Θέμος Αναστασιάδης

Η άλλη ερμηνεία, του γιατί παίρνει ξαφνικά τις πιο αντιφατικές όντως όχι πολύ δημοφιλείς θέσεις, είναι ότι δεν θέλει να βγει νικητής με μεγάλη διαφορά. Ή ακόμη και ότι θέλει να χάσει -έτσι από γούρι- ώστε να μη θεωρείται φαβορί στις εθνικές εκλογές και να κάνει την έκπληξη. Είτε λοιπόν είναι σίγουρος πως ό,τι κι αν κάνει θα κερδίσει, είτε δεν θέλει να κερδίσει. Εκτός κι αν... κάτι του λέει ότι την έχει πατήσει και το 'χει ρίξει στο λεβέντικο «τσάμικο» τύπου... «καμιά θυσία για το ευρώ»! (Λυπήσου το!) Μυστήρια πράγματα.

Εθεσε... θέμα ευρώ και Μνημονίου ακριβώς τη στιγμή που η Ελλάδα έβγαλε επιτέλους πλεόνασμα και αρχίζει να διαφαίνεται το τέλος του Μνημονίου! Ακόμη κι αν κάτι τέτοιο δεν είναι 100% (και βγάλε...) βέβαιο, σίγουρα το τάιμινγκ που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξαναθυμηθεί ότι δεν είναι και τόσο σίγουρος για την παραμονή μας στο ευρώ δεν ήταν το καλύτερο. Για την ακρίβεια, ήταν το χειρότερο! Και δίκιο να ’χεις, δεν μπορείς να αψηφάς αυτή τη λίγη ελπίδα που ποθεί να έχει επιτέλους ο μέσος Ελληνας πολίτης. Αφήνεις να εξελιχθούν τα πράγματα και αν επιβεβαιωθείς για τις επιφυλάξεις σου, μετά τις εκλογές έτσι κι αλλιώς δικαιώνεσαι! Αλλιώς εκτίθεσαι διπλά. 

Αν το γεγονός ήταν μεμονωμένο, θα μπορούσε να θεωρηθεί προεκλογικό ατύχημα. Να όμως που ακολουθεί το επιεικώς επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι-μπούμερανγκ με το ψηφοδέλτιο στη Θράκη, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ (δια)σύρεται με υποψηφιότητες που έχουν ξεκάθαρη αντίθεση με τις επίσημες θέσεις της Ελλάδας και τις διεθνείς συνθήκες για τη μειονότητα. Εγώ δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι είναι ή δεν είναι «φιλότουρκοι», αν το κάνουν ανιδιοτελώς ή όχι, αν είναι θύματα ιδεολογικών αριστερών εμμονών από το παρελθόν που θέλουν ακόμη και όλη τη Μακεδονία άλλοτε βουλγάρικη και άλλοτε σκοπιανή (ολέθρια λάθη που διόρθωσε μόνη της η παραδοσιακή Αριστερά). Δικαίωμά τους σε ατομικό επίπεδο να πιστεύουν ότι υπάρχουν και βουδιστές που καταπιέζονται στο θορυβώδες Κολωνάκι. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός, όμως, είναι ότι οι θέσεις ορισμένων υποψηφίων της Κουμουνδούρου στη Θράκη είναι πολύ πλησιέστερα ή ταυτίζονται εν μέρει με αυτές της Αγκυρας και βρίσκονται σε αντίθεση με αυτές της Αθήνας. Δεν χρειάζεται ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ για να μην τους αγκαλιάσει ένας επίδοξος πρωθυπουργός και ειλικρινά είναι να απορείς πώς ένα κόμμα εξουσίας κάνει τέτοια παιδαριώδη λάθη. Αν δεν γνωρίζουν την ιδιαίτερη ευαισθησία του θέματος, τους απώτερους στόχους των Τούρκων για την περιοχή και τους δήθεν ή όντως ανεξάρτητους οργανισμούς που προσπαθούν να αξιοποιήσουν παντοιοτρόπως (επενδύοντας και σε αφελείς ιδεοληπτικούς Ελληνες), τότε ειλικρινά έχουν πρόβλημα με τη δουλειά που θέλουν να κάνουν: το να κυβερνήσουν δηλαδή (εκτός κι αν χωρίς να το καταλαβαίνουν αποδειχθούν ΧΡΗΣΙΜΟΙ! Αυτά για... τους παροικούντες την Ξάνθη). Πέραν αυτών, έχουν συσσωρευτεί ουκ ολίγες γκάφες του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ που οδηγούν στην υποψία μπας και ο Αλέξης δεν θέλει να μπλέξει από τώρα με το γκουβέρνο και ντρέπεται να μας το πει. Από πού να ξεκινήσουμε; Από τις ανύπαρκτες πολιτικά υποψηφιότητες σε αυτοδιοικητικές (πλην Δούρου) και ευρωβουλευτικές εκλογές, που οδήγησαν σε τέτοιο πατατράκ ώστε αναζητήθηκε και πάλι το εθνικό σωσίβιο Μανώλης Γλέζος; Οχι ότι και τα άλλα κόμματα έχουν αναδείξει τίποτα αστέρια, όμως από τον Τσίπρα περίμενες μια συστράτευση προσωπικοτήτων. Η ευγενέστερη απάντηση που πήρε ήταν... «άσε, την άλλη φορά»! Ή να θυμίσουμε τις αδιανόητες για αξιωματική αντιπολίτευση δηλώσεις ότι η Ελλάδα πάει να βγει με μαγειρεμένα στοιχεία στις αγορές, που, παρότι έδωσαν τροφή στους χειρότερους ανθελληνικούς κύκλους της Γερμανίας και στους κερδοσκόπους των funds, διαψεύστηκαν παταγωδώς; Μέχρι και η Eurostat αναγνώρισε ότι το πλεόνασμα είναι τελικά μεγαλύτερο απ’ ό,τι περίμεναν!  

