Σπύρος Γκουτζάνης

Ακόμη και το αστείο, για τα δεδομένα του προβλήματος, πρόγραμμα της μετεγκατάστασης 160.000 ανθρώπων δεν το εφάρμοσαν ποτέ.

Ακολούθως η Γερμανία που υποδέχθηκε πέρυσι περί το 1.000.000 εξάντλησε τα όριά της. Οι αντιδράσεις είναι τόσο έντονες στο εσωτερικό της, που η Μέρκελ δεν νιώθει καθόλου καλά στην καγκελαρία.

Η επόμενη κίνηση είναι σε εξέλιξη καθώς οι χώρες του βαλκανικού διαδρόμου Κροατία, Σερβία, ΠΓΔΜ σε συνεργασία με την Αυστρία, η οποία πέρυσι δέχθηκε 100.000, πρόσφυγες κλείνουν τα σύνορα.

Βεβαίως εάν οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης ήταν ανοιχτές στην υποδοχή και εγκατάσταση των προσφύγων, τότε οι βαλκανικές χώρες δεν θα είχαν κανέναν λόγο να κλείσουν τον διάδρομο. Παράλληλα η Τουρκία κάνει το δικό της παιχνίδι, δεν αντιμετωπίζει τους λαθρέμπορους, ενώ αρνείται ακόμη και την δράση της νατοικής δύναμης στο Αιγαίο προκειμένου να μην γυρίζουν οι πρόσφυγες στα δικά της παράλια. Η Τουρκία που έχει βουτηχτεί στην συριακή κρίση, ζητά μείζονα ανταλλάγματα στο κουρδικό, προκειμένου να βάλλει φραγμό στην πλημμυρίδα των εκατομμυρίων προσφύγων.

Δείχνουν όλα αυτά την υποκρισία της Ευρώπης, η οποία αποφεύγει να δηλώσει ότι κλείνει τα σύνορα, αλλά το μεθοδεύει μέσω των βαλκανικών δορυφόρων της.

Κάπως έτσι φθάνει η κρίσιμη ώρα για την ελληνική κυβέρνηση. Καλή είναι η πολιτική των ανοικτών συνόρων και η αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους όλου του κόσμου, τώρα όμως θα πρέπει να τους υποδεχθεί στο έδαφός της. Είναι αλαζονεία και αμετροπέπεια από την πλευρά της αριστερής κυβέρνησης να θεωρεί ότι δικαιούται και μπορεί  επιβάλλει σε άλλες  κυβερνήσεις και σε άλλους λαούς -που ενδεχομένως έχουν λάθος θέση - να υποδεχθούν στο έδαφός τους εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια πρόσφυγες. Γιατί βεβαίως όταν η κυβέρνηση μιλά για αλληλεγγύη και πολιτική ανοικτών συνόρων, δεν εννοεί τα ελληνικά σύνορα αφού κανείς δεν θέλει να μείνει στην Ελλάδα, αλλά τις επικράτειες των χωρών στις οποίες θέλουν να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες.

Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας Ντε Μερζιέρ το είπε καθαρά, ότι αν σε δύο εβδομάδες δεν βρεθεί λύση τότε η Ευρώπη θα πρέπει να υπερασπιστεί την ζώνη Σένγκεν σε άλλα σύνορα, όχι τα ελληνικά. Το επιβεβαίωσε και ο Γιάννης Μουζάλας ότι ούτως ή άλλως διαφαίνεται ότι στην Σύνοδο της 6ης Μαρτίου θα κλείσει αυτό το κομμάτι των συνόρων, στην Ειδομένη.

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μία μείζονα κρίση, καθώς δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες θα εισρέουν στα νησιά και θα εγκλωβίζονται στην ηπειρωτική χώρα δίχως διέξοδο. Θα είναι αστείο και μόνο να ρωτήσουμε εάν έχει επεξεργαστεί ένα τέτοιο σχέδιο. Φυσικά και όχι. Η εξέλιξη αυτή διαφαινόταν ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Μόνο το Μαξίμου και ο Μουζάλας ενδεχομένως δεν την έβλεπαν, διαφορετικά γιατί δεν έκαναν τίποτε;

Το μόνο ερώτημα είναι αν ο πρωθυπουργός έχει συζητήσει στο παρασκήνιο ανταλλάγματα στο οικονομικό προκειμένου να δεχθεί τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που θα εγκλωβιστούν στην χώρα. Αλλά μία αριστερή κυβέρνηση δεν παζαρεύει ζητήματα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού. Ή μήπως όχι; Ακόμη κι έτσι βέβαια θα φύγει από την Μέρκελ και τον Ολάντ και θα πέσει ξανά στον Σόιμπλε, ο οποίος όποτε μιλάει επαναλαμβάνει: τηρήστε τις δεσμεύσεις σας.