Παν. Μπουσμπουρέλης

Χθες η Μόργκαν Στάνλεϋ έδωσε τα εύσημα στον ΟΤΕ διατηρώντας την τιμή-στόχο της μετοχής στα 12,5 ευρώ.

Για τις ελληνικές τράπεζες όμως η αγορά έχει άλλο μήνυμα: "Δεν έχει δρόμο για σε δεν έχει οδό". Καβαφικός στίχος όμως η αντιμετώπιση από τους επενδυτές ερμηνεύεται από πολλούς, σαν ο δρόμος για την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση. Αν οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίσουν επιδεινούμενα κόκκινα και αυτό θα φανεί από τους ισολογισμούς τριμήνου, τότε θα έλθουν και θα ρωτήσουν οι επενδυτές πού είναι ο δρόμος προς την εξυγίανση. Όμως ο βασικός φόβος είναι, ότι τελικά θα αναγκαστούν να πουλήσουν όσο όσο ό,τι κόκκινο μπορούν, γιατί μπορεί να πουλιούνται κάποια επιχειρηματικά και στεγαστικά, αλλά πολύ δύσκολο θα πουληθούν τα καταναλωτικά. Οι αγοραστές πιέζουν για επίπεδα που αγγίζουν και το 10% της ονομαστικής αξίας σε επιχειρηματικά δάνεια μεσαίων επιχειρήσεων και οι επενδυτές ανησυχούν ότι οι προβλέψεις δεν θα καλύψουν τις νέες ζημίες που θα προκύψουν.

Επενδυτές εξάλλου και funds - αγοραστές στην προκειμένη περίπτωση είναι κερδοσκόποι δεύτερης κατηγορίας. Ολα δείχνουν ότι αυτές οι μεταβιβάσεις θα ξεκινήσουν και μάλιστα άτσαλα μετά το καλοκαίρι. Τι προβλέψεις εξάλλου έχουν κάνει οι τράπεζες για σπίτια, που ακολουθώντας διαδικασίες πλειστηριασμών θα αλλάξουν χέρια τελικά στο 30% της ονομαστικής αξίας του δανείου;

Ο Γιάννης Στουρνάρας προσπαθεί και καλά κάνει να εμπεδώσει κλίμα αισιοδοξίας γιατί μόνον έτσι θα επιβεβαιωθεί το καλό σενάριο,όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αρχίσει και ζητούν τις ευθύνες από εκείνους, που έλαβαν αποφάσεις τον περασμένο Δεκέμβριο να μην μπουν τα 20 δισ. του ΤΧΣ στην τελευταία ανακεφαλαιοποίηση. Οι λόγοι ήταν προφανείς. Για να μην κλονιστούν οι διοικήσεις και επιταχυνθούν εξελίξεις προς τον διαφαινόμενο αφελληνισμό του συστήματος αλλά και την βίαιη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Τώρα αναρωτιέται κανείς αν αυτό μπορεί να αλλάξει.

Σε κάθε περίπτωση η τραπεζική κρίση, που διαβάζει η αγορά θα περιέχει πολύ αίμα. Και καλό θα είναι να την αποφύγουμε. Γιατί από αυτήν δεν θα σωθεί κανένας. Και όταν λέω κανένας το εννοώ. Το ελληνικό τραπεζικό πρόβλημα είναι τόσο βαθύ και όσο περνά ο χρόνος καθίσταται όλο και πιο επικίνδυνο. Ο μοναδικός τρόπος είναι να γίνουν επενδυτικά θαύματα και οι δυναμικές να αλλάξουν. Γιατί όμως δεν γίνεται αυτό,που τόσο εύλογα διαμόρφωναν οι προσδοκίες της πρώτης αξιολόγησης αλλά και αυτές της δεύτερης. Γιατί η βελτίωση της μοίρας των τραπεζών μέσα στο Ευρωσύστημα δεν απεικονίζεται και στην αγορά αλλά με την πρωτη ευκαιρία αντιμετωπίζονται σαν τραπουλόχαρτα στον άνεμο;

Αυτό πρέπει να αναρωτηθούν όλοι και να σκεφθούν τώρα, πώς η αγορά προεξοφλούσε τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις. Αν η οικονομία δεν γυρίσει γρήγορα και δεν αποκτήσει την υγεία που της λείπει, τότε πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί μια ακόμα περιπέτεια - καταλύτης για το σύνολο της χώρας.