Θέμος Αναστασιάδης

Στην τελική, το ζήτημα είναι ευρύτερο και από τα νέα spreads μας. Γίνεται χαλασμός Κυρίου, πάμε να πετάξουμε απ’ το παράθυρο όλους τους κόπους και τις θυσίες επειδή οι μεν και οι δε μετράνε τα κουκιά τους για την… προεδρική εκλογή; Αμάν πια με τον κομματισμό! Ας βγάλουν έναν Πρόεδρο κοινή συναινέσει -τώρα που είναι το κραχ προ των πυλών- κι αν δεν μπορούν, έστω και με λαχνό! Ο,τι κάτσει λιγότερο θα βλάψει απ’ την πολιτική σκυλοφαγωμάρα!
Απ’ ό,τι είδαμε αυτή την εβδομάδα, οι μόνες αγορές στις οποίες μπορούμε να βγούμε με άνεση και σιγουριά, είτε με Ν.Δ. είτε και με ΣΥΡΙΖΑ που λέει ο λόγος, είναι οι αρχαίες αγορές. Για Καρυάτιδες, για Αμφίπολη, για Αντικύθηρα, για οτιδήποτε σχετικό με την αρχαιότητα εν πάση περιπτώσει. Καθότι αν έχουμε στο μυαλό μας ότι θα κάνουμε… τσάρκες και αρπαχτές στις κανονικές αγορές, τότε δεν μας φτάνει ΟΧΙ η Αμάλ-Κλούνεϊ-Αλαμουντίν, αλλά ούτε όλα τα μοντέλα της Victoria’s Secret για να τραβήξουμε αλλού την προσοχή. Θα μας πάρουν και τα εσώρουχα.

Κανονικά το πάθημα απ’ τις σφαλιάρες που φάγαμε μέσα σε 48 ώρες -μετά α) τις πολιτικές ασυναρτησίες της Κουμουνδούρου ότι εξαγοράζονται βουλευτές και το -χειρότερο- ότι δεν θα αναγνωρίσει τις συμφωνίες που υπογράφει η σημερινή κυβέρνηση και β) τους ατυχέστατους δημόσιους διαξιφισμούς με το ΔΝΤ- είναι το ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ μάθημα. Για όλους, και για τους νυν, ειδικά όμως για τον Τσίπρα, για τον οποίο, επιπλέον, είναι ΔΩΡΕΑΝ μάθημα, μια που δεν είναι αυτός στην εξουσία για να μετράει μία-μία τις ζημιές και τις διαρροές. Τι θα ’χει δει ήδη ο Αλέξης εάν δεν φορά παρωπίδες; Πώς η, κατά την άποψή του, πειθήνια κυβέρνηση που υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα, τα οποία εκφράζουν -με τον τρόπο της η καθεμία- η Μέρκελ και η Λαγκάρντ, έφαγε ΚΑΡΠΑΖΙΕΣ ΣΒΟΥΡΙΧΤΕΣ με τη βεβιασμένη δήλωση... πρόθεσης και ΜΟΝΟ να απεξαρτηθεί από το ΔΝΤ έτσι ξαφνικά και λίγο πιο δυναμικά απ’ ό,τι μας συνήθισε; Το ποιος, πού και γιατί έκανε τη ριψοκίνδυνη, όπως αποδείχτηκε, εισήγηση στον πρωθυπουργό να υιοθετήσει ξαφνικά μια πιο «απότομη» συμπεριφορά προς τους ξένους εταίρους καλό είναι να εκτιμηθεί, να αναλυθεί και να… μην επαναληφθεί ποτέ μετά την αναστάτωση που προκλήθηκε. Εν πάση περιπτώσει, τόσο στο θέμα του χρηματισμού βουλευτών που σήκωσε η Κουμουνδούρου όσο και στον χειρισμό της εξόδου από το Μνημόνιο, οι πολιτικοί λειτούργησαν σε επίπεδο πρωινάδικου εποχής Σεφερλή: αυτοσχεδιασμοί, αχαχούχα, και μετά τρεχάτε, ποδαράκια μου. Ο Σαμαράς έχει βέβαια τη δυνατότητα και την ικανότητα να συμμαζέψει την πρόσκαιρη ζημιά και να επανέλθει σιωπηλά στη γραμμή της ήρεμης δύναμης που έχει την εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας και μπορεί να εγγυηθεί έξοδο από το μνημόνιο. Εστω και με μαξιλαράκια απ’ το ΔΝΤ, υπόστρωμα απ’ τον Σόιμπλε, δίχτυ ασφαλείας σαν αυτά που βάζουν στα κρεβάτια των μωρών από τον Ομπάμα και όλα όσα του προσφέρει το σύστημα που τέσσερα χρόνια τώρα και μας στηρίζει και μας βασανίζει. Κι αν το καλοσκεφτεί κανείς πιο ώριμα, το δίλημμα «από εδώ έχετε μια πρόταση κυβέρνησης με στήριξη πανταχόθεν και ποικιλοτρόπως και από εκεί έναν ΣΥΡΙΖΑ που προς το παρόν ποντάρει βασικά στη Ραχήλ Μακρή» είναι μια χαρά διαχωριστική γραμμή. Το αληθινό ΜΑΘΗΜΑ απ’ όλη αυτή την ΤΑΡΑΧΗ των 72 ωρών σε Χρηματιστήριο και διεθνείς αγορές απευθύνεται στην Κουμουνδούρου και σε όσους νομίζουν ή θέλουν να ελπίζουν ότι μια «άλλη κυβέρνηση», πιο δυναμική στις διαπραγματεύσεις μπλα-μπλα-μπλα, θα ’χει καλύτερη τύχη! Εδώ… με το τρέιλερ και μόνο μιας πιθανής εξόδου από το ΔΝΤ χωρίς την απόλυτη έγκρισή του, οι αγορές έπεσαν και ξεπουπούλιασαν την Ελλάδα πριν ο υπουργός Οικονομικών προλάβει να ψελλίσει ολόκληρο το όνομά του. Καταλαβαίνει δηλαδή κανείς (αν το θέλει) σε πόσα λεπτά της ώρας θα ’χει σβήσει από τον διεθνή οικονομικό χάρτη η χώρα, αν μια κυβέρνηση με ακραίες, συριζαίικες αντιλήψεις αρχίσει τις εξυπνάδες του φραπέ, τύπου «όλα απ’ την αρχή στο τραπέζι» και τα συναφή. Ποιο τραπέζι; Ούτε καρέκλες, αλλά ούτε ΚΑΝ πάτωμα δεν θα υπάρχει την επόμενη μέρα.

