει μεγάλες επιτυχίες, αλλά μια φοβερή προσωπικότητα κι ένας γεννημένος νικητής.

Θα μπορούσε να μην είχε ασχοληθεί ποτέ με το μπάσκετ καθώς η οικογένεια διατηρεί μια απόλυτα πετυχημένη επιχείρηση (εμπόριο καλτσών), αλλά ο 59χρονος σήμερα Εργκίν ήθελε να χτίσει τον δικό του μύθο στο άθλημα που αγάπησε λόγω του θείου του (έπαιζε μπάσκετ) και τα κατάφερε περίφημα.

Όχι, ως αθλητής, καθώς δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ευτυχώς για τον ίδιο το αντιλήφθηκε νωρίς, αλλά ως προπονητής. Η μετάλλαξη του έγινε νωρίς, μόλις στα 19 του ξεκινώντας από τα χαμηλά.

Πρώτη του δουλειά; Η ομάδα Παίδων της Εξατσίμπασι, όπου αντιλήφθηκε ότι η προπονητική είναι το πεπρωμένο του. Το κισμέτ.  Όσο κι αν ο πατέρας του (που τον έχασε λίγο πριν οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης) ήθελε να του παραδώσει την σκυτάλη στην οικογενειακή επιχείρηση, ο πεισματάρης Εργκίν είχε τα δικά του σχέδια και βήμα, βήμα τα κατάφερε.

Στα μέσα της δεκαετίας του '90 είχε ήδη αποκτήσει ένα καλό όνομα στη μπασκετική πιάτσα της Τουρκίας και κάπου εκεί ήρθε η εκτόξευση. Βρέθηκε στο τεχνικό τιμ της Εφές ως ένας εκ των βοηθών του Αϊντίν Έρς (ο ίδιος τον αποκαλεί μέντορα του) τον οποίο και διαδέχθηκε στη θέση του πρώτου προπονητή.

Κι ήταν αυτός που οδήγησε την Εφές το 2000 στο πρώτο της φάιναλ φορ Euroleague (στη Θεσσαλονίκη) όπου έχασε στον ημιτελικό από τον ΠΑΟ. Αυτό ήταν και το πρώτο δικό του, έχοντας πλέον φτάσει στα επτά (που τον κατατάσσουν στην 4η θέση της σχετικής λίστας).

Η καταξίωση βέβαια δεν είχε έρθει ακόμη, με τον Αταμάν να μετακομίζει το 2001 στην Ιταλία για λογαριασμό της Σιένα και να κατακτά την πρώτη του ευρωπαϊκή κούπα (Κύπελλο Σαπόρτα το 2002), ενώ το 2002 την οδήγησε στο Final-4 της Βαρκελώνης. Επέστρεψε στην πατρίδα του, πήρε διαζύγιο από τη σύζυγο του, ξαναβρέθηκε στην Ιταλία (για λογαριασμό της Φορτιτούντο Μπολόνια 2006-2007, ενώ πριν λίγα χρόνια είχε ακουστεί ότι ενδιαφερόταν σοβαρά να την αγοράσει!) και γύρισε ξανά στα πάτρια εδάφη, προσθέτοντας δύο ακόμη Ευρωπαϊκές κούπες στη συλλογή του και μια τεράστια κόντρα.

Το 2012 κατέκτησε το FIBA EuroChallenge με τη Μπεσίκτας και το 2016 το EuroCup με τη Γαλατασαράι, ωστόσο με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να βρίσκεται πλέον στον πάγκο της μισητής Φενέρ (ο Αταμάν είναι φανατικός οπαδός της Γαλατά και έχει δηλώσει ότι θέλει να αναλάβει πρόεδρος της) το τουρκικό πρωτάθλημα απέκτησε το... αλατοπίπερο που του έλειπε. Σε κάθε αγώνα που οι δυο τους ήταν αντίπαλοι το... εξωαγωνιστικό ενδιαφέρον ήταν μεγαλύτερο απ' όσα συνέβαιναν στο παρκέ, αλλά σήμερα οι δύο τους είναι καλοί φίλοι.

