Σταύρος Καλαφάτης

Μια πανδημία που καθήλωσε την οικονομική δραστηριότητα, επέφερε τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική ύφεση σε καιρό ειρήνης και κόστισε πολλά στα δημόσια οικονομικά, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους παντού στον κόσμο. Παρόλα αυτά, είναι προφανές -και αποδεικνύεται από τα ευρωπαϊκά στοιχεία- ότι οι Έλληνες τα πήγαμε καλύτερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Αποτρέψαμε ταυτόχρονα, την έκρηξη της ανεργίας και κρατήσαμε όρθιο τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό διαθέτοντας 40 δις ευρώ για τη στήριξη επιχειρήσεων, εργαζόμενων και άνεργων. Και είμαστε τώρα έτοιμοι να βάλουμε στο φουλ τις μηχανές της ανάταξης. Έτσι ώστε να πιάσουμε ρυθμούς που θα αυξάνουν την αισιοδοξία για το αύριο και θα αυξάνονται από αυτή.

Ενώ, ωστόσο, η χώρα βρισκόταν απέναντι στην πανδημία και τις συνέπειες που προκαλούσαν τα μέτρα άμυνας, κάποιοι αντί να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος, επέλεξαν την εκμετάλλευσή του. Επένδυσαν αρχικά στον λαϊκισμό απαιτώντας να δοθούν προκαταβολικά ενισχύσεις που θα άδειαζαν τα δημόσια ταμεία, δεν θα άφηναν τίποτα για το σήμερα και θα οδηγούσαν σε πλήρη οικονομική κατάρρευση. Άρχισαν κατόπιν να ξιφουλκούν κατά του ΕΣΥ, σαν να μην άκουσαν για τις χιλιάδες προσλήψεις και τον υπερδιπλασιασμό των ΜΕΘ. Προχώρησαν στη συνέχεια σε καταγγελίες, άλλοτε για τη λήψη και άλλοτε για την άρση των μέτρων προστασίας.

Συνέχισαν κλείνοντας το μάτι σε συμπεριφορές επικίνδυνες για τη διασπορά του ιού, αναλαμβάνοντας -με δήλωση του Αρχηγού τους- το ρίσκο που προκαλούσε η συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν ακόμη και την επιχείρηση εμβολιασμού, μιλώντας για «ξεσκαρτάρισμα». Αλλά και να διαβάλλουν τη χώρα υποστηρίζοντας -με δήλωση ευρωβουλευτή τους- ότι «δεν είναι σοβαρό να λέμε στους τουρίστες να έρθουν».

Είχαν πάρει την απόφαση να εκμεταλλευτούν την πανδημία και πόνταραν στην έξαρσή της, τον πόνο και την κούραση της κοινωνίας, αλλά και στην ενοχοποίηση της Κυβέρνησης για τις οικονομικές επιπτώσεις της. Πέρασαν έτσι σε μια καλά στοχευμένη στρατηγική, τόσο αντικοινωνική, που κανείς δεν τολμούσε ούτε καν να υπαινιχθεί.

Και όμως! Έφτασαν οι ίδιοι στο σημείο όχι μόνο να την ομολογήσουν, αλλά και να την επικοινωνήσουν στο ακροατήριό τους. Διαβεβαιώνοντας -με δήλωση της τομεάρχου Οικονομικών- ότι η πανδημία είναι «πολύ μεγάλη ευκαιρία» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επισημαίνοντας πως «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά». Μια θλιβερή κυνικά ομολογημένη αλήθεια, που ήδη φαινόταν τόσο από το πρόσφατο, όσο και από το αμέσως προηγούμενο παρελθόν τους.

Φτάσαμε έτσι σε μια δραματική επιστροφή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην απόπειρα πόλωσης και διχασμού. Και στις απειλές ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώτικα, καθώς θα ελέγξουν όλους τους αρμούς της εξουσίας. Σε πρακτικές και αντιλήψεις δηλαδή που δεν χωρούν σε δημοκρατίες, δεν υπηρετούν το εθνικό συμφέρον και δεν προάγουν το συλλογικό κοινωνικό καλό. Ας μην έχουν, λοιπόν, άλλες αυταπάτες. Δεν παίζουμε στο ταμπλό που διάλεξαν.

Απορρίπτουμε πρακτικές εχθροπάθειας και διχασμού. Επιμένουμε σε γόνιμη διαλεκτική αντιπαράθεση που υπηρετεί τη δημοκρατία και την εθνική ομοψυχία, το συμφέρον του τόπου και του λαού. Δεν είμαστε εχθροί αλλά συνεπιβάτες στο ίδιο καράβι. Και στο κοινό μας καράβι πειρατής της εξουσίας ας μην φιλοδοξεί να είναι κανένας.