Σπύρος Γκουτζάνης

Το πειραματόζωο που ήταν ακινητοποιημένο στο κρεβάτι του χειρουργείου ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η θεραπεία το σκοτώνει, άρχισε να τινάζεται, έσπασε τα λουριά και σηκώθηκε όρθιο.

Η θεραπεία της οικονομίας -αν υποθέσουμε ότι αυτή ήταν η πρόθεσή τους- μέσα από παρατεταμένη ασφυκτική λιτότητα με νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις σε ένα ευρύτερο περιβάλλον προτεσταντικής τιμωρητικής ψευτοηθικής έλαβε τέλος αφού όπως είχαν προβλέψει πολλοί από την αρχή κινδύνευσε να εξοντώσει συνολικά την ελληνική κοινωνία. Είναι πολύ πιθανό ότι η εξέλιξη που άρχισε με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει σε αλλαγή πειράματος στην Ελλάδα, από το πείραμα της λιτότητας, σε πείραμα υποβοηθούμενης ανάπτυξης. Είναι κάτι που το  θέλουν οι αμερικανοί -το είπε ο Ομπάμα στηνμ Μέρκελ- αλλά όπως είναι διαρθρωμένη η ΕΕ με τον κεντρικό οικονομικό ρόλο της Φρανγκφούρτης η χρηματοδότησή του περνά πολιτικά μέσα από το Βερολίνο.

Στο πλαίσιο αυτό η συνέχεια κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Για την Ελλάδα δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής γι αυτό και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αρνήθηκε τα 7 δις ευρώ που θα σήμαιναν αποδοχή του προηγούμενου προγράμματος και συμβολικά της Τρόικας. Είναι σαν να προκαλεί τους εταίρους: αν δεν βρείτε τρόπο χρηματοδότησής μου χωρίς τις δεσμεύσεις του προηγούμενου προγράμματος εγώ βαδίζω στην χρεωκοπία και εσείς θα υποστείτε τις συνέπειες που συνεπάγεται. Ματαιοπονούν όσοι νομίζουν ότι στα Eurogroup των επόμενων ημερών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει από αυτή την θέση. Δεν της επιτρέπει τέτοια υποχώρηση ούτε ο λαικός παράγοντας που άρχισε να νιώθει αξιοπρέπεια και να ανακαλύπτει τα θετικά της όρθιας στάσης μετά από σκύψιμο χρόνων, ούτε οι εσωτερικοί συσχετισμοί μέσα στο κόμμα αλλά ούτε και οι μνημονιακοί αντίπαλοι με πρώτη τη ΝΔ που παραμένουν με το όπλο παρά πόδα υπονομεύοντας την κυβερνητική προσπάθεια. Πολύ απλά αν υποχωρήσει πέφτει.

Η μπάλα ουσιαστικά είναι στην γερμανία που είναι όμως και εκείνη εγκλωβισμένη. Οι γερμανοί με την γνωστή ευφυία και κομψότητά τους -που στο παρελθόν τους είχε προσδώσει το προσωνύμιο Ούνοι- έκοψαν τους δρόμους μίας εύσχημης υπαναχώρησης. Το δίλημμα τους είναι αδιέξοδο:

Εάν οδηγήσουν την Ελλάδα στην χρεωκοπία και στην έξοδο από το ευρώ θα έχουν οικονομικές επιπτώσεις που σκοπίμως υποτιμούν και πολύ περισσότερο πολιτικές συνέπειες που δεν θα μπορούν να διαχειριστούν αφού θα είναι η αρχή του τέλους της ΕΕ. Προσφέρουν κακή υπηρεσία στην χώρα όσοι παραβλέπουν αυτά τα δύο που είναι τα μόνα πραγματικά όπλα της κυβέρνησης ενώ αντίθετα υπερπροβάλλουν την ισχύ της Γερμανίας ή το άκαμπτο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Η σαθρά οικοδομημένη Ευρώπη βασίζεται σε ισορροπίες και συμβιβασμούς.

Η άλλη επιλογή που έχει η Γερμανία είναι να δεχθεί την αλλαγή υποδείγματος στην Ελλάδα. Τότε όμως θα είναι σαν να παραδέχεται την λάθος πολιτική που ασκεί καταναγκαστικά στην Ευρώπη τα τελευταία πέντε χρόνια και είναι βέβαιο ότι την Ελλάδα θα ακολουθήσουν  κι άλλες χώρες. Έτσι θα αναγκαστεί να αυξήσει την οικονομική συμμετοχή της  στην ευρωζώνη ενδεχομένως και την είσοδό της στην ζώνη δημοσιονομικών μεταβιβάσεων. Τότε όμως το κύρος της θα πληγεί ενώ η κυβέρνηση της κας Μέρκελ θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον γερμανικό λαό τον οποίο παραμυθιάζει χρόνια τώρα με ανοησίες περί τεμπέληδων του Νότου αλλά και με τους συμμάχους της.

Σε κάθε περίπτωση η στιγμή της αληθείας πλησιάζει και η συνέχεια θα είναι ενδιαφέρουσα, περισσότερο για εμάς τους Έλληνες που είμαστε στο επίκεντρο, αρκεί να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να απομονώσουμε τους εντόπιους θαυμαστές της γερμανικής λιτότητας.