Θέμος Αναστασιάδης

Στο τελευταίο κινηματογραφικό χιτ της χρονιάς η Σάντρα Μπούλοκ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ χάνονται στο Διάστημα, δεν έχουν ούτε καφετιέρα για κάναν ριστρέτο και στριφογυρίζουν στο έλεος του νόμου της βαρύτητας. Το γεγονός ότι ένας μετεωρίτης πέρασε τις προάλλες ξυστά από την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι σχετικό αν δεν μοιάζαμε ήδη  ως χώρα, πολίτες και πολιτική τάξη χαμένοι στο Διάστημα - κι ακόμη χειρότερα. Είναι τόσο το κοινωνικοοικονομικό GRAVITY της ύφεσης που κάνει τα πάντα να κοπανιούνται στους τοίχους σαν τρελά, δεξιά κι αριστερά, σαν να μην ξέρει η Δεξιά τι ποιεί η Αριστερά. Τρανότερη απόδειξη; Την εβδομάδα που πέρασε η μεν Δεξιά υπερασπιζόταν τη βαριά φορολογία των ακινήτων λες και ήταν καμιά σκληρή αριστερή συνιστώσα, ενώ η Αριστερά, από την άλλη, έδινε κρεσέντο μάχης υπέρ των… Ελλήνων βιομηχάνων (βλέπε φάρμακα) ενάντια στις ξένες κακές πολυεθνικές! (Και… ΠΟΥ ’ΣΑΙ, ΦΙΛΕ, κόντρα και στα «ύποπτα φθηνά φάρμακα» που έρχονται από τρίτες χώρες, υπονοώντας δηλαδή ότι οι πτωχοί Πακιστανοί μπορεί και να μας δηλητηριάσουν με τις βρομιές τους! Αυτά από τη «διεθνιστική» Αριστερά...) Και το πιο «τρελό»; Κατά βάθος, παρά τις αντιφάσεις τους, έχουν και οι μεν και οι δε κάποια δίκια!

Επειδή κονταροχτυπιόμαστε με το ένα και το άλλο κόμμα χρόνια τώρα και είναι άσκοπο να απαντάς σε όσους φορτώνουν σκοπιμότητες και σκοτεινές συνωμοσίες πίσω απ’ οτιδήποτε λέγεται και γράφεται, ας μείνουμε για την ανάγκη του θέματος λίγο μακριά από πρόσωπα και καταστάσεις: η φορολογία -που δεν αποκαλείται και τυχαία «αφαίμαξη»- μοιάζει κάπως σαν την αιμοδοσία. Μπορεί βάσει στατιστικών να βγάζεις ότι κάθε χρόνο ένας Ελληνας δίνει λιγότερο αίμα από έναν Ολλανδό, άπαξ όμως και πας να του το πάρεις ενώ πάσχει από αδυναμία, αναιμία, υπόταση ή οτιδήποτε άλλο θα σου μείνει στα χέρια. Ετσι, λοιπόν, μπορεί από οικονομολογική άποψη, ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, τα ακίνητα στην Ελλάδα να φορολογούνται μεσοσταθμικά δύο με τρεις μονάδες λιγότερο απ’ ό,τι στη λοιπή Ε.Ε., αλλά αν αυτό πας να το διορθώσεις πάνω στο GRAVITY της ύφεσης και της φτώχειας, τότε η οποιαδήποτε νέα επιβάρυνση μετράει ΔΙΠΛΑ και ΤΡΙΠΛΑ! Υπό κανονικές συνθήκες αγοράς μπορείς να «παίξεις» με τα έσοδα της φορολογίας οιουδήποτε αγαθού. Υπό τις ειδικές ελληνικές συνθήκες, όμως, όταν για παράδειγμα ο πολίτης δεν έχει να πληρώσει ούτε το πετρέλαιο θέρμανσης, τρελαίνεται άμα του λες ότι… ακόμη και τα ντουβάρια που έχει γύρω του για να μην κρυώνει είναι απόδειξη… πλούτου! Τον εξωθείς πολιτικά στα άκρα με τα υπαρκτά στατιστικά που αποδεικνύουν ότι έχει, λέει, πιο πολλά σπίτια από τους Βέλγους. Να λοιπόν που μια τεχνικοοικονομικά αναγκαστική πρακτική (χάρη στην οποία, όπως και σε άλλες εξίσου οδυνηρές, επιτεύχθηκε το σωτήριο -ελπίζουμε- πρωτογενές πλεόνασμα του 1 δισ. ευρώ) εμπίπτει στο καραμανλικό «υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται, και αυτά που λέγονται αλλά δεν γίνονται». Το ίδιο ισχύει και για το κατά πόσο η υπέρμετρη φορολογία στα ακίνητα είναι «αριστερόστροφη» πολιτική. Αν πας, λόγου χάρη, με τα τετραγωνικά, θεωρητικά ναι. Εκτός κι αν πέφτεις πάνω στη μάζα των μικρομεσαίων που σου φεύγουν πιο αριστερά! Και δη πριν από τις ευρωεκλογές, ε; Τότε σίγουρα δεν ακούγεσαι καλά στον κεντροδεξιό χώρο που σε «πονάει». Και το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι θα σου βγει από «δεξιά» ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ακόμη κι εκεί φωνάζουν για τη βαριά φορολογία στα μέσα νοικοκυριά! Εξ ου και λέμε ότι λόγω gravity ύφεση δεν γνωρίζει η Δεξιά τι ποιεί η Αριστερά.

