Χρ. Ι. Στεφανάδης

Βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην 7λεπτη ομιλία της, αντί να διατυπώσει θέσεις του κόμματός της ή και κριτική στον υπό συζήτηση προϋπολογισμό, ή ακόμα και προσωπική κριτική σε μέλη της κυβέρνησης ή και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας, για ενέργειες  όμως που έχουν σχέση με την ασκούμενη πολιτική, εξαπέλυσε απίστευτες ύβρεις προς τον Πρωθυπουργό, με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς. Αποκάλεσε τον Πρωθυπουργό μαζί με άλλους απρεπείς χαρακτηρισμούς, και επιδειξία!... 

 Για άλλη μία ακόμα φορά, “το σύνδρομο της ύβρεως”, που διακατέχει την αξιωματική αντιπολίτευση από τότε που ήταν κυβέρνηση, ήταν διάχυτο στην αίθουσα της ολομέλειας …

Αλλά πως μπορεί να ερμηνευθεί μια υβριστική συμπεριφορά και μάλιστα από εκλεγμένους εκπροσώπους του Ελληνικού λαού; 

Υβριστής κατά την αρχαιότητα, ήταν αυτός που υπερεκτιμούσε τις δυνάμεις του και για τον λόγο αυτό είχε αλαζονική συμπεριφορά, προσβλητική για τους συνανθρώπους του αλλά πολλές φορές και βίαιη. Η συμπεριφορά αυτή ,ήταν τόσο απέναντι στους νόμους της πολιτείας , όσο και απέναντι στους άγραφους θεϊκούς νόμους που καθόριζαν τα όρια της ηθικής.  

Δηλαδή ο υβριστής με την συμπεριφορά του, έδειχνε ότι προσπαθεί να υπερβεί την ανθρώπινη φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς…  Η συμπεριφορά του υβριστή αποτελούσε για αρχαίους, παραβίαση της ηθικής τάξης, απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου… Για τον λόγο αυτό , πίστευαν  ότι οδηγούσε τελικά στην εξαφάνιση του “υβριστή” από τον Δία… 

Την σύγχρονη επιστημονική εξήγηση για την υβριστική συμπεριφορά των πολιτικών, ανέλυσε ο Ντέιβιντ Όουεν, γιατρός Νευρολόγος και πολιτικός, που έχει διατελέσει υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας.

 Περιγράφει σε βιβλίο του, μαζί με άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς ορισμένων πολιτικών ηγετών  , και το “σύνδρομο της ύβρεως”. 

Ο πολιτικός ηγέτης  με αυτό το σύνδρομο, έχει τα εξής χαρακτηριστικά  

 -Θεωρεί τους πολίτες απλά ένα πεδίο πού ασκεί την εξουσία του.

 -  Φροντίζει υπέρμετρα για την δημόσια εικόνα του. 

 - Επιλέγει ενέργειες και δράσεις που ευνοούν την εικόνα του αυτή στον    Λαό. 

-Ταυτίζει τον εαυτό του με το κράτος ή ακόμα και με το έθνος! .

-Στις δημόσιες ομιλίες του μιλάει σαν μεσσίας, εκθειάζοντας τις ενέργειές του . 

-Αγνοεί τις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις του περιβάλλοντός του,  αφού πιστεύει ότι έχει το αλάθητο και το προνόμιο να γνωρίζει μόνο αυτός την αλήθεια.

- Έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση. Και τελικά χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. 

Το σύνδρομο αυτό αποκτά  μεγάλη σημασία, αφού οι ηγέτες οι οποίοι πάσχουν από αυτό ,επηρεάζουν τις τύχες των λαών τους, αλλά και άλλων λαών , πολλές φορές καθοριστικά. 

Όσον αφορά όμως την υβριστική συμπεριφορά Βουλευτών, το σύνδρομο της Ύβρεως είναι κατά την άποψή μου, πολύ ποιο σοβαρό. Γιατί, ενώ στους τους πολιτικούς ηγέτες και στους πολιτικούς αρχηγούς, ίσως θα μπορούσε κάποιος να τους δώσει  ένα κάποιο ελαφρυντικό, που προκύπτει από άγχος και την ευθύνη της θέσης τους και να δείξει κάποια μικρή ανοχή, σε περίπτωση που φραστικά υπερβαίνουν  τα όρια της ευπρέπειας, δεν μπορεί να υπάρχει καμία ανοχή και καμία δικαιολογία, για υβριστές  Βουλευτές και ιδιαίτερα νεοεκλεγμένους… 

Αλλά πώς δημιουργείται αυτό το σύνδρομο στους πολιτικούς; 

Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει το ανάλογο υπόστρωμα: Τόσο το γενετικό όσο και το επίκτητο.  

Το γενετικό υπόστρωμα , αφορά την καθορισμένη από τα γονίδια δομή και λειτουργία του εγκεφάλου. 

Το επίκτητο υπόστρωμα, αφορά την δομή της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς , όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί κατά την διάρκεια της ζωής ενός πολιτικού.  

 Όσον αφορά το γενετικό υπόστρωμα ενός πολιτικού που πάσχει από το “σύνδρομο της ύβρεως”, οι νευροεπιστήμες δεν μπορούν ακόμα να το τροποποιήσουν. 

Όσον αφορά το επίκτητο υπόστρωμα, πολύ δύσκολα η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να το τροποποιήσει, μέσα από μακροχρόνιες διαδικασίες, που αφορούν ψυχολογικές-ψυχιατρικές μεθόδους .

 Αυτό όμως που μπορεί να επιτύχει η σύγχρονη επιστήμη, είναι η διάγνωση του συνδρόμου αυτού. 

Tο “σύνδρομο της ύβρεως” ενός πολιτικού, δεν προσβάλλει μόνο την αισθητική και την απαιτούμενη ηθική διάσταση του πολιτικού βίου της χώρας μας. 

Γίνεται επικίνδυνο για την ομοψυχία του λαού , ιδιαίτερα αυτή την εποχή της πανδημίας, των Τουρκικών απειλών και της οικονομικής κρίσης.

Αλλά γίνεται επικίνδυνο και για την Δημοκρατία… 

Πως  θεραπεύεται; 

Αποτελεσματικά , μόνο με την ψήφο του Λαού!