Χρ. Ι. Στεφανάδης

Στην ταινία αυτή, ένας διαπρεπής πλαστικός χειρουργός, μετά από τραγικά προσωπικά βιώματα, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άφθαρτο δέρμα. Ένα δέρμα, που να αντέχει στην φθορά του περιβάλλοντος . Για τον σκοπό αυτό, πειραματίσθηκε για χρόνια. Χρησιμοποίησε μάλιστα και μεταλλαγμένα κύτταρα δέρματος χοίρου, αφού είναι γνωστό, ότι το δέρμα αυτού του θηλαστικού , είναι πολύ ανθεκτικότερο από αυτό του ανθρώπου. Μετά από επιτυχή πειράματα, εφάρμοσε την νέα του τεχνική και σέ ανθρώπους…Μέσα στο νέο δέρμα, προσπάθησε να εγκλωβίσει τα δημιουργήματά του και να τα προστατεύσει ,με ασπίδα το νέο ανθεκτικό δέρμα, από ένα μη φιλικό περιβάλλον…

…Είναι γνωστό, ότι το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος. Έχει επιφάνεια περίπου δύο τετραγωνικά μέτρα και βάρος πάνω από τέσσερα κιλά. Η λειτουργία του είναι πολύ σημαντική για την επιβίωση. Αποτελεί το όργανο των ζωντανών οργανισμών που έρχεται σε άμεση επαφή με το περιβάλλον και που το αντιλαμβάνεται με ειδικά αισθητήρια. Το αποτέλεσμα είναι να προστατεύει, με πολύπλοκους μηχανισμούς , τον οργανισμό από καταστάσεις που θα ήταν διαφορετικά απειλητικές για την ζωή, όπως τονυπερβολικό ψύχος, οι υψηλές θερμοκρασίες και η εισβολή μικροβίων. Από την άλλη πλευρά, το δέρμα προστατεύει τα ευαίσθητα όργανα του σώματος από τραυματισμούς και κακώσεις.

Όσον αφορά τον άνθρωπο, στη διάρκεια της εξέλιξης ,το δέρμα έγινε λεπτότερο, τροποποίησε τα χαρακτηριστικά του και έχασε σε μεγάλο βαθμό το τρίχωμα του, αφού ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο του, έμαθε να προστατεύεται και με διάφορους άλλους τρόπους που επινόησε.

Σε πολλά θηλαστικά, ειδική ομάδα αποτελούν τα παχύδερμα, που έχουν πολύ παχύ δέρμα για να προστατεύονται και να επιβιώνουν στο αντίξοο φυσικό περιβάλλον που ζουν .

Ο όρος “παχύδερμο”, στην κοινωνία των ανθρώπων έχει μόνο μεταφορική σημασία. Υποδηλώνει κάποιον που δεν αντιδρά σχεδόν καθόλου σε καταστάσεις που το περιβάλλον του ασκεί κριτική , τον υποτιμά, τον λοιδορεί ή ακόμα και τον προπηλακίζει, για την συμπεριφορά του. Συμπεριφορά, που μπορεί να είναι από απλό ψέμα και ασυνέπεια, έως αντικοινωνική και παραβατική.

“Παχύδερμα” διαχρονικά, παρατηρούνται σε όλες τις ομάδες του κοινωνικού ιστού. Αλλά παρατηρούνται και σε κορυφαίο επίπεδο αρχηγών κρατών και γενικότερα θεσμικών παραγόντων. Πρόσφατο, κραυγαλέο παράδειγμα, η ηγεσία της εχθρικής γειτονικής χώρας…
Συστηματικά και διαχρονικά, εκτοξεύουν απειλές πολέμου εναντίον της πατρίδας μας…

Εκφράζονται χυδαία προς τον λαό μας, επικαλούμενοι μαθήματα που δήθεν μας έδωσαν στο πεδίο της μάχης, κατά την πρόσφατη ιστορία…
Αμφισβητούν ιστορικές συνθήκες ,που καθόρισαν τα σύνορα και την επικράτεια των δύο χωρών…

Αμφισβητούν την ελληνικότητα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Νησιών που ανήκουν στο έθνος των Ελλήνων από την προϊστορία…
Και πολύ πρόσφατα, ο εκπρόσωπος του εκεί κυβερνώντος κόμματος, μίλησε για Ελληνικό θέατρο που θα οδηγήσει σε Ελληνική τραγωδία!...
Θα θέλαμε να του θυμίσουμε, ότι το θέατρο είναι Ελληνική επινόηση. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα. Οι πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας, ήταν η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα. Σήμερα οι Έλληνες που ξέρουμε από θέατρο, παρακολουθούμε με θλιβερά συναισθήματα, την τραγωδία του γειτονικού λαού .Με μια οικονομία που καταρρέει, και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε κράτος φόβου και ανασφάλειας ,αφού μια κατηγορία για αντικαθεστωτική δράση μπορεί να αγγίξει τους πάντες, ( στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς , απλούς πολίτες).

Παρακολουθούμε την κωμωδία που κακόγουστα παίζεται εκεί, αφού μόνοι αυτοί , με πρωτόγνωρο τρόπο, αγνοούν διεθνείς συνθήκες και δίκαιο ,ονειρεύονται “γαλάζιες πατρίδες” και αυθαίρετα μετατρέπουν μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε χώρους δικής τους λατρείας… …

Όσον αφορά το σατιρικό δράμα , ελπίζω να μην χρειαστεί να το παρακολουθήσουμε! Θα το παρακολουθήσουμε, μόνο εάν συνεχίσει η Τουρκική ηγεσία τις έμπρακτες παραβιάσεις της εθνικής μας κυριαρχίας….

Ξανάγραψα, χωρίς ίχνος ρατσισμού, ότι η μόνη εξήγηση της συμπεριφοράς των γειτόνων μας, είναι η καθυστέρηση στην διαδικασία της εξέλιξης…

Εμείς, παρά την τεσσάρων αιώνων σκλαβιά, παρά τους πολέμους, τις εμφύλιες διαμάχες, τις πτωχεύσεις, τις πολλές φορές, κακές διακυβερνήσεις, ακολουθήσαμε την νομοτελειακή εξέλιξη και έχομε ως κεκτημένο ένα κράτος πολιτισμένο. Ένα κράτος, που σέβεται τις συνθήκες, τα δικαιώματα των άλλων και την δημοκρατία.

Εκείνοι, λειτουργούν ακόμα με το δίκαιο του ισχυρού (πού κακώς όμως πιστεύουν ότι είναι!). Ζουν στην εποχή, που το άδικο μετατρεπόταν σε δίκαιο, στο πεδίο της μάχης…

Εμείς, “κατοικούμε μέσα σε ένα ευαίσθητο δέρμα” ,που μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα την εξέλιξη και να ακολουθούμε τον πολιτισμό και τις αξίες του.

Αυτοί, “κατοικούν μέσα σε ένα δέρμα”, που τους κρατά σε εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί !...
Είναι καιρός να προσαρμόσουν μόνοι τους αυτό το “δέρμα” τους , στις ανάγκες της εποχής μας…
Διαφορετικά, φοβάμαι ότι θα χρειαστεί εξωτερική παρέμβαση…
Όχι με βιολογικές μεθόδους μετάλλαξης ,που εφάρμοζε ο ήρωας της ταινίας του Αλμοδοβάρ…
Αλλά, με μεθόδους που θα επιλέξει η διεθνής κοινότητα.
Και βέβαια και εμείς!