Αλλά ούτε και η Αριστερά τι ποιεί η Δεξιά αν κρίνουμε από τον πόλεμο των φαρμάκων, όπου -προσέξτε- Νεοδημοκράτες πολιτικοί εμφανίζονται να παλεύουν για ΠΙΟ ΦΘΗΝΟ φάρμακο και ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ πολιτικοί -για πρώτη φορά στην ιστορία τους- να είναι υπέρ του ακριβότερου, αρκεί να είναι ελληνικό! Ας αφήσουμε τις κατηγορίες για παρασκήνια και τις μπηχτές για χρηματισμούς που εκτοξεύθηκαν εκατέρωθεν… Δεν είναι προφανής η αντίφαση; Δεν γνωρίζω τα πάντα για την υπόθεση των γενόσημων φαρμάκων, δεν λαμβάνω 100% τοις μετρητοίς τα επιχειρήματα των μεν και των δε και δεν καταλαβαίνω γιατί, π.χ., και οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες δεν μπορούν να φτιάξουν πιο φθηνά γενόσημα όπως αυτά που κυκλοφορούν σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Φοβάμαι ότι το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο σε επιστημονική βάση θα το δείξει η… νεκροψία κάποιων άτυχων ασφαλισμένων και θα το μάθουμε μάλιστα πολύ αργά. Πάντως οι «καλοί Ελληνες βιομήχανοι» είναι προφανώς μια νέα θέση της Αριστεράς, η οποία μέχρι τώρα μίλαγε μόνο για… κλέφτες και εκμεταλλευτές κρατικοδίαιτους ντόπιους καπιταλιστές.

Το ενδιαφέρον είναι ότι κάθε οπτική γωνία μοιάζει βάσιμη ακριβώς επειδή στριφογυρίζουμε στο Διάστημα και το GRAVITY. Ναι, εδώ που φτάσαμε μπορεί να πρέπει να εφαρμοστεί σωστά το Μνημόνιο ΑΝ είναι να βγούμε κάποια ώρα -πείτε μας πότε;- από την κρίση. Αλλο όμως η ανάγκη κι άλλο να το κάνεις σημαία. Επίσης είναι απαραιτήτως κακό το ότι η Αριστερά εγκαταλείπει την ιστορικά διασυρθείσα θέση της ότι την αλλαγή της κοινωνίας θα την κάνουν εργάτες, αγρότες και φοιτητές, αναγνωρίζοντας την ανάγκη ύπαρξης ελληνικού καπιταλισμού!

Ε, δεν πειράζει, έστω και μετά θάνατον δικαιώθηκε ο δόλιος! Υποθέτω ότι κατά σύμπτωση αυτή η στροφή προς το κεφάλαιο εκδηλώθηκε μόνο στον τομέα της φαρμακοβιομηχανίας... Κάπως λιγότερο για τους Ελληνες μεγαλοεργολάβους, τους εφοπλιστές (;) και άλλους μέχρι πρόσφατα «σατανάδες λεφτάδες»… γιατί όχι και τους ντόπιους λεσχειάρχες έναντι των ξένων καζίνο;
Η αρνητική «ανάγνωση» είναι ότι όλοι τα ’χουν χαμένα, δεξιοί διαχειριστές και αριστεροί διεκδικητές, και ο ένας υιοθετεί τις θέσεις του άλλου! Η θετική, ότι θα μπορούσαν να συναντηθούν κάπου στη  μέση και να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί τις επερχόμενες -ακόμη μεγαλύτερες- προκλήσεις. Αλλά πού τέτοιες σκέψεις… Ολοι νομίζουν ότι το GRAVITY θα πάει μόνο τον αντίπαλο κάτω. Τι αυταπάτη!