Τάσος Καραμήτσος

Στο ότι το είχε θολό το όλο πράμα στο κεφάλι του ο Τσίπρας, τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης, δεν χωράει πια καμία αμφιβολία. Ακουγε μέχρις ενός σημείου τις τρέλες του Βαρουφάκη, ψιλορώταγε πώς τυπώνεις εναλλακτικό νόμισμα αντί του ευρώ, το συζητούσαν, ως κόμμα, κυβέρνηση, ζήταγε λεφτά από Ρώσους, Κινέζους, Αμερικανούς, και τελικά έκανε και το δημοψήφισμα που οδήγησε στα capital controls. Ολα αυτά μαζί έφεραν το τρίτο μνημόνιο και βλέπουμε, γιατί, όπως εξελίσσεται η κατάσταση, έρχεται και τέταρτο του χρόνου τέτοια εποχή ή ίσως λίγο αργότερα.

Αυτά όλα πέρασαν και γι’ αυτά όντως ο Τσίπρας μπορεί να ισχυριστεί ότι έγιναν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου και τον «ξέπλυναν» από τα λάθη του, εκτός κι αν τα ξαναβρεί μπροστά του... μετά την απομάκρυνσή του από το ταμείο, δηλαδή από την κυβέρνηση.

Αλήθεια, όμως, τι πολιτική παράγει σήμερα και, ενώ τα άσχημα μαντάτα στην οικονομία πληθαίνουν, τι μας λέει για να πιστέψουμε ότι πάμε μπροστά; Η εικόνα του στη συζήτηση περί διαπλοκής κ.λπ. ήταν κάτι περισσότερο από απογοητευτική. Νέος πολιτικός, ετών 40, με ύφος Μένιου Κουτσόγιωργα! Μόνο το περίφημο «σας πόνεσε, σας πόνεσε;» που ο μακαρίτης είχε απευθύνει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σε συνεδρίαση της Βουλής, δεν είπε.

Υβριστικός προς τους νέους μιντιακούς εχθρούς του (εμείς, το «Πρώτο Θέμα», είμαστε διαχρονικοί του στόχοι), απειλητικός προς όλους και ειδικά προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μάτια που γυάλιζαν γεμάτα μίσος και κακία. Γιατί όμως; Ακολουθεί το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας, θα βάζουμε τον εισαγγελέα να τον μαζεύει, ή θα τον πνίγουμε οικονομικά, ή θα τον λοιδορούμε στη Βουλή γιατί έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι».
Λες και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να του κάνουν το ίδιο μόλις πέσει, λες κι αυτό θα του φέρει πίσω τη χαμένη αριστερή του αξιοπρέπεια και κάποιους πολίτες από αυτούς που τον ψήφισαν και τώρα δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν.

Αυτή είναι η Ελλάδα που λέει ότι ονειρεύεται να γυρίσει σελίδα ένας νέος και άφθαρτος πολιτικός, που δεν τον κρατάει κανένας; Ο,τι δεν καταλαβαίνουμε και ό,τι δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με επιχειρήματα ή να το λύσουμε στην πράξη, το βαφτίζουμε «διαπλοκή», «διαφθορά», «συνωμοσία» και σε απλά ελληνικά άρες μάρες κουκουνάρες.
Φταίνε οι κίτρινες εφημερίδες που καταγράφουν τους πλειστηριασμούς του 500άρικου (αλίμονο, μπροστά στα μάτια μας γίνονται, στη Θεσσαλονίκη) και όχι ο άσχετος και τεμπέλης υπουργός του, που δεν φρόντισε να περάσει τον νόμο Κατσέλη και για τις οφειλές του Δημοσίου; Και η απόδειξη είναι ότι το κάνει τώρα αφού έγιναν φασαρίες, έπεσε ξύλο και βούλιαξε κι άλλο πολιτικά η κυβέρνηση. Τους φταίνε πάντα οι άλλοι, οι διαπλεκόμενοι, οι κακοί, οι κίτρινοι.

Τους φταίει το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι η Μαριλίζα που έκανε καριέρα ως ορντινάντσα του θλιβερού Γιωργάκη, ούτε ο Κοτσακάς που... προφανώς δεν ήξερε ότι ο Ακης έκλεβε και τα πόμολα.
Του φταίνε όλα και όλοι, αλλά δεν απαντά στον εαυτό του, πρώτα απ’ όλα, γιατί βουλιάζει παντού στις δημοσκοπήσεις. Ιχνος αυτοκριτικής, ίχνος συνεννόησης, ούτε ένα σημείο ισορροπίας πουθενά. Υποψιάζομαι ότι τώρα θα αρχίσουν να του φταίνε και οι γύρω και οι μέσα. Ωρα είναι.