Με τη ζωή να κάνει κύκλους, ο Αταμάν επέστρεψε το 2018 στην πρώτη του μπασκετική αγάπη, η οποία βέβαια είχε αλλάξει όνομα (Αναντολού Εφές) και στάτους. Βέβαια όταν την ανέλαβε ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης και με το χειρότερο ρεκόρ στη διοργάνωση. Δεν χρειάστηκε παρά 12 μήνες για να προκαλέσει το πρώτο σοκ καθώς την πήγε στον τελικό (έχασε από την ΤΣΣΚΑ) και αφού προέκυψε η διακοπή το 2019-2020 λόγω κορωνοϊού, την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης. Κι όχι μία φορά, αλλά δύο συνεχόμενες!

Αρχικά το 2021 στην φούσκα της Κολωνίας (ακόμη δεν επιτρεπόταν η παρουσία μεγάλου αριθμού θεατών στα γήπεδα) όταν νίκησε στον τελικό τη Μπαρτσελόνα (του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους).

Κατόπιν στο Βελιγράδι έκανε το repeat καταφέρνοντας να επιβιώσει και στα δύο θρίλερ που αγωνίστηκε.

Στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, χρειάστηκε ένα buzzer beater από τον Βασίλιε Μίσιτς που σκόραρε μπροστά από τον Σάσα Βεζένκοβ για να περάσει στον τελικό (77-74 τελικό σκορ).

Μετά από δύο ημέρες βρήκε στον τελικό αντίπαλο την Ρεάλ και το δράμα κορυφώθηκε. Ο Τίμπορ Πλάις (ναι, ο Γερμανός σέντερ που ήρθε εκτάκτως στον ΠΑΟ μετά τον τραυματισμό του Λεσόρ) με φόλοου διαμόρφωσε το τελικό 57-58 και χάρισε στην Εφές τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της.

Η επόμενη χρονιά δεν ήταν και τόσο πετυχημένη, το three-peat δεν έγινε ποτέ και την άνοιξη του 2024 έσκασε η βόμβα με τη συμφωνία του Αταμάν με τον Παναθηναϊκό.

Ο Τούρκος, που σιχαίνεται τη μονοτονία, έκρινε ότι ο κύκλος του στην Εφές είχε κλείσει και με χαρά αποδέχθηκε την πρόκληση να «ξυπνήσει» τον πράσινο κοιμώμενο γίγαντα. Η κατάσταση που βρήκε, θύμιζε την επιστροφή του στην Εφές, με τον Παναθηναϊκό να προέρχεται από τη χειρότερη σεζόν της ιστορίας τους (προτελευταίος πίσω από την Άλμπα).

Κι όμως ο γεννημένος νικητής Αταμάν, έχοντας τα υλικά που του προσέφερε απλόχερα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ανέστησε τους πράσινους και όχι απλά τους οδήγησε μετά από 12 χρόνια σ' ένα φάιναλ φορ, αλλά στην κατάκτηση του τίτλου.

«Αν δεν πάμε στο φάιναλ φορ την επόμενη σεζόν δεν θα είμαι στον Παναθηναϊκό», είχε πει μετά την ήττα από τη Μακάμπι στον πρώτο αγώνα των play off πέρσι και λίγες εβδομάδες αργότερα πρόσθεσε το 7ο αστέρι στη συλλογή των πράσινων.

Έναν χρόνο αργότερα ο Αταμάν είναι και πάλι με τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ και ονειρεύεται μία δεύτερη back to back επιτυχία, όπως ακριβώς το έκανε και με την Εφές... Την ομάδα που χρειάστηκε να αποκλείσει μετά από μία σειρά θρίλερ για να τσεκάρει το εισιτήριο για το Άμπου Ντάμπι, κρατώντας ζωντανό το όνειρο για το 8ο αστέρι (που θα είναι και το 4ο δικό του).