Σπύρος Γκουτζάνης

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αυτό που κυρίως φοβίζει το ευρωιερατείο είναι η το ενδεχόμενο ανόδου της Αριστεράς στο συνολικό πεδίο της Ευρώπης και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Όχι γιατί είναι μεγάλα μεγέθη, τέτοια που η κτηνώδης γραφειοκρατία των Βρυξελλών, της Κομισιόν, των βολεμένων και παχυλά αμοιβόμενων από τους φόρους μας ευρωβουλευτών και της ΕΚΤ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν. Αλλά να, γιατί μία ενίσχυση της Αριστέρας και του ΣΥΡΙΖΑ εισάγει καινά δαιμόνια. Διεκδικήσεις που είχαν εγκαταλειφθεί, αιτήματα που είχαν σχεδόν είχαν ξεχαστεί λόγω απογοήτευσης και ηττοπάθειας των ευρωπαικών κοινωνιών και των κινημάτων επιστρέφουν και απαιτούν να μπουν ξανά στην ατζέντα της συζήτησης: άρνηση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που έχει ενστερνιστεί πλήρως το ευρωιερατείο και ο άξονας Βρυξελλών-Βερολίνου. Απαίτηση για δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων που λαμβάνονται με αδιαφανή και απόλυτα αντιδημοκρατικό τρόπο στις κλειστές αίθουσες. Επιστροφή στο κοινωνικό μοντέλο που έχει αποποιηθεί ο κ. Μπαρόζο, ο κ. Σούλτς, ο κ. Γιούνκερ και τα εθνικά κόμματα του τους στηρίζουν και εξετάζουν τα πάντα μέσα από το πρίσμα της ανταγωνιστικότητας και των κερδών των επενδυτών. Απαίτηση για σεβασμό του περιβάλλοντος. Η ευρωπαική Αριστερά δεν αρνείται την ενιαία Ευρώπη ζητά επιστροφή των ευρωπαικών αξιών στις Βρυξέλλες, αρνείται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό -που σύμφωνα με τους Νέγκρι και Χάρντ έχει μετατραπεί σε ζόμπι. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με τους ευρωπαίους πολίτες στο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της ΕΕ κέρδισε ο Αλέξης Τσίπρας.

Υπ αυτή την έννοια τρεις είναι οι επιλογές σε αυτές τις ευρωεκλογές: η πρώτη, ψήφος εμπιστοσύνης και επιδοκιμασίας στο ευρωιερατείο, ασυδοσία των αγορών, περισσότερα κέρδη για τις τράπεζες, περισσότερες ανασφάλιστες ευέλικτες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας για τη νέα γενιά, καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η δεύτερη επιλογή είναι καθαρή άρνηση της Ευρωπαικής Ένωσης, έντιμη.

Η τρίτη επιλογή είναι ψήφος καταδίκης στο υπάρχον μοντέλο της οικονομικά νεοφιλελεύθερης και γραφειοκρατικά συγκεντρωτικής και αντιδημοκρατικής ΕΕ και διεκδίκηση μίας διαφορετικής Ευρώπης που δεν θα περιφρονεί τους λαούς και τις κοινωνίες της και δεν θα καρατομεί πρωθυπουργούς που δεν αρέσουν στην κα Μέρκελ. Η επιλογή δική μας. Και όπως σωστά έχει λεχθεί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...