Έρχονται τα… μουλάρια
Τάκης Τρακουσέλλης
Έρχονται τα… μουλάρια
Στην εντατική είναι εδω και μία διετία η αγορά αυτοκινήτου, η οποία προσπαθεί να κρατηθεί εν ζωη καταναλώνοντας το όποιο... λίπος έμεινε απο τα παρελθόντα καλά χρόνια.
Πλέον πάνω από το 50% των θέσεων εργασίας έχουν χαθεί, με τους ανέργους που έχουν προκύψει απο το αυτοκίνητο να υπολογίζονται πλέον και επίσημα στις 60.000 ανθρώπους. Οι εισαγωγικές εταιρείες συνεχίσουν να καταγράφουν τεράστιες ζημίες στους ισολογισμούς τους και οι απολύσεις συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. Τα προβλεπόμενα από τον προϋπολογισμό έσοδα που αφορούν την αγορά αυτοκινήτου δεν υπάρχει περίπτωση να καλυφθούν, ακόμα και αν το τελευταίο τετράμηνο οι πωλήσεις αυξηθούν και 30%, ενώ πλέον με τα… ανεξέλεγκτα χαράτσια και η χωρίς απολύτως κανένα σχεδιασμό φορομπηχτική πολιτική απέναντι στην αγορά και χρήση του αυτοκινήτου, έχουν χαλάσει και την όποια διάθεση για αγορά αυτοκινήτου υπήρχε, έστω από το κομμάτι του «ενεργού» οικονομικά πληθυσμού.
Πλέον η Ελλάδα πουλάει όσα αυτοκίνητα πωλούνταν τη δεκαετία του ’70, τότε που οι Ελληνες είχαν στα χέρια τους μια υποτιμημένη δραχμή, με την αγοραστική τους δύναμη να είναι ιδιαίτερα χαμηλή σε σχέση με αυτή των υπόλοιπων Ευρωπαίων και κυρίως με εκείνη των χωρών που κατασκεύαζαν τα αυτοκίνητα. Με λίγα λόγια, τα αυτοκίνητα τότε ήταν πολύ ακριβά για τη δραχμή και την τσέπη των Ελλήνων. Παράλληλα η γκάμα μοντέλων ήταν στο 1/10 αυτής που υπάρχει σήμερα. Σήμερα βρίσκεις οικονομικά μοντέλα ακόμα και από τις λεγόμενες πολυτελείς εταιρείες. Τότε για να βρει ο Ελληνας οικονομικό μοντέλο έπρεπε να ψάξει για αυτοκίνητα από Ανατολική Γερμανία, Σοβιετική Ενωση, Γιουγκοσλαβία κ.λπ.
Σήμερα, παρότι το νόμισμα είναι κοινό, παρότι τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα κοστίζουν χαμηλότερα απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη (από 2.000 cc και κάτω) -έστω κι αν είναι τα πιο υπερφορολογημένα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου-, παρότι σχεδόν όλες οι εταιρείες έχουν μοντέλα για όλα τα βαλάντια, οι πωλήσεις νέων αυτοκινήτων είναι χαμηλότερες και από αυτές τη δεκαετία του ’70.
Ναι, η οικονομική κρίση αλλά και η φορομπηχτική πολιτική των κυβερνήσεων έχουν μειώσει κατά πολύ το βαλάντιο του Ελληνα, ενώ η ανεργία, εκτός του ότι έχει χτυπήσει την πόρτα σχεδόν σε κάθε οικογένεια στη χώρα μας, αποτελεί και τον μεγάλο εφιάλτη όσων εργάζονται.
Παρ’ όλα αυτά, τα νούμερα που καταγράφει η ελληνική αγορά αυτοκινήτου είναι ιδιαίτερα χαμηλά, κάτι που αποδεικνύεται και από ανάλογες μελέτες. Με τα σημερινά δεδομένα της οικονομικής κατάστασης το ετήσιο νούμερο των πωληθέντων αυτοκινήτων δεν θα έπρεπε να πέφτει κάτω από τα 80.000 νέα μοντέλα το χρόνο. Από την άλλη κυκλοφορούν σχεδόν 5.500.000 αυτοκίνητα στους δρόμους μας. Μόνο από ανελαστική ανάγκη, οι πωλήσεις θα έπρεπε να ήταν υπερδιπλάσιες των σημερινών, οι οποίες πολλά από τα στελέχη της αγοράς προβλέπουν να φτάνουν τις 55.000. Τι φταίει λοιπόν;
Φυσικά η κάκιστη ψυχολογία, η οποία χειροτερεύει κάθε φορά που ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει και μία νέα φορομπηχτική απόφαση για τη χρήση αυτοκινήτου. Είναι δεδομένο πως ο Ελληνας θα προβεί σε αγορά αυτοκινήτου εφόσον έχει καλή ψυχολογία. Οταν καθημερινά βομβαρδίζεται με χαράτσια, φόρους και έκτακτες εισφορές, με ποια ψυχολογία θα βάλει το μυαλό του να σκεφτεί ότι το παλιό δίλιτρο που έχει στα χέρια του, τού κοστίζει πολύ περισσότερα τον μήνα σε συντήρηση, τέλη κυκλοφορίας, κατανάλωση καυσίμου, χαράτσια κ.λπ. απ’ ό,τι ένα καινούριο χαμηλότερου κυβισμού, ακόμα κι αν το πληρώνει σε δόσεις; Πώς να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί και να μπει στη διαδικασία να μάθει ότι υπάρχουν σήμερα αυτοκινητικές τράπεζες που επιτρέπουν τη χρηματοδότηση αυτοκινήτου, όπως και το ότι ασφαλίζουν το δάνειο για την περίπτωση ανεργίας; Πώς να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί όταν το ένα χαράτσι σκάει μετά το άλλο και να δει πως υπάρχουν λύσεις για να ξεφορτωθεί το... χρέπι και να μετακινεί την οικογένειά του με ασφάλεια με ένα χαμηλόρυπο αυτοκίνητο, με μηδενικά ή ελάχιστα τέλη κυκλοφορίας, χωρίς χαράτσια και το οποίο δεν θα του κοστίζει και μια περιουσία σε κατανάλωση...
