Θέμος Αναστασιάδης

Φάγαμε τα νιάτα μας το τελευταίο τετράμηνο (όπου όλοι άλλωστε ασπρίσαμε, ακόμη και ο Τσίπρας - αυτός απ’ το κακό του που δεν φαλιρίσαμε!) γράφοντας ότι το μοναδικό που μπορούσε και έπρεπε να κάνει η Ελλάδα σε αυτή τη φάση ήταν να κρατηθεί στην Ευρώπη που μετασχηματίζεται αναγκαστικά σε μια παγκόσμια οικονομία που στριφογυρίζει. Με την ελπίδα ότι μέσα στον γενικό οικονομικό χαμό θα βρεθεί μια γωνιά και για μας, αρκεί να ’μαστε ακόμα μέσα στο «παιχνίδι», για το οποίο σφάζονται Ευρωπαίοι, Γερμανοί, Αμερικάνοι και Κινέζοι! Οταν τα βουβάλια τσακώνονται, ο βάτραχος (που ήταν κάποτε πριγκιπόπουλο) καλά θα κάνει να βρει κανένα μαρούλι να φάει ώστε να παριστάνει επιτυχώς το «κουνέλι». Και να λοιπόν που είμαστε 48 ώρες κοντά σε μία αρχική προσέγγιση επίσημης συνολικής λύσης για την Ελλάδα με νέες δόσεις, παρατάσεις και τα σχετικά, που ναι μεν από μόνα τους δεν διασφαλίζουν τη σωτηρία, αλλά είναι αναγκαία για την απλή έστω επιβίωση. Ας ελπίσουμε να μη βρεθούν στα επόμενα εικοσιτετράωρα τίποτε άλλα γελοία υποκείμενα που θα τινάξουν το όλο εγχείρημα στον αέρα, γιαουρτώνοντας, π.χ., τον Γάλλο πρέσβη στην Αθήνα ή κάνοντας μαύρο στο ξύλο τον Αμερικανό ακόλουθο της πρεσβείας, ειδικά δηλαδή αυτούς που μας στηρίζουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή. Διότι το «ατύχημα» δεν μπορεί να αποκλειστεί ως το 91’, όταν υπάρχουν τόσο θρασύδειλοι που την πέφτουν όλοι μαζί σε έναν μεμονωμένο άνθρωπο, είναι δεν είναι Γερμανός, είναι δεν είναι πρόξενος της Μέρκελ. Αν δεν ξέραμε πόση απύθμενη ανοησία και τυφλός φανατισμός διακατέχουν τους πολιτικούς ηθικούς αυτουργούς των «τσούρμων εφόδου», θα λέγαμε σίγουρα ότι είναι προμελετημένο. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι τίποτα γνωστοί-άγνωστοι που έχουν το ακαταλόγιστο, είναι «επαγγελματίες αγανακτισμένοι» με δεδομένη πολιτική ταυτότητα που τα κάνουν λίμπα στο όνομα, δήθεν, όσων χάνουν τις δουλειές τους (στο Δημόσιο που τους «καίει», ενώ για τον ιδιωτικό τομέα, με το 1 εκατομμύριο ανέργους πλας, δεν είδαμε ούτε ένα ντου. Τυχαίο;). Στην πραγματικότητα αυτό που πρωτίστως τους τρελαίνει είναι ότι χάνουν το δικό τους λειτούργημα του τζάμπα εργατοπατέρα, του τζάμπα «πολιτευτάκια». Γιατί χωρίς να εκπροσωπούν έναν αμέτρητο μέχρι τώρα στρατό από κρατικοδίαιτους διορισμένους, πώς θα δικαιολογούν τη «μια ζωή λούφα και παραλλαγή επ’ αμοιβή» διά του πολιτεύεσθαι και του συνδικαλίζεσθαι;
Μη σκανδαλίζεστε, η εικόνα είναι ξεκάθαρη: από τη μια υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις που παλεύουν να σωθεί η Ελλάδα εντός ευρώ και από την άλλη ένα ευρύτερο ριζοσπαστικό αριστεροδεξιό μόρφωμα που κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να αποτύχουμε και να χρεοκοπήσουμε εδώ και τώρα. Θα το παλεύουν μέχρι να έρθει σώνει και καλά το τέλος που μέσα στην εγκεφαλική τους θολούρα νομίζουν ότι θα είναι μια νέα αρχή. Οπως λέει και ο λαός, «αφού δεν σε πάει γιατί επιμένεις;». Για να το μεταφράσουμε αλλιώς, όταν κάποιοι γίνονται «ρόμπες» εντός 24ώρου με τις δηλώσεις τους ότι δήθεν οι Ευρωπαίοι μάς κορόιδεψαν και δεν μας δίνουν τη δόση, γιατί δεν κλείνουν λιγάκι το στοματάκι τους; Ετσι συμβολικά, όπως κρατάμε ενός λεπτού σιγή όταν συμβαίνουν διάφορες τραγωδίες. Η τραγωδία στην περίπτωσή μας είναι αυτοί οι ίδιοι που πριν ξημερώσει καλά-καλά η μέρα από την έγκριση του τελευταίου -ελπίζουμε- πακέτου μέτρων από τη Βουλή, ωρύονταν από τις 6 το πρωί στα κανάλια: «Ορίστε, ψηφίσαμε αλλά δεν μας δίνουν τη δόση οι απατεώνες Γερμανοί!». Οπως γράψαμε στο protothema.gr από την πρώτη μέρα, το πιο λογικό είναι να δώσουμε λίγο χρόνο στην Ευρώπη για να πάρει τις αποφάσεις της, μια που κι εμείς φάγαμε κάνα τετράμηνο διαφωνώντας. Απ’ ό,τι φαίνεται προς τα κει πάμε, και όσο περισσότερο πετυχαίνουμε έναν στόχο-ανάσα (αλλά όχι πανάκεια), τόσο λυσσάνε οι φωνές που θέλουν σώνει και καλά τη χρεοκοπία και τη χώρα στη δραχμή. Με κορυφαίο παράδειγμα τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που τη μια μέρα προειδοποιεί μέσω γερμανικών εντύπων να μην έρθουν οι ξένοι επενδυτές και την επομένη -αν είναι δυνατόν!- διαλαλεί διεθνώς από το CNN ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο! Τέτοιες δηλώσεις, την ώρα που ο Ελληνας πρωθυπουργός παλεύει για το αντίθετο στο εξωτερικό και από αυτό εξαρτάται η επιβίωση της χώρας, προσωρινά τουλάχιστον ξεπερνούν τα όρια της σύμπτωσης, όπως κι εκείνα της πολιτικής προβοκάτσιας. Οπως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει την επίθεση στον Γερμανό πρόξενο. Κρίμα, αδικούν εαυτούς ανεχόμενοι την πολιτική αλητεία. Είπαμε και επιμένουμε ότι η δόση από μόνη της, ακόμα κι αν δοθεί διπλή ή τριπλή, δεν θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας, δεν δικαιολογεί κανέναν εφησυχασμό, δεν είναι βάλσαμο για τους άνεργους και τους πεινασμένους. Ομως αυτή τη στιγμή είναι δόση επιβίωσης και συγγνώμη, αλλά προτιμάμε να σωθούμε! Περαστικά στο λόμπι της δραχμής και θα ξαναβρεθούμε, αφού έτσι κι αλλιώς περιμένουν εργολαβικά την Ελλάδα στη γωνία.