Πέτρος Τρουπιώτης

Και η δεύτερη ωμη πραγματικότητα είναι ότι οι απογοητευμένοι αυτοί πολίτες, οι πολίτες του μεσαίου χώρου που θα λέγαμε πάλαια, αδυνατούν να δουν διέξοδο. Δεν μπορούν να δουν ούτε ένα μικρό σημάδι αισιοδοξίας, περά από την κυβέρνηση που τους έχει τραγικά απογοητεύσει.
 
Και αυτό καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά και γίνεται σαφές με μια απλή συζήτηση στην γειτονία σας, στην παρέα σας.
 
Η αξιωματική αντιπολίτευση κατά κύριο λόγο , αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αδυνατούν να εμπνεύσουν τους πολίτες. Δεν μπορούν να δώσουν την παραμικρή ελπίδα σε ολους αυτούς που απογοητευμένοι στις εκλογές του Ιανουαρίου ψηφίσαν τον Σύριζα και γιατί τους υποσχέθηκε τα πάντα αλλά κυρίως γιατί ήθελαν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που από τις Ευρωεκλογές και μετά έχασε την όποια δυναμική της , έχασε την πυξίδα της και έγινε ότι πιο λαϊκιστικό υπήρχε. Έπαιξε στο πεδίο του Σύριζα, με τους ορούς του Σύριζα και βεβαίως έχασε παταγωδώς.
 
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να βρει βηματισμό, προσπαθεί να καταλάβει σε πιο κόσμο απευθύνεται , προσπαθεί να σταματήσει την αιμορραγία του.
 
Το Ποτάμι , δεν έχει καταφέρει να διαχειριστεί την εκλογική του επιτυχία και δεν ξέρει με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει.
  
Όμως η ΝΔ που αποτελεί και την αξιωματική αντιπολίτευση, άρα και τον πιθανό κορμό μιας εναλλακτικής πρότασης και λύσης, βρίσκεται σε χειρότερη σύγχυση.
 

Η ηγεσία της (και όσοι την συμβουλεύουν) δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα. ‘Η δεν θελουν ,για την ακρίβεια, να την δουν.
 
Ο μέσος πολίτης, ο μέσος αστός πολίτης, που έφυγε από την ΝΔ (αλλά και το ΠΑΣΟΚ) και ψήφισε Σύριζα, δεν πρόκειται να επιστρέψει στην κοιτίδα του και στον φυσικό του χώρο, δηλαδή στο κόμμα που εκφράζει την αστική τάξη στην χώρα, όσο αυτό το κόμμα, αδυνατεί να παρουσιάσει ένα νέο πρόσωπο. Μια εναλλακτική πρόταση.
 
Να δείξει ένα όραμα.
 
Όσο η ηγεσία της ΝΔ βρίσκεται εγκλωβισμένη στην λογική της δικαίωσης της (και προσωπικά) και ως δικαίωση θεώρει την πτώση του Σύριζα και την εκ νέου ανάληψη της εξουσίας(και της πρωθυπουργίας) άμεσα, τόσο οι αστοί πολίτες θα απομακρύνονται από αυτήν.
 
Οι ίδιοι αυτοί πολίτες που έχουν αρχίσει πια να ντρέπονται να λένε ότι ψηφίσαν Σύριζα, αρνούνται να επιστρέψουν στην ΝΔ , όσο αυτή βρίσκεται σε αυτή την «σύγχυση».
 
Η ΝΔ οφείλει να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο φιλελεύθερο κεντρώο κόμμα, μέσα στο οποίο μπορούν να στεγαστούν και κάποιες άλλες «ιδεολογικές» κατευθύνσεις ίσως πιο «δεξιές» ίσως πιο νεο-φιλελευθερες.
 
Όμως ο κορμός της πρέπει να είναι ένα κόμμα του σύγχρονου, φιλελεύθερου ριζοσπαστικού κέντρου, παρόμοιου με τα κόμματα της Δυτικής Ευρώπης.
 
Και αυτό προϋποθέτει συγκεκριμένες θέσεις, συγκεκριμένες απόψεις και συγκεκριμένες γραμμές, άσχετα από μικροπολιτικές λογικές και συμφέροντα.
 
Όμως , επειδή στην πολιτική και ιδίως στον αστικό κόσμο, μεγάλο ρόλο παίζουν τα πρόσωπα , η ΝΔ οφείλει να δείξει το νέο, δυναμικό, ριζοσπαστικό φιλελεύθερο πρόσωπο της.
 
Σε όλα τα επίπεδα.
 
Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την κορυφή, όσο και αν αυτό ενοχλεί τον σημερινό Πρόεδρο της τον Α Σαμαρά και ιδίως ορισμένους συμβούλους του, που τον οδήγησαν σε τραγικά λάθη σε όλα τα επίπεδα τα τελευταία χρόνια.
 
Ίσως να είναι άδικο για τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό να αποτελέσει  ένα είδος εξιλαστηριου θύματος, όμως αυτή είναι όπως φαίνεται μια προϋπόθεση για να μπορέσει η ΝΔ (ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί ένα νέο κόμμα του χώρου) να κάνει τα βήματα προς τα μπροστά.
 
Τα βήματα που χρειάζεται η χώρα για να μπορέσει να ξεφύγει από το πολιτικό αδιέξοδο που ήδη φαίνεται ότι οδηγείται , από τις λανθασμένες πολιτικές επιλογές των τελευταίων εκλογών.
 
Όμως ο ίδιος ο κ Σαμαράς, θα πρέπει να καταλάβει τα δεδομένα και την ανάγκη αυτή. Και να κινήσει μονός του τις διαδικασίες αντικατάστασης του. Αυτό κάνουν οι ηγέτες που βλεπουν το αύριο και το μεθαύριο και όχι το σήμερα και το προσωπικό τους συμφέρον.
 
Και δυστυχώς γι αυτόν , αν δεν το κάνει, αν ακούσει ολους αυτούς που από προσωπικό συμφέρον τον πιέζουν να μην το κάνει, όχι μόνον θα χάσει την ευκαιρία να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές αλλά θα αναγκαστεί από τα γεγονότα , τα πρόσωπα και την κοινωνία να εγκαταλείψει την θέση, με τρόπο που δεν θα του παραποιεί τιμή.
 
Αυτή είναι η ώρα του. Αυτή είναι η στιγμή που ο Α Σαμαράς, πρέπει να κοιτάξει μόνος του μπροστά και να πάρει τις σκληρές αλλά αναγκαίες και σωτήριες για το κόμμα του, την αστική τάξη, την χώρα αλλά και για τον ίδιο σε τελική ανάλυση , αποφάσεις.