Σπύρος Γκουτζάνης

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εδώ. Τώρα εδώ να μην αστειευόμαστε. Δεν είναι ούτε κάποιο δευτερεύον νομοσχέδιο ούτε και ρύθμιση στην οποία, εντάξει μπορεί να έχουμε μια ανοχή για το τι στάση θα κρατήσουμε κλπ».

Δηλαδή η τήρηση της Δημοκρατίας, κατά πλεόν κοντινό στον πρωθυπουργό και ισχυρό στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο υπουργό του Μαξίμου, προβλέπεται και επιτρέπεται μόνο σε “κάποιο δευτερεύον νομοσχέδιο”. Χαριστικά στις δευτερεύουσες ρυθμίσες επιτρέπεται στους αριστερούς βουλευτές“μία κάποια ανοχή στο τί στάση θα κρατήσουν”; Αυτό τί σημαίνει, ότι αν ήταν ο Μανώλης Γλέζος στην Βουλή και όχι στην ευρωβουλή ο κ. Νίκος Παππάς θα τον διέγραφε;

Υπάρχουν όμως κι άλλοι βουλευτές με δεκαετίες αγώνων και προσφοράς στην Αριστερά. Θα τους διαγράψει ο κ. Παππάς αν τολμήσουν να εκφράσουν την δημοκρατική και αριστερή συνείδησή τους, καταψηφίζοντας μία συμφωνία που περιλαμβάνει τις βασικές παραμέτρους του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος; Είναι και θέμα αισθητικής για την αριστερά αυτό το "κομματική πειθαρχία".

Η επιβολή της πολιτικής των μνημονίων τα τελευταία χρόνια συνδυάστηκε με την υποβάθμιση της δημοκρατίας, την προσφυγή στον αυταρχισμό και τον περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών.

Είναι άλλωστε λογικό, αφού η άλλη λύση θα ήταν η κοινωνία είτε απευθείας είτε διά των εκπροσώπων της να δώσει άφεση αμαρτιών σε εκείνους που προκάλεσαν τα μνημόνια και ακολούθως να συμφωνήσει με δημοκρατικές διαδικασίες με την λιτότητα, τον περιορισμό του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, τον περιορισμό των δικαιωμάτων, την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σαν κυρίαρχη μορφή νομοθέτησης επελέγησαν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αλλά και όποτε έπρεπε να περάσει κρίσιμο νομοθέτημα από την βουλή συνοδευόταν από ποικίλες μεθοδεύεις, ένα μόνο άρθρο με θετικά και αρνητικά και κυρίως επιβολή κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές.

Αυτά μεν ήταν για τα παλαιά κόμματα, τα διεφθαρμένα, τα απαξιωμένα...Μπορεί όμως μία κυβέρνηση της Αριστεράς να διέρχεται παρόμοιων μεθόδων; Ήδη ξεκίνησε από τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Με το καλημέρα. Η συζήτηση για του περιεχόμενο των συγκεκριμένων Πράξων απάδει. Σε  κάθε περίπτωση συνιστά αντιδημοκρατική εκτροπή. Ακολούθησε η επίσης γνώριμη από το παρελθόν τακτική της υποβολής άσχετων τροπολογιών σε νομοσχέδια. Μέχρι που η Ζωή -προς τιμήν της- τα γύρισε πίσω. Και η κυβέρνηση έφθασε στον κορυφαίο συμβολισμό να βάζει διά του υπουργού Επικρατείας  θέμα κομματικής πειθαρχίας κατά την ψήφιση της συμφωνίας στην Βουλή.

Το επόμενο βήμα ποιό θα είναι όταν η υλοποίηση της συμφωνίας θα προκαλέσει και τις ανάλογες κοινωνικές αντιδράσεις; Να βάλλει η κυβέρνηση πάλι κάγκελα γύρω από την βουλή και να κατεβάζει τις εκπαιδευμένες στην διάλυση των διαδηλώσεων διμοιρίες των ΜΑΤ; Αυτό δεν είναι αριστερά είναι εφιάλτης...