Χρ. Ι. Στεφανάδης

Βέβαια σε ένα δημόσιο σύστημα διοίκησης που αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό άτακτα, απρογραμμάτιστα, αναξιοκρατικά και πελατειακά, κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών, η προσπάθεια βίαιου εξορθολογισμού είναι αναμενόμενο να προκαλεί αντιδράσεις με πολλές αφετηρίες: παγιωμένα συμφέροντα, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και φοβίες για αναξιοκρατικές προσεγγίσεις, αλλά και φοβίες ότι η κινητικότητα μπορεί να αποτελέσει πρόσχημα για απολύσεις.

Ποια όμως είναι η χωρίς προκαταλήψεις προσέγγιση του θέματος, με δεδομένο ότι οι διαδικασίες που θα ακολουθηθούν θα πρέπει να είναι αυστηρά προσηλωμένες στις πραγματικές ανάγκες της διοίκησης, στην ευλαβική προσήλωση στην αξιοκρατική αξιολόγηση των υπαλλήλων, χωρίς βέβαια να παραβλέπονται και ενδεχόμενα κοινωνικά κριτήρια; 

Σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς, όπου οι νέες τεχνολογίες καλπάζουν και η ψηφιακή ειδικότερα τεχνολογία έχει ανατρέψει τελείως τα παλαιά πρότυπα οργάνωσης των δημοσίων υπηρεσιών, το να αντιδρά κάποιος όχι μόνο στη δυνατότητα αλλά και στην υποχρέωση του Δημοσίου να προσαρμόζεται συνεχώς στα νέα δεδομένα μέσω της κινητικότητας των υπαλλήλων του είναι παράλογο, ύποπτο και καταστροφικό για την εθνική υπόσταση.
Παράλογο γιατί πέραν της κοινής λογικής αγνοείται το προφανές γεγονός της συνεχούς αλλαγής των αντικειμενικών αναγκών της διοίκησης. Υποπτο γιατί ενδεχόμενα υποκρύπτει προσπάθεια συγκάλυψης παρανόμων ή αναξιοκρατικών προσλήψεων. Και καταστροφικό σε βάθος χρόνου γιατί η μη σωστή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία όχι μόνο του κράτους, αλλά και του ιδιωτικού τομέα και εν τέλει της αγοράς. Στο θέμα της κινητικότητας στο Δημόσιο, όταν αυτή γίνεται με διαφάνεια, αξιολόγηση και αξιοκρατία, και της μεγίστης αξιοποιήσεως των δημοσίων υπαλλήλων ανάλογα με τα προσόντα τους και με τις γενικότερες ανάγκες υπάρχει ένα παράδειγμα από τις βιολογικές επιστήμες. Είναι η συνεχής ανανέωση ιστών και οργάνων από τα βλαστικά κύτταρα του οργανισμού.

Τα βλαστικά κύτταρα είναι αρχέγονα, πολυδύναμα κύτταρα των ζωικών οργανισμών που διατηρούν την ικανότητα να διαφοροποιούνται προς οποιονδήποτε κυτταρικό τύπο. Η μεγάλη φυσιολογική σημασία τους έγκειται στα δύο πολύ βασικά γνωρίσματά τους: ότι είναι αδιαφοροποίητα κύτταρα με την ικανότητα για συνεχή διαίρεση, αλλά και ότι κάτω από κατάλληλες συνθήκες μπορούν να διαφοροποιηθούν σε συγκεκριμένο κυτταρικό τύπο. Ολόκληρος ο ανθρώπινος οργανισμός προέρχεται από βλαστικά κύτταρα, τα οποία κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης πολλαπλασιάζονται δημιουργώντας όλα τα είδη των ιστών του οργανισμού. Τα βλαστικά κύτταρα παρουσιάζουν τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον, καθώς θεωρείται πως οι ιδιότητες που διαθέτουν ίσως να μας οδηγήσουν σε πολλές λύσεις στο μέλλον, σε ό,τι αφορά κυρίως ανίατες, γενετικές ασθένειες. Τα βλαστικά κύτταρα, εν προκειμένω, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αποτελούν βασικό δομικό στοιχείο του δημόσιου οργανισμού της πατρίδας μας. Θα πρέπει, όμως, να αξιοποιούνται στον μέγιστο βαθμό, αναβαθμίζοντας τη λειτουργία της κρατικής μηχανής και αναδεικνύοντας τα προσόντα τους. Πάντα σε καθεστώς αξιοκρατίας, διαφάνειας και αξιοπιστίας... Καθεστώς που μέχρι σήμερα δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι χαρακτηρίζει τη δημόσια ζωή μας...
*Ο κ. Χριστόδουλος Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών