Σπύρος Γκουτζάνης

Αν και νέος ηλικιακά και πολιτικά, ο Αλέξης Τσίπρας άντεξε την πίεση του συστήματος που θέλει να του χρεώσει την καταστροφή της χώρας τρεις μέρες μετά τις εκλογές.

Οι αντίπαλοί του τον εμφανίζουν ως νέο Παπανδρέου, που παίζει παιχνίδια με την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, ότι αν εκλεγεί θα φέρει τη χώρα στη δραχμή και διάφορα άλλα. Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες οριακές ενέργειες, όπως η περιφορά της εντολής προς συζήτηση με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που εξέθεσε τους εργατοπατέρες, δεν έκανε το μεγάλο λάθος. Αντίθετα. Ο κ. Τσίπρας σκόραρε με τη δήλωσή του προς τους δύο άλλους αρχηγούς να πάρουν πίσω την υπογραφή τους που τους δεσμεύει αν εννοούν τα όσα λένε ότι θα τον στηρίξουν στην κυβέρνηση.

Διπλασίασε το σκορ με την επιστολή του προς τους Ευρωπαίους παράγοντες όπου ξεκαθάρισε: πρώτον, ότι μετά το εκλογικό αποτέλεσμα η πολιτική του μνημονίου δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση. Δεύτερον, ότι το μνημόνιο δεν είναι ούτε οικονομικά αποτελεσματικό. Τρίτον, ότι οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη.

Στην ουσία αυτό που λέει ο κ. Τσίπρας είναι ότι Ευρώπη και Ελλάδα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής θα πρέπει να συζητήσουν από μηδενική βάση μια βιώσιμη συμφωνία. Ποιος Ελληνας διαφωνεί με αυτή τη θέση; Αν οι Ευρωπαίοι δεν το δεχτούν και παραβλέψουν τη δύναμη ενός λαού, ας το κάνουν. Αλλά να το δούμε πρώτα. Δεν είναι ανάγκη να καταθέτουμε τα όπλα πριν δοκιμάσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταγγέλλει μονομερώς το μνημόνιο για να βγει εκτός Ευρώπης, αντίθετα είναι ο μόνος που έχει ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή λογική. Η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι η Γερμανία ή η Γαλλία είναι πάντα υπέρ της διαπραγμάτευσης και του συμβιβασμού. Η συμπεριφορά των Μερκοζί την τελευταία πενταετία κοντεύει να τινάξει στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το γιατί οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί υπέκυψαν είναι άλλης τάξης ζήτημα που δεν αφορά την ελληνική κοινωνία. Ακόμη κι αν πριν από τις εκλογές έλεγε για μονομερή καταγγελία του μνημονίου, τώρα δείχνει ότι κατάλαβε το μήνυμα των εκλογών και προσαρμόζεται στην εντολή των ψηφοφόρων του. Παγιώνει τα εκλογικά του κέρδη και ετοιμάζεται για τη νέα αναμέτρηση.

Το σύστημα του δικομματισμού έχει ξεφύγει: του ζητά δύο μέρες μετά την αντιμνημονιακή ψήφο που πήρε να προδώσει την εντολή των ψηφοφόρων του και να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση διαχείρισης του μνημονίου. Γιατί δεν του δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης να εφαρμόσει τη δική του πρόταση. Του δίνουν ψήφο μειοψηφίας για να εφαρμόσει τη δική τους! Και αυτό παρότι Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ., που συμπίπτουν στα βασικά σημεία, διαθέτουν μια καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Φοβούνται για τη δική τους πολιτική, προβλέπουν την καταστροφή τους και θέλουν να παγιδεύσουν και τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να τον πάρουν μαζί τους.

Εχει δίκιο ο κ. Σαμαράς από μια άποψη. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2011 μιλούσε και εκείνος για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση. Υπέστη τις πιέσεις και τον πόλεμο του συστήματος -εντός και εκτός συνόρων- και υπέκυψε συμφωνώντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Τώρα συμπεριφέρεται εκείνος ως αιχμή του δόρατος του συστήματος ασκώντας πίεση στον Τσίπρα και επαναλαμβάνοντας εναντίον του τα επιχειρήματα που εκτόξευε τότε προς αυτόν ο κ. Παπανδρέου. Τον Σεπτέμβριο του 2011, που κατακεραύνωνε τον κ. Βενιζέλο, τα δεδομένα ήταν ίδια με τον Οκτώβριο που συμβιβάστηκε.

Ηδη την εβδομάδα που πέρασε η Ευρώπη και τα διεθνή ΜΜΕ ασχολούνται με το εκλογικό αποτέλεσμα και τον κ. Τσίπρα. Παράλληλα την Πέμπτη βγήκε και η πρώτη δημοσκόπηση που δείχνει ότι όχι μόνο οι ψηφοφόροι δεν φοβήθηκαν αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τα ποσοστά του. Οι πολίτες που το είδαν απελευθερώνονται από τον φόβο τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αυτοκτονήσει δίνοντας ψήφο ανοχής. Εχει στρατηγική που βασίζεται στην αριστερή λογική της στήριξης από τον λαό και θα επιμείνει μέχρι τέλους. Αν το παλαιό σύστημα χάσει την ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση των τριών κομμάτων τώρα, σε έναν μήνα οι νέες πολιτικές δυνάμεις θα σχηματίζουν κυβέρνηση και θα διαπραγματεύονται με την Ευρώπη από μηδενική βάση μια βιώσιμη λύση για τη χώρα. Δεν είναι και άσχημα…