Πλέον η Ελλάδα πουλάει όσα αυτοκίνητα πωλούνταν τη δεκαετία του ’70, τότε που οι Ελληνες είχαν στα χέρια τους μια υποτιμημένη δραχμή, με την αγοραστική τους δύναμη να είναι ιδιαίτερα χαμηλή σε σχέση με αυτή των υπόλοιπων Ευρωπαίων και κυρίως με εκείνη των χωρών που κατασκεύαζαν τα αυτοκίνητα. Με λίγα λόγια, τα αυτοκίνητα τότε ήταν πολύ ακριβά για τη δραχμή και την τσέπη των Ελλήνων. Παράλληλα η γκάμα μοντέλων ήταν στο 1/10 αυτής που υπάρχει σήμερα. Σήμερα βρίσκεις οικονομικά μοντέλα ακόμα και από τις λεγόμενες πολυτελείς εταιρείες. Τότε για να βρει ο Ελληνας οικονομικό μοντέλο έπρεπε να ψάξει για αυτοκίνητα από Ανατολική Γερμανία, Σοβιετική Ενωση, Γιουγκοσλαβία κ.λπ.
Σήμερα, παρότι το νόμισμα είναι κοινό, παρότι τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα κοστίζουν χαμηλότερα απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη (από 2.000 cc και κάτω) -έστω κι αν είναι τα πιο υπερφορολογημένα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου-, παρότι σχεδόν όλες οι εταιρείες έχουν μοντέλα για όλα τα βαλάντια, οι πωλήσεις νέων αυτοκινήτων είναι χαμηλότερες και από αυτές τη δεκαετία του ’70.
Ναι, η οικονομική κρίση αλλά και η φορομπηχτική πολιτική των κυβερνήσεων έχουν μειώσει κατά πολύ το βαλάντιο του Ελληνα, ενώ η ανεργία, εκτός του ότι έχει χτυπήσει την πόρτα σχεδόν σε κάθε οικογένεια στη χώρα μας, αποτελεί και τον μεγάλο εφιάλτη όσων εργάζονται.
Παρ’ όλα αυτά, τα νούμερα που καταγράφει η ελληνική αγορά αυτοκινήτου είναι ιδιαίτερα χαμηλά, κάτι που αποδεικνύεται και από ανάλογες μελέτες. Με τα σημερινά δεδομένα της οικονομικής κατάστασης το ετήσιο νούμερο των πωληθέντων αυτοκινήτων δεν θα έπρεπε να πέφτει κάτω από τα 80.000 νέα μοντέλα το χρόνο. Από την άλλη κυκλοφορούν σχεδόν 5.500.000 αυτοκίνητα στους δρόμους μας. Μόνο από ανελαστική ανάγκη, οι πωλήσεις θα έπρεπε να ήταν υπερδιπλάσιες των σημερινών, οι οποίες πολλά από τα στελέχη της αγοράς προβλέπουν να φτάνουν τις 55.000. Τι φταίει λοιπόν;
Φυσικά η κάκιστη ψυχολογία, η οποία χειροτερεύει κάθε φορά που ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει και μία νέα φορομπηχτική απόφαση για τη χρήση αυτοκινήτου. Είναι δεδομένο πως ο Ελληνας θα προβεί σε αγορά αυτοκινήτου εφόσον έχει καλή ψυχολογία. Οταν καθημερινά βομβαρδίζεται με χαράτσια, φόρους και έκτακτες εισφορές, με ποια ψυχολογία θα βάλει το μυαλό του να σκεφτεί ότι το παλιό δίλιτρο που έχει στα χέρια του, τού κοστίζει πολύ περισσότερα τον μήνα σε συντήρηση, τέλη κυκλοφορίας, κατανάλωση καυσίμου, χαράτσια κ.λπ. απ’ ό,τι ένα καινούριο χαμηλότερου κυβισμού, ακόμα κι αν το πληρώνει σε δόσεις; Πώς να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί και να μπει στη διαδικασία να μάθει ότι υπάρχουν σήμερα αυτοκινητικές τράπεζες που επιτρέπουν τη χρηματοδότηση αυτοκινήτου, όπως και το ότι ασφαλίζουν το δάνειο για την περίπτωση ανεργίας; Πώς να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί όταν το ένα χαράτσι σκάει μετά το άλλο και να δει πως υπάρχουν λύσεις για να ξεφορτωθεί το... χρέπι και να μετακινεί την οικογένειά του με ασφάλεια με ένα χαμηλόρυπο αυτοκίνητο, με μηδενικά ή ελάχιστα τέλη κυκλοφορίας, χωρίς χαράτσια και το οποίο δεν θα του κοστίζει και μια περιουσία σε κατανάλωση...
Συνεχίστε λοιπόν έτσι με τα χαράτσια και τους φόρους και σύντομα θα δούμε τις πρώτες άμαξες στους Ελληνικούς δρόμους. Αλλα και στα μουλάρια χαράτσια θα βάλουνε για να κλείσουν την τρύπα που θα δημιουργηθεί από τους χιλιάδες κατόχους 2λιτρων αυτοκινήτων (και πάνω) που θα καταθέτουν σωρηδόν τις πινακίδες τους στις ΔΟΥ τον Δεκέμβριο…
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα