Τάσος Καραμήτσος

Υπάρχουν πολλές παροιμίες που λέει ο λαός και ταιριάζουν γάντι στην υπόθεση των κόκκινων στεγαστικών δανείων και του (προ εξουσίας) ΣΥΡΙΖΑ. «Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται», «Οποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου τελικά πέφτει ο ίδιος μέσα» ή, το λαϊκότερο, «Οποιος πηδάει πολλά παλούκια... κάτι παθαίνει στο τελευταίο».

Η αλήθεια είναι ότι στο θέμα της μη αποπληρωμής των δανείων δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Είναι ίσως το τελευταίο μεγάλο σύνθετο και ευαίσθητο θέμα που πρόκειται να αντιμετωπίσει, στο πλαίσιο της κρίσης και των μνημονίων, αυτή η κυβέρνηση και κατά πάσα βεβαιότητα η επόμενη.

Μια βασική αρχή λέει ότι όταν χρωστάς ένα δάνειο πρέπει να το αποπληρώνεις γιατί τότε δεν υπάρχει τραπεζική πίστη. Η ίδια βασική αρχή της ελεύθερης οικονομίας λέει ότι όταν μια οικονομία (άρα και όλη η χώρα) βρίσκεται σε κατάρρευση, όλοι πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη και να προσαρμόζονται. Αρα και οι τράπεζες και το Δημόσιο.

Δεν είναι απαραίτητα μπαταχτσής αυτός που αδυνατεί να πληρώσει. Για παράδειγμα, δεν σημαίνει ότι είναι απατεώνας κάποιος μικροεπιχειρηματίας που έβαλε υποθήκη το σπίτι του για να πάρει ένα δάνειο προκειμένου να στήσει μια καφετέρια και δεν μπορεί να το αποπληρώσει λόγω κρίσης. Αυτός, λοιπόν, θα το χάσει το σπίτι του έστω και αν είναι πρώτη κατοικία γιατί δεν εμπίπτει στον νόμο Κατσέλη, αφού έχει εμπορική ιδιότητα.

Ο νόμος Κατσέλη (ΠΑΣΟΚ δηλαδή, το 2010, για να μην ξεχνιόμαστε) προστατεύει σπίτια με αντικειμενική αξία μέχρι και 220.000 ευρώ για ένα ζευγάρι και από εκεί και πέρα προσθέτει και 20.000 ευρώ για κάθε τέκνο έως τα τρία παιδιά.

Αυτές οι αντικειμενικές αξίες ισχύουν από το 2008, τότε που στην Ελλάδα... έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Σήμερα οι πραγματικές αξίες των λαϊκών ακινήτων έχουν καταρρεύσει σε σχέση με τότε, αλλά τα όρια προστασίας του νόμου δεν έχουν αναπροσαρμοστεί.

Σε λίγους μήνες και εν πάση περιπτώσει εντός του 2018 οι τράπεζες θα αρχίσουν να πουλάνε πακέτα δανείων στα funds και εκεί μέσα αν δεν σε πιάνει ο νόμος Κατσέλη, τότε πιθανόν να χάσεις χωρίς να το καταλάβεις οτιδήποτε έχεις υποθηκεύσει για χάρη ενός δανείου ακόμα και 50.000 ευρώ. 

Ετσι, λοιπόν, το πρόβλημα όσο θα περνούν οι μήνες τόσο θα καθίσταται εντονότερο και η πολιτική του εκμετάλλευση από τους πρώην συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ θα κορυφωθεί.
Οι πλειστηριασμοί είναι το μόνο πράγμα για το οποίο επιμένει η τρόικα και θα επιμείνει μέχρι τέλους, αφού αν δεν μαζευτούν λεφτά, θα κλατάρουν οι τράπεζες και θα χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση, που θα οδηγήσει τη χώρα σε έναν νέο φαύλο κύκλο κρίσης. Γι’ αυτό και έχουν ζητήσει έως τον ερχόμενο Ιούνιο 18.000 πλειστηριασμούς δανείων παντός τύπου.

Οι μήνες θα περνούν και οι εκλογές θα ζυγώνουν. Οπότε είναι καλύτερο για την κυβέρνηση να εξηγήσει την αλήθεια σε όλους γιατί η θολούρα που υπάρχει σήμερα θα καταστήσει τη θέση της πολύ δυσχερέστερη από ό,τι θα έπρεπε να είναι. Στο κάτω-κάτω δεν ήταν... και η μόνη αυταπάτη που είχε για τη διακυβέρνηση της χώρας.