Σπύρος Γκουτζάνης

Η απόφαση του Eurogroup για  την Κύπρο άνοιξε τον ασκό του  Αιόλου και σήμανε την αρχή του τέλους της Ευρωπαικής Ένωσης, τουλάχιστον όπως την ξέραμε μέχρι τώρα.

Η Ευρωπαική Ένωση οικοδομήθηκε επάνω σε δύο πυλώνες, την δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος. Δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία ότι η δημοκρατία δεν υφίσταται στις χώρες που επιβλήθηκαν μνημόνια -Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία- και σε εκείνες που υποχρεώθηκαν σε πολιτικές λιτότητας χωρίς μνημόνια όπως Ισπανία και Ιταλία. Είναι δε πέραν αμφισβήτησης ότι τα δημοσιονομικά προγράμματα έβαλαν ταφόπλακα σε ότι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος.

Οι ελίτ των χωρών αυτών ευθυγραμμισμένες με την γερμανική ηγεσία συμφωνούν με τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και τα επιβάλλουν με εκβιασμούς, φόβο και αίμα στους λαούς τους που με συντριπτική πλειοψηφία τα αρνούνται. Διαμορφώνεται έτσι μία δομική δυσαρμονία μεταξύ των λαών και των ελίτ.

Με την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup και τις δηλώσεις Ντάισενμπλουμ και Μπαρνιέ πλήττεται ανεπανόρθωτα και η ασφάλεια των καταθέσεων και σε δεύτερο χρόνο διαφαίνονται μεγαλύτεροι περιορισμοί στην διαχείριση των αποταμιεύσεων και στην οικονομική ελευθερία. Πίσω από τις αποφάσεις αυτές αναδεικνύεται το απεχθές πρόσωπο της Γερμανίας που έχοντας συνάψει προς το παρόν συμμαχία με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα επιβάλλει με σοκ και δέος την κυριαρχία της σε μία τρομοκρατημένη και σαστισμένη Ευρώπη.

Για τον Ελληνισμό που  ατύχησε να έχει ηγεσίες κατώτερες  των περιστάσεων και έγινε το πρώτο πειραματόζωο στη νέα κατάσταση τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Η νέα Ευρωπαική Ένωση που διαμορφώνεται δεν εγγυάται ούτε την δημοκρατία, ούτε την ευημερία ούτε καν την εθνική ασφάλεια. Αντιθέτως τα υπονομεύει.

Η Κύπρος δεν θα επιβιώσει της απόφασης του Eurogroup με ότι αυτό σημαίνει και για το ελληνικό κράτος. Η απόφαση του Eurogroup δεν συνεπάγεται απλώς την καταστροφή των τραπεζών της, επεκτείνεται στην κατεδάφιση της οικονομίας της και ναρκοθετεί την ίδια την ύπαρξη του κυπριακού κράτους. Όχι μακροπρόθεσμα, άμεσα. Μόλις ανοίξουν οι τράπεζές της τα κεφάλαια θα αρχίσουν να μεταναστεύουν.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο για να συνεχίσουν να λειτουργούν οι τράπεζές της θα εξαρτώνται από την παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ και ουσιαστικά θα περάσουν την ιδιοκτησία της. Το κυπριακό κράτος θα έχει να αποπληρώνει τα δυσθεώρητα χρέη που επωμίστηκε ενώ πολύ απλά με κατεστραμμένη την οικονομία δεν θα δύναται.

Παράλληλα θα υποχρεωθεί να εφαρμόζει μνημόνιο ύφεσης που θα αποτρέπει κάθε δυνατότητα ανάκαμψης.

 Ήδη η Κύπρος πιέζεται να λύσει το κυπριακό, -θα είναι μια λύση χειρότερη από το σχέδιο Ανάν- πριν αρχίσει να εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου. Ο επόμενος εκβιασμός ήδη διαγράφεται: με διαλυμένη οικονομία και ενώ πεινάτε δεχθείτε την λύση του κυπριακού, δηλαδή την κατάλυση του κράτους σας, για να μπορέσετε να πάρετε κι εσείς κάτι από την συνεκμετάλλευση των φυσικών σας πόρων.

Πρέπει να είναι τυφλός κανείς για να μην βλέπει την μεταβολή του συσχετισμού δυνάμεων στην περιοχή και να περιμένει ακόμη προστασία από το Ισραήλ μετά την συγγνώμη του Νετανιάχου στον Ερντογάν υπό την υψηλή προστασία των ΗΠΑ και την επαναπροσέγγιση των δύο κρατών.

Η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραψε την απόφαση του Eurogroup και έχασε  την ευκαιρία να απαιτήσει μαζί με την κυπριακή ηγεσία εγγυήσεις ότι  θα διασφαλιστεί η επιβίωση του κυπριακού κράτους και θα μειωθούν οι συνέπειες στην Ελλάδα. Έχει την επόμενη ευκαιρία σε λίγες ημέρες να αρνηθεί στην Τρόικα που επιστρέφει την συνέχιση της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας. Ότι κι αν σημάνει αυτό θα είναι λιγότερο κακό από το να υποκύψει για μία ακόμη φορά.