Τάσος Καραμήτσος

Κάθε νέα κυβέρνηση -αν θεωρήσουμε ότι είναι νέα βεβαίως αυτή που προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου- προσπαθεί, θεωρητικά τουλάχιστον, να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση και μετά. Ακόμα και σήμερα, σε μια τόσο ρημαγμένη οικονομία, αν οι Ελληνες ως διά μαγείας απέδιδαν τους μισούς από τους φόρους που αποφεύγουν κάθε χρόνο, δεν θα χρειαζόταν σχεδόν καμία περικοπή στις συντάξεις.

Ακούσαμε πολλά στην αρχή της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα για το λαθρεμπόριο τσιγάρων και πετρελαίου, ακούμε και τώρα πολλά για την περίφημη λίστα Λαγκάρντ, αλλά το αποτέλεσμα στα δύο πρώτα είναι ανύπαρκτο, για τη δε λίστα Λαγκάρντ υπάρχει μια υπερεκτίμηση για τα ενδεχόμενα έσοδα, κυρίως για λόγους πολιτικούς.

Υπάρχει όμως και αλλού αδήλωτο χρήμα, το οποίο πολύ πιο εύκολα μπορεί, και μάλιστα εθελοντικά ή μη, να πιαστεί αμέσως και να αλλάξει πραγματικά την εικόνα στα δημόσια έσοδα. Στην Ελλάδα, λοιπόν, ανάμεσα σε όλες τις αρνητικές επιδράσεις που είχαν τα capital controls στην οικονομία, υπήρξε και μια άκρως θετική: μεγάλα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού άρχισαν να εξοικειώνονται με το πλαστικό χρήμα, τις πιστωτικές και τις χρεωστικές κάρτες.
Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφωνας Αλεξιάδης, έμπειρος λόγω θητείας στα φορολογικά, μπορεί να αντιληφθεί ότι με λίγη τόλμη και με την άδεια της τρόικας (για να είμαστε και προσγειωμένοι) μπορεί να γίνει η μεγάλη αλλαγή στην ελληνική οικονομία. Να επιβληθούν από ένα πολύ χαμηλό ποσό και πάνω κάρτες σε όλες τις συναλλαγές.
Οποιος έχει πάει έστω και για λίγες ημέρες διακοπές στην Ευρώπη, ειδικά στην Αγγλία, στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά και στην Αμερική, θα έχει παρατηρήσει ότι στα σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα, μπορείς, αν θες, ακόμα και ένα μήλο να πληρώσεις με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. 

Μπορεί αρχικά να δημιουργηθούν κάποια προβλήματα τεχνικής φύσεως, αλλά όχι για πολύ. Αλλωστε οι Ελληνες έμαθαν να ζουν με τα capital controls και μάλιστα με σχετική ευκολία.
Επιπροσθέτως, θα μπορούσε ο αρμόδιος υπουργός να προτείνει την αυτόματη και εφάπαξ φορολόγηση διάφορων επαγγελμάτων με χαμηλό συντελεστή ώστε να πληρώνουν όλοι και μάλιστα χωρίς να βαρυγκομούν ή να σκέφτονται πώς να φοροδιαφύγουν.

Ενα καλό παράδειγμα είναι οι γιατροί, για τους οποίους τόσα και τόσα έχουν ειπωθεί για τον τρόπο φορολόγησής τους, αληθή ή υπερβολικά. Αν, λοιπόν, επιβαλλόταν ένας εφάπαξ συντελεστής φορολόγησης για την επίσκεψη σε κάθε γιατρό και εισπράττονταν επιτόπου μέσω της πιστωτικής κάρτας μαζί με το συνολικό αντίτιμο, θα είχε τελειώσει το ζήτημα και για το κράτος και για τους ίδιους.