Τάσος Καραμήτσος

Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο -όργανο κύρους στην Ευρωπαϊκή Ενωση- σε μια πολυσέλιδη έκθεσή του για την πορεία της Ελλάδας εν μέσω των τριών μνημονίων... τα λέει όλα.

Και μάλιστα δεν χρειάζεται κάποιος που δεν είναι ειδικός να κάνει τον κόπο να διαβάσει ένα τόσο μεγάλο και τεχνικό κείμενο, αφού αυτό συμπυκνώνεται στο συμπέρασμα ότι «έπειτα από τρία προγράμματα το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε πάνω από 25%, η Ελλάδα δεν επέστρεψε στην ανάπτυξη, το χρέος της αυξήθηκε και οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν πλήρως την οικονομία ακόμα». Παρά ταύτα, όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση, υπήρξε μία, έστω και περιορισμένη, αποτελεσματικότητα των τριών αυτών μνημονίων στην οικονομία της χώρας.
Αν πιστεύει κανείς ότι αυτή η αυτοκριτική δεν αποτελεί ομολογία μιας παταγώδους αποτυχίας του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, αλλά και της Κομισιόν, ειδικά του απερίγραπτου διδύμου Γιούνκερ - Ντάισελμπλουμ, απλά θέλει και γελιέται.

Στο πρώτο μνημόνιο ο Παπανδρέου με τον Παπακωνσταντίνου, ζαλισμένοι από αυτό καθαυτό το γεγονός της επιβολής τόσο αυστηρού προγράμματος εποπτείας και υλοποίησης μέτρων... έφυγαν τρέχοντας προτού καλά-καλά το εφαρμόσουν. Το δεύτερο μνημόνιο, το οποίο επιβλήθηκε γιατί... δεν λειτούργησε το πρώτο και χρειαζόμασταν λεφτά, μέχρι να το αποφασίσει ο Σαμαράς και να το εφαρμόσει σπατάλησε το πιο πολύτιμο κομμάτι μιας κυβερνητικής θητείας. Δηλαδή τον πρώτο χρόνο που σχεδόν πάντα ο λαός επιδεικνύει πολιτική ανοχή. Στον δεύτερο χρόνο άρχισε να λειτουργεί και να το πηγαίνει σχετικά καλά, μέχρι που έπεσε πάνω σε χοντρά πολιτικά γεγονότα (εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) και ανετράπη.
Για το τρίτο μνημόνιο και τους λόγους ύπαρξής του τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Τσίπρας, όπως παραδέχτηκε αργότερα, είχε αρχικώς αυταπάτες για αυτοδιαχείριση της κρίσης και λίγο έλειψε να στείλει τη χώρα εκτός ευρώ οριστικά, δηλαδή στον γκρεμό. Πάνω στον πανικό και την ασχετοσύνη του υπέγραψε ένα μνημόνιο που είναι μνημείο εκδικητικότητας της τρόικας για τη χώρα και τους πολίτες της. Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι μπορεί να φορολογείς έναν επαγγελματία, όπως ο γιατρός, ο δικηγόρος ή ο μηχανικός, με 88% του δηλωθέντος εισοδήματός του; Πώς αλλιώς μπορεί να αφήνεις μια κυβέρνηση να μοιράζει... αντίδωρα κάθε τέλος του έτους, όταν χρωστάει ακόμα στην ιδιωτική οικονομία 5 με 6 δισ. ευρώ ή όταν έχει στον πάγο 120.000 επικουρικές συντάξεις από το 2015;

Μένει να δούμε το φινάλε αυτής της υπόθεσης, το οποίο θα εξελιχθεί αμέσως μετά το καλοκαίρι του 2018 με ένα νέο πρόγραμμα των δανειστών, που φυσικά αν αφήσει τους στόχους γι’ αυτό το θηριώδες πλεόνασμα όπως σήμερα, απλά θα βάλει ταφόπλακα στο ζήτημα της ανάπτυξης στην Ελλάδα, μαζί βεβαίως και στη νέα κυβέρνηση που θα προέλθει από τις επερχόμενες εκλογές.