Χρ. Ι. Στεφανάδης

Στον πολιτικό λόγο, μπορώ να κατανοήσω την αντίθετη άποψη. Την αντιπαράθεση. Την σύγκρουση. 
Ακόμα μπορώ να κατανοήσω και ακραίους τρόπους και εκφράσεις αντιπαράθεσης που βρίσκονται ( ή και ξεπερνούν) τα όρια της ευπρέπειας.
Αυτό όμως που δεν κατανοώ και που με βρίσκει κάθετα αντίθετο, είναι η παραπληροφόρηση. Και αναφέρομαι στην ακούσια. Γιατί η εκούσια παραπληροφόρηση εμπίπτει στον ποινικό νόμο…

Ένα παράδειγμα:

Πρόσφατα, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στις 16 Σεπτεμβρίου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε κάποιο σημείο της ομιλίας του είπε: 
 «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση…»
Παίρνοντας αφορμή από αυτή την πρόταση, ο πρωθυπουργός απάντησε:
  “Κάποιοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους επιλογή να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λίγων και των ισχυρών, λέγοντάς μας πως η ανισότητα είναι στην φύση της ανθρώπινης κοινωνίας..

Δεν ξέρω που το 'χουν βρει αυτό γραμμένο… Αυτό που εγώ ξέρω, είναι ότι η αναδιανομή του πλούτου, η κοινωνική προστασία, η στήριξη των μικρών απέναντι στους μεγάλους, των ανίσχυρων απέναντι στους ισχυρούς, αποτελούν κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού μας”.

Αλλά αναρωτιέμαι, που είναι το σημείο της πολιτικής αντιπαράθεσης;
Η άποψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι απόλυτα ορθή. Βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που έχει αδιαμφισβήτητη βιολογική βάση. 

Δεν  υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι οι άνθρωποι είναι και πρέπει να είναι ίσοι!   Ίσοι στα δικαιώματα της ζωής, ίσοι απέναντι στον νόμο ,την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τους κανόνες απόκτησης περιουσίας. Ίσοι στο δικαίωμα για παιδεία και υγεία... Όλα αυτά τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα με νομοθετικές διατάξεις σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, έχουν κατακτηθεί μέσα από αγώνες , πολέμους και αίμα και έχουν καταγραφεί σε ιστορικές διακηρύξεις, όπως στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ στις  4 Ιουλίου 1776, που αναφέρει: 
“Δεχόμαστε τις εξής αλήθειες ως αυταπόδεικτες, πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, και προικίζονται από τον Δημιουργό τους με συγκεκριμένα απαραβίαστα δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι το δικαίωμα στη Ζωή, το δικαίωμα στην Ελευθερία, και το δικαίωμα στην επιδίωξη της Ευτυχίας.”

Ή στην  Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα  (10 Δεκεμβρίου 1948) του  Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, που αναφέρει στο πρώτο άρθρο:
“Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης…”
‘Η ακόμα, όπως καταγράφηκε στο  Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος στην  Τροιζήνα (1η Ιανουαρίου 1822):
“Ολοι οι Έλληνες εισίν όμοιοι ενώπιον των νόμων άνευ τινός εξαιρέσεως, ή βαθμού, ή κλάσεως, ή αξιώματος.
Όσοι έξωθεν ελθόντες, κατοικήσωσιν, ή παροικήσωσιν εις την επικράτειαν της Ελλάδος, εισίν όμοιοι με τους αυτόχθονας κατοίκους ενώπιον των Νόμων…”

Σε μία κοινωνία, επομένως, είναι αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι και διαφορετικοί. Η επιστήμη έχει αποδείξει, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν περίπου το ίδιο γενετικό υλικό, όπως εκφράζεται με το DNA. Tα γονίδια όμως των χρωμοσωμάτων, διαφέρουν και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα γνωρίσματα κάθε ατόμου, είτε τα εξωτερικά, είτε τα εσωτερικά. Καθορίζουν την εμφάνιση, τα ιδιαίτερα χαρίσματα ή τα μειονεκτήματα, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό, από ποια νόσο πιθανά θα νοσήσει και ακόμα, πόσα χρόνια θα ζήσει κάποιος.

Επομένως, η ισότητα και η βιολογική  διαφορετικότητα δεν είναι πράγματα αντιφατικά αλλά συμπληρωματικά. Και η βιολογική διαφορετικότητα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή για ρατσιστική προσέγγιση, διαχωρισμό των ανθρώπων σε ανώτερους και κατώτερους και ρατσιστική κοινωνική οργάνωση, όπως επιχειρήθηκε σε σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας και δυστυχώς, επιχειρείται από ορισμένους και σήμερα.
Ζούμε σε μια ιστορική περίοδο, στην οποία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, “την ιστορία την γράφουν οι νικητές…”, όπως είπε ο Ναπολέων ο Βοναπάρτης. 

Ζούμε σε μια περιοχή του κόσμου, όπου, εκτός από την γεωλογική σύγκρουση της Ευρωπαϊκής και Αφρικανικής τεκτονικής πλάκας του φλοιού της Γης που παράγει σεισμούς και γεωλογικές ανακατατάξεις, συγκρούονται πολιτισμοί, θρησκείες και συμφέροντα…
Οι συγκρούσεις αυτές προκαλούν  ή απειλούν να προκαλέσουν, μεταβολή των παραδοσιακών συνόρων των κρατών της περιοχής αυτής.

Ένα από αυτά τα κράτη είναι και η χώρα μας…
Επομένως η χώρα μας, θα πρέπει να “γράψει την ιστορία με τους νικητές”!
Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται ομοψυχία.
Απέναντι στην ομοψυχία, είναι η  παραπληροφόρηση, η δημαγωγία και ο διχασμός… 

*O  Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
  Είναι Καθηγητής Καρδιολογίας