Τάσος Καραμήτσος

Είπε με εμφανές το βλέμμα της απορίας στα μάτια της προχθές η Μέρκελ -στην κοινή συνέντευξη που έδωσε με τον Σαμαρά- ότι «στην Ελλάδα ακούμε τους Ελληνες να υποφέρουν από την κρίση, τα μέτρα και την ύφεση, αλλά ταυτοχρόνως δεν βλέπουμε και πολύ αποτέλεσμα».

Δεν χρειάζεται κανείς την καγκελάριο για να καταλάβει ότι στην Ελλάδα βιώνουμε το σύνδρομο της διχασμένης προσωπικότητας ως λαός.

Αναθεματίζουμε τους λαθρομετανάστες και δεν τους θέλουμε στην πόλη μας (Κόρινθος), αλλά όλα τα χωράφια, τα σπίτια, οι παραλίες και τα μαγαζιά είναι γεμάτα από αδήλωτους εργάτες και καμαριέρες. Στο τέλος, αν είναι εγκληματίες, τους απονέμουμε χάρη, τους βγάζουμε από τη φυλακή και τους δίνουμε και υπηκοότητα (διαβάστε σχετικά στο πρωτοσέλιδο της σημερινής έκδοσης).

Αποτάσσουμε τη φοροδιαφυγή, κατηγορούμε τις κρατικές υπηρεσίες, την Αστυνομία και την Εφορία που κάνουν τα στραβά μάτια στους φοροφυγάδες, αλλά όταν πιάσουν κανέναν οι διωκτικές αρχές τον βαφτίζουμε ήρωα της Εθνικής Αντίστασης (Υδρα).
Αφού το ταμείο του κράτους είναι ένα, δεν καταλαβαίνουμε άραγε πως ό,τι κλέβει από την Εφορία ο καταστηματάρχης αφαιρείται από τη σύνταξη της γιαγιάς ή από τον μισθό του στρατιωτικού; Τόσο απλά.

Συζητάει η κυβέρνηση την εφεδρεία στο Δημόσιο και διορίζουν το σόι τους στη Βουλή δύο βουλευτές της Ν.Δ., πρώτα ο Πολύδωρας και μετά ο Τραγάκης. Και ακόμα ο Σαμαράς δεν τους έχει πετάξει από το παράθυρο, αλλά και κανένα άλλο κόμμα δεν έχει διαμαρτυρηθεί στα σοβαρά για το θέμα αυτό. Γιατί άραγε; Απλώς γιατί κάνουν τα ίδια.

Θέλουμε τους τουρίστες και τις επενδύσεις από τους ξένους για να δημιουργηθούν τζίρος και θέσεις εργασίας στην Ελλάδα, αλλά όταν ακούμε ότι θα δώσει μια κυβέρνηση ακίνητα, ακτές ή μικρά άγονα νησιά για να γίνουν μεγάλα ξενοδοχεία (όπως σε όλο τον κόσμο) θυμόμαστε... τα ιερά και όσια της πατρίδας. Λες και ο ξένος ξενοδόχος θα πάρει το νησί ή την παραλία και θα φύγει να την πάει σπίτι του. Ή θα εμποδίσει τον Τσίπρα να χαλαρώσει κάνα ακόμη δεκαήμερο στη Νάξο.

Είναι να απορεί μόνο η Μέρκελ;