Γι’ αυτό και θα ήταν ευχής έργο να εγκαταλείψει η αντιπολίτευση εγκαίρως τις ακρότητες, τους τυχοδιωκτισμούς και τα προοδευτικά πυροτεχνήματα και να ξεκαθαρίσει τι προτίθεται να κάνει. Θα βαδίσει όπως ήδη της έχουν υποδείξει οι συνομιλητές της απ’ το Βερολίνο, ήτοι ότι οιαδήποτε συζήτηση για χαλαρώσεις, νέους όρους και τα σχετικά «βελτιωτικά» (αμάν, και ποιος δεν τα θέλει;) θα γίνεται μόνο εάν συνεχίσουμε να τηρούμε τα ήδη συμφωνηθέντα; Γιατί αν επιμένει να κυνηγάει και να απειλεί ανεμόμυλους, τύπου «αν μας πουν όχι, θα πάρουμε το αεροπλάνο και θα γυρίσουμε πίσω», καλό θα ’ναι να το ’χουν φουλάρει το όχημα, μια που δεν θα πρέπει -για το καλό τους- να προσγειωθούν στην κοχλάζουσα Αθήνα, αλλά να τραβήξουν για Κούβα, Βενεζουέλα ή Βόρεια Κορέα μεριά, να κάνουν μια κυβέρνηση αντίστασης εξωτερικού, γιατί εδώ θα τους δείρουν πρώτα οι δικοί τους!
Απ’ την πλευρά της η κυβέρνηση, που μάλλον θα έχει κατανοήσει πλέον ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για ζαριές και πολιτικά παίγνια, ας φροντίσει τουλάχιστον τα πιο απλά. Ενάμιση μήνα περιμένει ο κόσμος τις δόσεις, να πάει να ρυθμίσει τα ξαναρυθμισμένα και όλο τη μαγειρεύουν την εγκύκλιο που στο τέλος, όπως το πάνε, μπορεί και να βγει ότι τους χρωστάμε και αναδρομικά. Δεν ξέρουμε ποιοι υπηρεσιακοί «παράγοντες» τα ’χουν κάνει… shit (happens), αλλά στο θέμα αυτό διακυβεύεται, ίσως και οριστικά, η πολιτική αξιοπιστία του Αντώνη Σαμαρά. Που δεν χωρά εκπτώσεις πια. Καμία!
ΥΓ.: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όποιος μας πάει σε εκλογές με πρόσχημα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα προκαλέσει bank run και πρόωρη χρεοκοπία. Την πρόγευση ήδη την πήραμε - παύλα και τελεία.