Σπύρος Γκουτζάνης

Η απόφαση Σαμαρά-Βενιζέλου να ζητήσουν την εμπιστοσύνη της Βουλής εν μέσω διαπραγμάτευσης με την Τρόικα δεν αποτελεί εξαίρεση, επιβεβαιώνει την εντύπωση εσωτερικής αποσάθρωσης του κυβερνητικού συνασπισμού.

Μπορεί η κυβέρνηση να επικαλείται την εκλογολογία που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο τα φαινόμενα διάλυσης στο εσωτερικό της θέλει να αντιμετωπίσει και την αμφισβήτηση στις ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από δικούς της βουλευτές επιθυμεί να σταματήσει. Φυσικά περίπτωση να πέσει η κυβέρνηση με αποχώρηση βουλευτών της δεν υπάρχει. Η μοναδική φορά που υπήρξε ανατροπή στην Μεταπολίτευση ήταν της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993. Υπ αυτή την έννοια θα έχει το αναμενώμενο αποτέλεσμα: οι 156 βουλευτές της συμπολίτευσης θα επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη τους.

Στα θετικά της πρωτοβουλίας είναι ότι μετά από καιρό ο πρωθυπουργός θα πάει στην Βουλή. Εξ ανάγκης τα κόμματα θα αναπτύξουν στο κορυφαίο επίπεδο τα σχέδια τους για την χώρα και θα διασταυρώσουν τα πολιτικά τους επιχειρήματα στον χώρο του κοινοβουλίου και όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Στα αποτελέσματα της συζήτησης μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε ότι η εκλογολογία θα ανασχεθεί και η εσωτερική κακοφωνία στα κόμματα της συμπολίτευσης θα κοπάσει για μερικές εβδομάδες. Ο πρωθυπουργός θα εξασφαλίσει συνθήκες πολιτικής ηρεμίας για τον επόμενο μήνα, θα δημιουργήσει την εντύπωση ότι ελέγχει τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις ώστε να μπορέσει να πιέσει τους εταίρους να ανοίξουν τα χαρτιά τους για την λύση που θα δώσουν στην χώρα όσον αφορά στην βιωσιμότητα του χρέους και την αποχώρηση του ΔΝΤ. Όσο εταίροι και δανειστές βλέπουν την εσωτερική αστάθεια είναι πιο πιθανό να περιμένουν να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο παρά να προσφέρουν λύση σε μία ετοιμόρροπη κυβέρνηση. Με αυτή τη στόχευση η ψήφος εμπιστοσύνης είναι από τις λίγες κινήσεις που είχε στην φαρέτρα του ο πρωθυπουργός.

Το εάν ο πρωθυπουργός θα εξασφαλίσει χρόνο μέχρι τον Φεβρουάριο προκειμένου να κάνει απρόσκοπτα τους χειρισμούς του και να αποσπάσει μία λύση από τους εταίρους ώστε να πετύχει και την προεδρική πλειοψηφία είναι αμφίβολο. Γιατί τα πραγματικά προβλήματα στην οικονομία και στην κοινωνία που παράγουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και τους πολιτικούς κραδασμούς και την κυβερνητική αποσταθεροποίηση δεν αντιμετωπίζονται με κορώνες εναντίον του κ. Τσίπρα και με κινδυνολογία. Προυποθέτουν ουσιαστικές λύσεις οι οποίες ακόμη κι αν υπάρχουν -που είναι αμφίβολο- απαιτούν χρόνο για να αποδώσουν. Μόνο που η κυβέρνηση αυτή δεν διαθέτει άλλο χρόνο...