Θέμος Αναστασιάδης

Εντάξει, το καταλάβαμε. Με το που άνοιξε η προεκλογική ΑΡΕΝΑ, άρχισε και το ΘΕΑΜΑ! Ο Ακης θα είναι μόνο η αρχή; Είναι δεν είναι, το θέαμα θέλει μαζί και ΑΡΤΟ για να ικανοποιηθεί το πλήθος. Και όσοι Ακηδες κι αν οδηγηθούν στη φυλακή, δικαίως ή αδίκως (γιατί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά), ο κόσμος δεν θα χορτάσει ψωμί. Αν ήταν έτσι, εάν δηλαδή με κάθε φυλάκιση πετυχαίναμε και... ανάπτυξη, τότε θα ’χαμε λύσει το πρόβλημά μας και με την Ε.Ε. και με το ΔΝΤ. Είναι τόσος κόσμος και κοσμάκης «για μέσα» που στο τέλος θα ’χαμε και πλεόνασμα στο ΑΕΠ. Θα επενδύαμε σε φυλακές και θα καθαρίζαμε.

Φυσικά και όποιος είναι να τιμωρηθεί θα έπρεπε να «την είχε πληρώσει» εδώ και καιρό. ΟΚ, ας τιμωρηθεί έστω και τώρα και ας μιλούν διάφοροι για σκοπιμότητες και περίεργες συγκυρίες. Ούτε έχει σημασία το ποιος πάει πρώτος και ποιος δεύτερος. Στην περίπτωσή μας, μάλιστα, δεν παίζει καν ρόλο το αν «η κάθαρση θα ολοκληρωθεί» κ.λπ. κ.λπ. ή αν ο Τσοχατζόπουλος λειτουργήσει ως άλλοθι του «συστήματος». Υπάρχει κάτι χειρότερο από άλλοθι: να χρησιμοποιείται σαν παραισθησιογόνο του συστήματος, σε μια εκλογική αναμέτρηση όπου κρίνονται πολύ περισσότερα πράγματα από το να μπει κάνας «μιζαδόρος» φυλακή. Από το αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτάται καταρχάς το αν θα συνεχιστεί η επιχείρηση «διάσωσης» (όπως-όπως) της Ελλάδας ή αν θα εγκαταλειφθεί τελείως λόγω της «ισπανικής γρίπης» που χτυπάει την Ευρώπη. Αν στραβώσει η δουλειά και μας παρατήσουν στα κρύα του λουτρού, τότε οι μόνοι που θα έχουν σίγουρα ένα πιάτο φαΐ να φάνε θα είναι ο Ακης και οι λοιποί τρόφιμοι του Κορυδαλλού.

Ξαφνικά, ίσως επειδή επηρεάζει και το ακατανίκητο «Πάσχα των Ελλήνων», μοιάζει σαν να έχουμε ξεχάσει το πού βρισκόμαστε και τι μας περιμένει αν η κάλπη βγάλει βιώσιμη, ΣΥΜΒΑΤΗ με την Ευρώπη, κυβέρνηση ή προκύψει ακυβερνησία. Γράφουμε, βδομάδες τώρα, ενώ επιβεβαιώνεται ΣΤΑΘΕΡΑ και από τα γκάλοπ, ότι ο κίνδυνος της ακυβερνησίας είναι ΕΔΩ και δεν υποχωρεί με τίποτα. Τα ποσοστά της Αριστεράς, συνολικά και εν μέρει, συν εκείνα της λαϊκής νεοΔεξιάς τύπου Καμμένου και των διάφορων ακραίων σχηματισμών εκατέρωθεν, δεν πέφτουν με ΤΙΠΟΤΑ. Δικαιολογημένο ΠΟΛΙΤΙΚΑ, όπως και πολύ σωστό ΗΘΙΚΑ, μια που «πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα σε όσους μας έφτασαν στη χρεοκοπία» κ.λπ. κ.λπ. μπλα-μπλα. Επίσης ΕΞΗΓΗΣΙΜΟ και κοινωνικά, αφού αυτοί που δεν έχουν να χάσουν ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ γίνονται όλο και περισσότεροι! Αμα ξέρεις ότι, βρέξει-χιονίσει, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΒΓΕΙ θα μείνεις άνεργος ή με 300 ευρώ μισθό, τότε τραβάς μια μούντζα κι ας γίνει ΜΠΟΥΡΛΟΤΟΟΟ! Από κει και πέρα, όμως, έχει αντιληφθεί πλήρως ο κάθε ψηφοφόρος τι θα σημαίνει για τους δανειστές μας αν βρεθούμε χωρίς κυβέρνηση; Το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη και τα κόμματα που βλέπουν να φουσκώνουν τα ποσοστά τους - από την οργή;

Λέμε «στα παλιά μας τα παπούτσια»; Λέμε «γαία πυρί μειχθήτω»; Λέμε «ας πάει και το παλιάμπελο»; Ενδεχομένως! Τουλάχιστον, όμως, να ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ και τι θα συμβεί την επόμενη μέρα αν βρεθούμε ακυβέρνητοι. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τους προφήτες -άλλωστε τέτοιες μέρες σταυρώνονται-, έχουμε, όμως, την απαίτηση από τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του αποκαμωμένου και απελπισμένου λαού να του πουν τι ακριβώς τον περιμένει, ανάλογα με το τι θα ψηφίσει: με το δίλημμα Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ δεν είναι να ασχολείσαι, γιατί, όποιος κι αν βγει πρώτος και όσο κι αν βρίζονται μεταξύ τους, απλώς εκτίθενται! Από μέσα τους κάνουν τον σταυρό τους να πιάσουν και οι δύο 51% για να μπορούν να εμφανιστούν ξανά στις Βρυξέλλες. Θέλουν δεν θέλουν, θα συγκυβερνήσουν...  ΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ, με ή χωρίς Σαμαρά πρωθυπουργό. Τα άλλα κόμματα, όμως, που ζητούν την ψήφο των αγανακτισμένων πολιτών, οφείλουν να παρουσιάσουν και μια θεωρητική έστω διέξοδο, για να μην πάρουν τόσο και τόσο κόσμο στον λαιμό τους!
 
Αν δηλαδή ο Τσίπρας, η Παπαρήγα, ο Κουβέλης, η Λούκα και ο Δημαράς πιστεύουν ότι μπορούν να σχηματίσουν μια βιώσιμη κυβέρνηση και να πάνε να συζητήσουν με τη Λαγκάρντ και τη Μέρκελ για ένα «πιο καλό» μνημόνιο ή μια αριστερή παγκόσμια στροφή, να το πουν στον κόσμο ούτως ώστε να κάτσει να το σκεφτεί. Κανείς δεν είναι μαζοχιστής να λέει «λιτότητα και πάλι λιτότητα, αρκεί να έχει ζωή ο δικομματισμός». Αν όμως ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να τα βρουν μεταξύ τους και δεν σκοπεύουν ή δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να κάνουν συζήτηση με τους μεγαλοκαπιταλιστές και τους τραπεζοκομπραδόρους της Ε.Ε. και του ΙΜF, πάλι να μας το πουν. Αλλιώς, αν δηλαδή απλώς παίζουν πολιτικά με τον καημό του κόσμου, διαπράττουν βαρύτατο έγκλημα. ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΤΑΣΗ; Ας τη φέρουν να συζητηθεί δημοσίως. Απ’ την άλλη, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να «σκοτώνουμε την ώρα μας» ή, μάλλον ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, να ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ το μέλλον μας.