Σπύρος Γκουτζάνης

Ας υποθέσουμε ότι θα δεχθεί επίσης ότι το πλεόνασμα είναι βιώσιμο και θα υπάρξει και τα επόμενα χρόνια.

Ας υποθέσουμε ακόμη ότι οι αγορές για δικούς τους λόγους δεχθούν να δανείσουν το ελληνικό κράτος για τους δικούς τους λόγους όταν θα εκδώσει ομόλογα στα μέσα του 2014. Ήδη τα κεφάλαια υψηλού ρίσκου μπαίνουν στην χώρα και το 6% κατ ελάχιστο με το οποίο θα εκδωθούν τα ομόλογα είναι ελκυστικό.

Ας υποθέσουμε προς χάρη της συζήτησης ότι και οι ιδιωτικοποιήσεις θα πάρουν τον δρόμο τους και ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει να πουλήσει κοψοχρονιά τα ασημικά που έχουν φτιαχτεί με κόπο και ιδρώτα πολλών γενεών .

Είναι αυτές οι υποθέσεις εργασίας της κυβέρνησης που εμφανίζει ότι όλα θα πάνε κατ ευχήν και ότι το σχέδιο της θα επιβεβαιωθεί.

Παραμένουν όμως τα μεγάλα ερωτήματα. Σε τι αφορούν όλα αυτά την πραγματική οικονομία που συνεχίζει να μαραζώνει όπως δείχνουν τα καθημερινά κλεισίματα μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η υψηλή ανεργία;

Η κινεζική ΖΤΕ -που συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό χθες- προανήγγειλε κέντρο λοτζίστικς που θα φέρει 600 θέσεις εργασίας. Αν μετρήσει κανείς όλες τις μεγάλες εταιρίες που έχουν συναντήσει τον έλληνα πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου αθροιστικά δεν δημιουργούν περισσότερες από 2000-3000 θέσεις εργασίας σε έναν ωκεανό περί τους 1.300.000 ανέργους. Ποιό είναι λοιπόν το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης; Από που θα αρχίσει να μειώνεται μαζικά η ανεργία; Είναι ερωτήματα τα οποία επιμελώς αποφεύγουν οι αρμόδιοι. Η απάντηση είναι ότι όταν βελτιωθούν τα νούμερα θα βελτιωθεί και η κατάσταση στην πραγματική οικονομία και στην κοινωνία. Ως δια μαγείας.

Ακόμη όμως και με την δική τους λοτική της μαγικής μεταφοράς των βελτιώσεων από τα νούμερα στην πραγματική οικονομία θα χρειαστούν στην καλύτερη περίπτωση δύο χρόνια για να φανούν τα θετικά αποτελέσματα στην κοινωνία. Μέχρι τότε η κοινωνία θα συνεχίσει να υποφέρει, η φορολογία θα παραμείνει σε απίστευτα ύψη. Όλο και περισσότεροι που ανήκαν στην μεσαία τάξη θα εξαντλήσουν το λίπος και θα προστίθενται στους νεόπτωχους που θα τους κυνηγούν οι μηχανισμοί του κ. Θεοχάρη ή οι τραπεζίτες που είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των χρεωμένων σπιτιών τους. Όσοι εργάζονται θα συνεχίσουν να βλέπουν μειώσεις και όσοι μπαίνουν στην αγορά εργασίας θα αμοίβονται πραγματικά μισθούς πείνας. Θα χρειαστούν ακόμη περισσότερα χρόνια για να αρχίσουν να δίνουν οι εταιρίες μισθούς επιβίωσης, αν το νεοφιλελεύθερο σενάριο της κυβέρνησης επιβεβαιωθεί. Ας μην βάλλουμε την κατάσταση στα νοσοκομεία του Άδωνη ή στα σχολεία του Αρβανιτόπουλου. Κανείς από αυτούς δεν πάει σε δημόσια νοσοκομεία και φυσικά δεν στέλνει τα παιδιά του σε δημόσια σχολεία.

Είναι εμφανές ότι από το αφήγημα της κυβέρνησης απουσιάζει πρώτον η πραγματική οικονομία και ακολούθως η κοινωνία. Είναι σαφές ότι εκεί στο Μαξίμου και στο υπουργείο Οικονομικών έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινωνία, ζουν σε παράλληλο κόσμο, δεν γνωρίζουν τί περνά ο κόσμος και δεν τους ενδιαφέρει.

Κάπως έτσι διαμορφώνεται το οριακό ερώτημα: πόσο ακόμή θα αντέξει η κοινωνία;