Είναι τόσο πολλά και τόσο... ανεπανάληπτα τα προεκλογικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε κάποιοι από την κυβερνητική πλευρά επιχαίρουν ότι αποκαλύπτεται πως δεν ξέρει και δεν μπορεί να κυβερνήσει. Ε... και; Και το ΠΑΣΟΚ (εκείνο το κόμμα, το πρώην της... Ελιάς για όσους κάνουν ότι δεν το θυμούνται) όταν ανέλαβε δεν ήξερε την τύφλα του και όταν... άνοιξε το μάτι του έγινε πολύ ανοιχτομάτικο. Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα που καθιστά διπλά επικίνδυνο το να κερδίσει ο Τσίπρας και να πάρει με το ζόρι προβάδισμα για την εξουσία, παρότι δεν το θέλει ακόμα. Είναι τα σταφύλια της κοινωνικής οργής που κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλουν  τελικά στην κάλπη. Η άλλη πλευρά του νομίσματος του πλεονάσματος είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένοι Ελληνες από την υπερφορολόγηση και τη χρεοκοπία της αληθινής οικονομίας. Αραγε θα πρυτανεύσει η λογική να στηρίξουμε λίγο ακόμη Σαμαρά, τώρα που δείχνει κάποια αποτελέσματα ή η ψήφος εκδίκησης που «μυρίζει» από παντού; Κλασικοί νοικοκυραίοι συζητάνε ανά την επικράτεια ότι, βρέξει χιονίσει, θα το στείλουν το μήνυμα. Κι αν είναι μόνο στις δημοτικές, έχει καλώς... Κι αν πάει σε δέκα πλευρές, στον Θεοδωράκη, στους Οικολόγους, στους Χρυσαυγίτες και δεν ξέρω πού αλλού, μπερδεύεται η σαλάτα. Αν όμως υπερχειλίσει προς ΣΥΡΙΖΑ, παρά... τα σακιά άμμου που στοιβάζει ο Αλέξης προκειμένου να... μη σαρώσει (ούτε με μία ψήφο για το καλό) και τον πάει προς νέες κάλπες, καλύτερα να το ξεκαθαρίσει. Αν δεν θέλεις να κυβερνήσεις, αδελφέ μου, από τώρα, πες το ανοιχτά, να μην παίζουμε τις κουμπάρες - και δη με το ευρώ και τους Τουρκαλάδες. Εκτός κι αν είναι το στοίχημα που λέγαμε, πως όσα λάθη και να κάνει, δεν χάνει. Χμμ... Να ’ναι τόσο μπλοφαδόρος και να μην το ξέρουμε... το χαρτόμουτρο; Μεταξύ μας; Μακάρι να ’ναι ΤΟΟΟΣΟ «παίκτης» και όχι «τα παιδία παίζει»...