Θέμος Αναστασιάδης

Μια που είπαμε ότι «για τα άλλα τα λέμε από Δευτέρα», ευκαιρία να ξεκινήσουμε με δυο-τρεις ξεκάθαρες κουβέντες. Σωθήκαμε προς το παρόν -απ’ ότι φαίνεται, κι αν μπορέσουμε να εφαρμόσουμε γρήγορα τα πρωτοφανή μέτρα που μας ζητούν- απ’ την απόλυτη εθνική καταστροφή: Το Grexit, το οποίο για πρώτη φορά μπαίνει επίσημα «έστω και ως απορριπτέο» στα ευρωπαϊκά δεδομένα αφού καταγράφηκε στο Eurogroup και συζητήθηκε στην Σύνοδο Κορυφής.

Μέσα στο γκρεμό μας πέταξε η άφρων έως παράφρων πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους πέντε μήνες. Με αποκορύφωμα το πραξικοπηματικό δημοψήφισμα το οποίο αποδείχθηκε η πιο Πύρρειος Νίκη όλων των εποχών και γύρισε κατακέφαλα ενάντια στον Τσίπρα και στην Ελλάδα, όπως ειπώθηκε απ’ όλους τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι όλη αυτή η πεντάμηνη συμφορά που μας οδήγησε στο φρεσκοσκαμμένο τάφο που μας ετοίμαζε ο Σόιμπλε, για ποιο λόγο;

Για τις ιδεοληψίες, τους φανατισμούς, και την υστερική αδιέξοδη πολιτική που έκανε ο κάθε Συριζαίος υπουργός στον τομέα του, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και για την Ευρώπη. Με την ανοχή τουλάχιστον του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Για όλους αυτούς τους λόγους οι Ευρωπαίοι έθεσαν «κομψά» αλλά οδυνηρά ότι το μείζον ζήτημα είναι η εμπιστοσύνη, και φυσικά ας μην εξαπατάται ο πρωθυπουργός, απευθύνονταν μεν στην κυβέρνηση του, αλλά εννοούσαν πρωτίστως τον ίδιο.

Αν δεν γίνει αντιληπτό αυτό κι αν δεν επιχειρηθεί να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη προς τον Τσίπρα ως αξιόπιστο πολιτικό και εν συνεχεία στην κυβέρνηση του, εκτός αλλά τώρα και ΕΝΤΟΣ της χώρας, θα ξαναβρεθούμε σύντομα στο ίδιο σημείο. Την περασμένη εβδομάδα η αντιπολίτευση, εθνικά σκεπτόμενη, του έδωσε την ευκαιρία να πάει στην Ευρώπη με σχεδόν πανελλήνια στήριξη, ενώ το κόμμα του τον εγκατέλειψε. Χωρίς αυτή την στήριξη των αντιπάλων κομμάτων, που εκείνος προσωπικά έχει λοιδορήσει κατά τον χειρότερο τρόπο και έχει παραπέμψει άλλωστε ακόμη και σε ειδικά δικαστήρια, η Ελλάδα θα ήταν ήδη εκτός Ευρώπης και ο Τσίπρας γύρευε που...

Επομένως ό,τι κι αν λέει, και πρέπει ίσως να λέει δημοσίως ο πρωθυπουργός για το εσωτερικό κομματικό του ακροατήριο, είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει ξεχάσει ποιοι τον μαχαίρωσαν πισώπλατα, ως «Νέοι Βρούτοι» και ποιοι του έτειναν χείρα βοηθείας. Και δεν πρέπει να το ξεχάσει, όχι για λόγους ευγένειας και αχαριστίας, αλλά γιατί θα το χρειαστεί ξανά στο πολύ άμεσο μέλλον. Αύριο μεθαύριο που λέμε… Τίποτα δεν τελείωσε. Θα το χρειαστεί, και θα τον χρειαστούμε όλοι.

Να ξεκαθαρίσει λοιπόν μέσα του ότι βρίσκεται από προσωπική επιλογή, αλλά και από την φορά της Ιστορίας, σε ένα εντελώς νέο πεδίο, ας αφήσει πίσω του εκείνους τους συνεργάτες και ιδίως τις αντιλήψεις που έφεραν την Ελλάδα δύο χρόνια πίσω και παραλίγο να την κάνουν εδώ και τώρα Αλβανία, και ας λειτουργήσει όχι πια ως Συριζαίος αλλά ως Ευρωπαίος, με τις αριστερές πάντα «αποκλίσεις» του. Καλό θα ’ταν να μην του περάσει ούτε μια στιγμή από το μυαλό ότι υπάρχουν περιθώρια και για άλλες «θεωρίες παιγνίων» και κολπάκια σαν αυτά που άφησε να τον παρασύρει ο πρωτεργάτης και συνεργάτης του στο πεντάμηνο της εθνικής χρεοκοπίας,  και λιποτάκτης στο τέλος Γιάννης Βαρουφάκης (με δυο «ν», το δεύτερο για την ΝΙΛΑ).

Οσο για τους υπόλοιπους Συριζαίους, ιδίως κάποιους υπουργούς, βουλευτές και στελέχη που με τις ακρότητές τους έφτασαν την Ελλάδα στον εμφύλιο διχασμό, βασάνισαν μανάδες, γέρους και παιδιά στα ΑΤΜ της τραγωδίας, που θα μείνουν στην Ιστορία ως έργο τους, καλό θα ‘ναι να εξαφανιστούν για λίγο από προσώπου τηλεοράσεων και να μην προκαλούν και από πάνω.

Τελευταία τους ευκαιρία «να γίνουν άνθρωποι». Κανονικοί άνθρωποι. Είπαμε ότι πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, αλλά αν με την συμβολή ιδίως του Τσίπρα δεν πάνε στην άκρη οι φανατικοί και οι κανονικοί μουρλοί που τινάζουν κάθε ώρα, κάθε λεπτό τα πάντα στον αέρα και έσπειραν την τρέλα του μίσους ακόμα και μέσα στις ίδιες τις οικογένειες θα βρεθούμε οριστικά ξανά στον τελειωμό. Επομένως «Με γεια» το Τρίτο Μνημόνιο και η Παναγιά (ιδίως των Παρισίων), μαζί μας.


Υ.Γ.: Έχει κι άλλα να πούμε, αλλά από βδομάδα. Αν την βγάλουμε πέρα...